Ο τέως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και νυν βουλευτής Πολάκης, ο κολλητός της οικογένειας Τσίπρα που κατάφερε (περί κατορθώματος πρόκειται) με το ήθος που διακρίνει τον δημόσιο λόγο του να προκαλέσει συνειρμούς μεταξύ του «ανώτατου στάδιου το σοσιαλισμού» με το ανώτατο στάδιο της χυδαιότητας, δεν άντεξε το περιθώριο όπου ανήκει.
Κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του και με τα άθλια ελληνικά του πληκτρολόγησε ένα άθλιο κείμενο σε βάρος του δημοσιογράφου, Δημήτρη Καμπουράκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία που ο Πολάκης το παίζει μάγκας γιατί δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας να παρέμβει προκειμένου να τον βάλει στη θέση του. Είναι λυπηρό και συγχρόνως εξοργιστικό αν σκεφθεί κανείς τι θα γινόταν αν αυτά που γράφει ο Πολάκης, τα έγραφε ένας βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ή ένας πολίτης.
Πρόκειται περί κατάντιας και δεν απορούμε γιατί δεν τον μαζεύει το κόμμα του, αφού αναλόγου υποστάθμης είναι οι περισσότεροι στο κόμμα των κατσαπλιαρέων, αλλά γιατί η δικαιοσύνη επιτρέπει τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Κι αυτό γιατί η περίπτωση Πολάκη δεν εντάσσεται σ’ αυτό που θα χαρακτηρίζαμε γραφική. Δεν είναι γραφικός ο Πολάκης και οι ομοϊδεάτες του. Είναι μελανοχίτωνας και μάλιστα με σύμπλεγμα κατωτερότητας, όπως αποκαλύπτουν τα γραπτά του. Είπαμε η ανοχή έχει και όρια.
Ο ιός
