Το άρθρο 2 παράγραφος 4 του καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει την απαγόρευση χρήσης αλλά και απειλής χρήσης βίας ενώ το άρθρο 51 προβλέπει το φυσικό δικαίωμα κάθε κράτους στην αυτοάμυνα.
Περαιτέρω, οι όροι που χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν τι επιτρέπεται και τι όχι στο πλαίσιο μιας προληπτικής άμυνας παίζουν ζωτικό ρόλο στην όλη λειτουργία του διεθνούς συστήματος.
Ο όρος preventive αναφέρεται σε πλήγμα που αναλαμβάνεται και εξαπολύεται προκειμένου να εξουδετερωθεί μία ενδεχόμενη απειλεί από έναν εχθρό ενώ αντίστοιχα ένα preemptive πλήγμα αποσκοπεί στην πρόληψη μιας άμεσης εχθρικής επίθεσης.
Ο όρος anticipatory self defence μπορεί να συνεπάγεται δράση κατά μιας πραγματικής άμεσης και επικείμενης απειλής ενώ ο προληπτικός πόλεμος preventive war απευθύνεται κατά απειλής που δεν έχει ακόμα ωριμάσει πλήρως, και το προληπτικό πλήγμα preemptive strike αφορά κάτι ενδιάμεσο στις δύο έννοιες.
Έτσι ένα αποτρεπτικό χτύπημα δικαιολογείται από μία άμεση απειλή, έναν σαφή και παρόντα κίνδυνο. Με άλλα λόγια, για την πρόληψη απαιτούνται τέσσερα στοιχεία: 1) η σοβαρότητα της απειλής, 2) το ποσοστό αξιοπιστίας της απειλής και της πιθανότητας επιτυχίας της, 3) Η αμεσότητα της απειλής, 4) το κόστος εκ της καθυστερήσεως.
Για χρόνια, το ιρανικό καθεστώς διεξάγει μια άμεση και έμμεση εκστρατεία τρομοκρατίας κατά του κράτους του Ισραήλ, χρηματοδοτώντας και κατευθύνοντας τρομοκρατικές δραστηριότητες μέσω των αντιπροσώπων του σε όλη τη Μέση Ανατολή, ενώ παράλληλα προχωρά γοργά προς την απόκτηση πυρηνικών όπλων.
Το ιρανικό καθεστώς βρίσκεται στην κορυφή του άξονα που είναι υπεύθυνο για όλες τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά του κράτους του Ισραήλ από την έναρξη του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού και της χρηματοδότησης της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, η οποία ήταν υπεύθυνη για τη Σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου το Ιράν επιτέθηκε μάλιστα απευθείας δύο φορές, εκτοξεύοντας εκατοντάδες πυραύλους προς το κράτος του Ισραήλ.
Το ιρανικό καθεστώς έχει διακηρύξει ότι στόχος του είναι να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ. Ανώτεροι αξιωματούχοι του ιρανικού καθεστώτος έχουν δηλώσει δημόσια την πρόθεσή τους να καταστρέψουν το Ισραήλ και επιχειρούν για να το επιτύχουν αυτό μαζί με τους αντιπροσώπους τους στη Μέση Ανατολή.
Οι ισραηλινές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στο πλαίσιο μιας σειράς άκαρπων πυρηνικών συνομιλιών μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν. Οι διαπραγματεύσεις αυτές ξεκίνησαν στα μέσα Απριλίου κατόπιν αιτήματος του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και είχαν στόχο την επίτευξη συμφωνίας εντός μηνών.
Σήμερα, το Ιράν είναι πιο κοντά από ποτέ στην απόκτηση πυρηνικών όπλων. Τα όπλα μαζικής καταστροφής στα χέρια του ιρανικού καθεστώτος αποτελούν υπαρξιακή απειλή για το κράτος του Ισραήλ και σημαντική απειλή για τον ευρύτερο κόσμο.
Μόλις προ ημερών, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας κατέγραψε τις πολλές αρνήσεις του Ιράν να δώσει στον Οργανισμό απαντήσεις αναφορικά με το αδήλωτο πυρηνικό υλικό του και ορισμένες σχετικές δραστηριότητές του. Και, για πρώτη φορά με τέτοια σαφήνεια, εξέφρασε την ανησυχία του για το απόθεμα εμπλουτισμένου ουρανίου του Ιράν, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή καυσίμων αντιδραστήρων αλλά και πυρηνικών όπλων.
