Δεν είναι τελικά μόνο θέμα του DNA του ΣΥΡΙΖΑ η αδυναμία του να ξεπεράσει τα ιδεολογικά- πολιτικά όριά του και να ασκήσει σοβαρή, τεκμηριωμένη, πειστική αντιπολίτευση. Αυτό φάνηκε καθαρά στην περίπτωση του τρόπου χειρισμού των εκατομ. ευρώ για την καμπάνια για τον κορωνοιό.
του Ζαχαρία Ζούπη*
Το αίτημα που διατύπωσε στην αρχή να γίνει γνωστή η κατανομή των ποσών που πήρε κάθε Μέσο Ενημέρωσης ήταν εύλογο, σωστό, κατανοητό. Όσο μάλιστα η λίστα αυτή δεν δινόταν, τόσο αυτό το αίτημα κέρδιζε διακομματικό έδαφος, αποκτούσε υποστηρικτές από όλο το πολιτικό φάσμα και η Κυβέρνηση φαινόταν σαν να κρύβει κάτι. Πάντα ένα αίτημα για διαφάνεια κερδίζει. Εκεί λοιπόν που εξέφραζε ένα εύλογο αίτημα, έβγαλε στον αέρα το σποτ που πλάσαρε την γνωστή ολοκληρωτική αντίληψη « όλοι οι δημοσιογράφοι τα πιάνουν», προσέβαλε τους πάντες και ακόμα τα ακούει. Δεν ήταν τυχαίο, δεν ήταν κάποιο λάθος. Δεν ήταν πολιτική ηλιθιότητα όπως έγραψαν δημοσιογράφοι που προσπάθησαν να διερευνήσουν τα αίτια αυτής της αυτοκτονικής πρωτοβουλίας.
Σύμφωνα με την βαθύτερη αντίληψη στον ΣΥΡΙΖΑ , « όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας » , όσοι δημοσιογράφοι δεν μας χαιδεύουν ή έστω δεν ασκούν σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση είναι το λιγότερο ύποπτοι για χρηματισμό. Πρόκειται για αντίληψη που έχουν όλοι οι δεξιοί και αριστεροί λαϊκιστές διεθνώς, από τον Τραμπ μέχρι τον Τσίπρα. Αν δε στον αριστερό λαϊκισμό προσθέσεις και μερικά στοιχεία σταλινισμού, τότε το παζλ του ολοκληρωτισμού συμπληρώνεται. Το έργο άλλωστε το είδαμε και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ΑΝΕΛ κυβερνούσαν χωρίς κανένας original αριστερός να ενοχλείται, όταν είδαμε όλη την προσπάθεια ελέγχου των Μ.Μ.Ε, τον αντισυνταγματικό Νόμο Παπά για τα Κανάλια, το κλείσιμο του MEGA, την εξοντωτική πολεμική κατά του ΣΚΑΙ και δημοσιογράφων του, την δημόσια στοχοποίηση ανθρώπων του Τύπου. Η αντιδημοκρατικότητα δεν κρυβόταν και η υποκρισία ξεχείλιζε. Ας σκεφτούμε ότι την ίδια ώρα που «πυροβολούσαν» δημοσιογράφους του τότε Ομίλου Λαμπράκη, συναλλάσσονταν για να ορίσουν Διευθυντή σε εφημερίδα του Ομίλου και ο Α.Τσίπρας συναντιόταν τέσσερις φορές με τον Ψυχάρη.
Είναι δύσκολη η υπέρβαση αυτών των χαρακτηριστικών από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχουν ιδεολογικό βάθος και αυτό καμία βιτρίνα τέως πασοκογενών στελεχών δεν μπορεί να αλλάξει. Ωστόσο, ας μην διαφεύγει ότι οι δυσκολίες υπέρβασης οφείλεται και στους σκελετούς που πρόλαβαν και γέμισαν τις ντουλάπες ως κυβερνώντες. Γι αυτό και δεν έχουν κάνει καμιά αυτοκριτική αποτίμηση των χρόνων που κυβέρνησαν τον τόπο και παρ΄όλο το πολυσέλιδο κείμενο που παρουσίασαν τρεις « σοφοί», δεν έχουν τολμήσει να θίξουν θέματα περιεχομένου, ύφους, αντίληψης, ήθους που χαρακτήρισαν την διακυβέρνηση του τόπου από αυτό το αλλόκοτο αριστεροακροδεξιό κυβερνητικό κυβερνητικό σχήμα.
