Όταν μια τραγωδία όπως τα Τέμπη μετατρέπεται σε εργαλείο μικροκομματικής τακτικής, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πολιτικό, είναι και ηθικό. Και η τελευταία φαρσοκωμωδία με τις υπογραφές των “ανεξάρτητων” του Κασσελάκη το αποδεικνύει περίτρανα.
Έξι βουλευτές, που μέχρι προχθές υπέγραφαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προανακριτική, χθες θυμήθηκαν ότι… δεν συμφωνούν. Όχι επειδή άλλαξε κάτι στα γεγονότα, αλλά επειδή άλλαξε το αφήγημα. Πρώτα με την Κουμουνδούρου, τώρα με την Καρυστιανού. Κι αύριο; Ποιος ξέρει. Η πολιτική, βλέπεις, δεν είναι θέμα συνέπειας, είναι θέμα εντυπώσεων.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο όπου ακόμα και οι υπογραφές για μια τόσο σοβαρή υπόθεση μπαίνουν… στο πόδι. Για να εξυπηρετηθεί το πολιτικό παιχνίδι της στιγμής. Όχι για να υπάρξει αλήθεια. Όχι για να αποδοθούν ευθύνες. Αλλά για να τρέξει λίγο ακόμα το αντιμητσοτακικό δράμα που τόσο αγαπά η αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια προανακριτική για να εμπλέξει πολιτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το κόμμα Κασσελάκη δεν θέλει «να φανεί πως αγνοεί τους συγγενείς των θυμάτων». Όλοι όμως μιλούν για “δικαιοσύνη”. Και κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται πραγματικά για το πώς αυτή θα αποδοθεί.
Η Δικαιοσύνη η πραγματική, όχι η τηλεοπτική, έχει ήδη κινηθεί. Κατηγορίες έχουν απαγγελθεί, έρευνες έχουν προχωρήσει. Αλλά αυτά δεν προσφέρουν τηλεθέαση, δεν φτιάχνουν σποτ, δεν συγκινούν τις κάμερες. Το μόνο που έχει σημασία για την αντιπολίτευση είναι πώς θα χτυπήσει την κυβέρνηση – έστω κι αν αυτό σημαίνει να εργαλειοποιήσει τον θάνατο.
Η αντιπολίτευση, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τα απομεινάρια της «προοδευτικής» πολυκατοικίας και από τους υπερπατριώτες μέχρι τους πωλητές κυραλοιφών, δεν ψάχνει ενόχους. Ψάχνει αφορμές. Ψάχνει εχθρούς. Και αν δεν υπάρχουν, τους κατασκευάζει. Ο Μητσοτάκης είναι ο βολικός στόχος, γιατί ο πραγματικός υπεύθυνος είναι τεχνικός, γραφειοκρατικός και καθόλου πιασάρικος.
Η υπόθεση των Τεμπών δεν θα κλείσει με μια προανακριτική-καρικατούρα. Ούτε με προτάσεις-κουρελού που αλλάζουν υπογραφές σαν να είναι κάρτες παντομίμας. Αν θέλουμε πραγματικά δικαιοσύνη, πρέπει πρώτα να ξεχωρίσουμε τους υπεύθυνους από τους οπορτουνιστές. Και στη σημερινή αντιπολίτευση, υπεύθυνος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μικροκομματική στρατηγική. Και πολλή ντροπή.