Πιο συγκεκριμένα, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) είχε ήδη προειδοποιήσει πως το Ιράν εμποδίζει ελέγχους, ενώ παράλληλα εμπλουτίζει ουράνιο σε καθαρότητα άνω του 84%, μόλις μια ανάσα από το 90% που απαιτείται για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Την ίδια στιγμή, πληροφορίες των ισραηλινών υπηρεσιών μιλούσαν για ποσότητα εμπλουτισμένου υλικού αρκετή για τουλάχιστον 10-15 πυρηνικές κεφαλές.
Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα, το Ισραήλ δεν θα μπορούσε να επιτρέψει σε ένα καθεστώς που έχει στόχο να καταστρέψει το κράτος του να αποκτήσει όπλα μαζικής καταστροφής.
Το Ιράν εκπροσωπεί υπαρξιακή απειλή για τους Ισραηλινούς. Το καθεστώς των μουλάδων υπάρχει μέσα από το αντισημιτικό μίσος τους για μια κοινότητα που αντιστέκεται με όρους δημοκρατίας και δυτικής φιλελεύθερης νεωτερικότητας. Το μόνο επί της ουσίας πολυεθνικό (πάνω από 2.500.000 Ισραηλινοί πολίτες αραβικής καταγωγής) κράτος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω και μέσα από μια δυναμική και τελολογική ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών βάσιμα καταλήγουμε πως το Ισραήλ, ευρισκόμενο σε προληπτική άμυνα, πραγματοποίησε ένα αποτρεπτικό χτύπημα υπαρξιακής επιβίωσης.
Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε την επιτυχία του Ισραήλ το 1981 κατά του αντιδραστήρα Οσιράκ του Ιράκ, αποδεικνύοντας ότι η προληπτική δράση είναι κάποιες φορές ο μόνος τρόπος να αποτραπεί η καταστροφή.
Το 1981, ο τότε Ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν έλαβε μια απόφαση που αποτέλεσε σταθμό για τη διεθνή κοινότητα. Διέταξε την καταστροφή του ιρακινού πυρηνικού αντιδραστήρα, μολονότι η κατασκευή του δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
Το ίδιο μοτίβο επανεμφανίστηκε το 2007 με την καταστροφή του συριακού αντιδραστήρα στη Ντέιρ Εζ Ζορ. Η πράξη, αν και αθέατη δημοσίως, επανέφερε την ουσία του Δόγματος Μπέγκιν στην πρώτη γραμμή.
Το 2025, η επιχείρηση «Rising Lion» αποτέλεσε τη φυσική εξέλιξη αυτής της λογικής, μεταφέροντας τη στοχοθεσία από τις εγκαταστάσεις στην ηγεσία και στους μηχανισμούς μεταφοράς.
Η Ιστορία αλλάζει πορεία
Το πλήγμα του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν δεν είναι απλώς μια στρατιωτική επιχείρηση. Είναι η αρχή του τέλους για ένα θεοκρατικό καθεστώς που για δεκαετίες στήριξε, εξέθρεψε και εξήγαγε την ισλαμιστική τρομοκρατία. Είναι η αρχή της απελευθέρωσης του ιρανικού λαού!
Το Ιράν, αποδυναμωμένο από τις προηγούμενες ισραηλινές επιτυχίες, βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Οι επιθέσεις του Οκτωβρίου 2024 κατέστρεψαν τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας S-300 και τις εγκαταστάσεις παραγωγής πυραύλων του Ιράν, ενώ η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, ενός βασικού συμμάχου του Ιράν, διέκοψε τις γραμμές ανεφοδιασμού της Χεζμπολάχ.
Με την οικονομία του να καταρρέει υπό τις κυρώσεις των ΗΠΑ, το Ιράν είναι ευάλωτο, και το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία για να προστατεύσει το έθνος του και τον ελεύθερο κόσμο.
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα όταν απέναντι στο Ισραήλ είναι η Χαμάς, η Χεζμπολάχ, το Ισλαμικό Κράτος, η Ισλαμική Τζιχάντ, οι Ιρανοί μουλάδες και οι πραιτοριανοί τους.
Η επόμενη αλλαγή καθεστώτος θα είναι στην Τουρκία.
*Ο Χρήστος Μπαξεβάνης είναι δρ διεθνολόγος - πρ. ειδικός εμπειρογνώμων στην Ε.Ε.