Ας δούμε κατάματα πόσα σχήματα κατέρρευσαν σε λίγες μέρες. Αρχικά ήταν η γνωστή ιστορία του Δ. Παπαδημούλη για τον όποίο το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι πια κάτοχος αρκετών εκατομμυρίων αν και καταγγέλει σε φόρουμ τις οικονομικές ανισότητες στην Ευρώπη. Καλά να είναι, να βγάλει κι άλλα. Η Αριστερή ιδεολογία αποδείχτηκε σημαντική επένδυση για κάποιον που μάλλον έχει εργαστεί πολύ λίγο στην ζωή του κάπου έξω από τον κομματικό σωλήνα και στην συνέχεια ήταν μόνιμος ευρωβουλευτής. Το θέμα, το πρόβλημα είναι ότι η ευαισθησία για τους μετανάστες αποδεικνύεται ή αυτή η εικόνα εμφανίζεται, ως ένα σχήμα για να γίνουν «μπίζνες» με Μ.Κ.Ο που κι αυτές βγάζουν ουκ ολίγα λόγω ευαισθησίας για τους μετανάστες. Αυτή είναι η υποκρισία, αυτό είναι το πρόβλημα και εδώ είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται σημαντική ζημιά σε ένα κυρίαρχο θέμα της ατζέντας του, σε ένα στοιχείο της ηθικής του υπόστασης.
Πάμε όμως και στα πιο βαριά προβλήματα που άπτονται της Δημοκρατίας μας. Είχαμε δει όλη την αθλιότητα και την χυδαιότητα της παραπομπής των δέκα κορυφαίων Πολιτικών στελεχών, του στησίματος της διαπόμπευσης πολιτικών αντιπάλων. Ακολούθησε η κατάρρευση της μεθόδευσης και η συγκρότηση της Προανακριτικής για τον κ. Παπαγγελόπουλο που συγκροτήθηκε από την νέα σύνθεση του Κοινοβουλίου.Ακούσαμε κορυφαίους δικαστικούς να καταγγέλουν ένα παρακρατικό, παραδικαστικό κύκλωμα με αρχηγό τον « Ρασπούτιν» και ειδαμε να έρχεται στην επιφάνεια μία τρομακτική αντιδημοκρατική εικόνα που φοβίζει. Μάθαμε ότι επιχειρηματίες συναντιόντουσαν με δύο Υπουργούς ( Παπαγγελόπουλος, Παπάς ) στο Μέγαρο Μαξίμου λίγο πιο πέρα από το γραφείο του τότε Πρωθυπουργού, για να ..συμβιβαστούν και να προδιαγραφούν αποφάσεις της Δικαιοσύνης! Κατά καιρούς διαβάζαμε για εκβιασμούς για να « δώσουν την Μαρέβα» ή για να « δώσουν τον Βενιζέλο».
Και να, που δεν τα είχαμε μάθει όλα. Σ΄αυτά προστέθηκαν οι αποκαλύψεις των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ που μας έκαναν γνωστό, ότι δίπλα στο ένα παρακρατικό, παραδικαστικό κύκλωμα υπήρχε και μεγαλουργούσε και ένα ακόμα με πρωταγωνιστές τον Π. Καμμένο, την σύζυγό του, πρώην και εν ενεργεία αξιωματούχους της ΕΛΑΣ και όχι μόνο, που κανόνιζαν από το ποιος δημοσιογράφος θα πρέπει να παρακολουθηθεί μέχρι πότε θα συλληφθεί κάποιος, που προέβαιναν σε εκβιασμούς. Την υπόθεση μάλιστα γνώριζε ο κ. Α. Τσίπρας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να συγκυβερνά με τον κ. Π. Καμμένο! Δεν έφτανε όμως ούτε κι αυτό. Προστέθηκαν καπάκι οι κασσέτες Μιωνή στην οποία ακούγονται συνομιλίες όπου ο κ. Παπάς δέχεται ότι ο συνάδελφός του Υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος είχε δικό του μαγαζί, δική του ατζέντα, από την οποία « κονομούσαν ». Συγγνώμη , αλλά αυτό δεν ήταν Κυβερνητική συνεργασία, ήταν συνασπισμός παρακρατικών ομάδων που αλληλοεκβιάζονταν.
Το μέγα πρόβλημα που αναδύεται είναι το ποδοπάτημα της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, των θεσμών που ζήσαμε επί προηγούμενης Κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ‘οτι προκύπτουν πολλά αποστήματα παντού που θυμίζουν Κολομβία. Ε λοιπόν, πράγματι η Δημοκρατία κινδύνεψε τα προηγούμενα χρόνια και θα κινδυνεύει όσο δεν « μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο». Όλα πρέπει να διερευνηθούν, όλοι οι εμπλεκόμενοι να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν, να γίνει μία γενικευμένη κάθαρση.
Αν ένα ερώτημα θα αιωρείται πάντως είναι: Αλήθεια όλα αυτά τα έκαναν ενώ « δεν είχαν πάρει όλη την εξουσία». Τι θα γινόταν δηλαδή παραπάνω αν την έπαιρναν; Ας δώσει ο καθένας την απάντησή του…
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός αναλυτής-υπεύθυνος ερευνών της Opinion Poll
