Μου έχει τύχει να περάσω τρεις ημέρες στη λίμνη Πλαστήρα και να μην τη δω ούτε για μία στιγμή.
Μια πυκνή ομίχλη είχε καθίσει επάνω της, που δεν έλεγε να φύγει. Μου έχει τύχει επίσης να τη δω στα ολόλευκα, μέσα στην απόλυτη ησυχία του χιονιού, αλλά και δίχως χιόνι, να περιβάλλεται είτε από πολύχρωμα είτε από γυμνά δάση. Όλα έχουν τη μαγεία τους.
Ο γύρος της είναι μια σπάνια περίπτωση διαδρομής –από εκείνες που μόνο οι λίμνες μπορούν να προσφέρουν–, αφού σε όλο το μήκος της προσφέρει θέα στο ωραιότερο αξιοθέατο της περιοχής, την ίδια τη λίμνη Πλαστήρα ή Ταυρωπού, που δημιουργήθηκε το 1959 με την κατασκευή του φράγματος στο νοτιότερο σημείο του οροπεδίου, στην παλιά κοίτη του Ταυρωπού ποταμού, για τις ανάγκες άρδευσης του θεσσαλικού κάμπου. Η διαδρομή είναι εύκολη, εξ ολοκλήρου ασφάλτινη, με μεγάλη υψομετρική διαφορά, φυσιολογικές για ορεινή περιοχή στροφές και καλό οδόστρωμα – εκτός από το κομμάτι Μορφοβούνι-Μονή Κορώνης στην ανατολική όχθη, που είναι κακοσυντηρημένο και θέλει προσοχή. Άλλοτε κινείται δίπλα στο νερό, άλλοτε ανηφορίζει στα βουνά που την περιβάλουν και αγναντεύει τη λίμνη και τα φιόρδ από ψηλά.
