Διαβάζω άρθρο στη «Lifo» με τίτλο «Τελικά, είναι κακό να παντρεύονται τα πρώτα ξαδέλφια;» και υπότιτλο «Σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη, οι περισσότερες χώρες δεν απαγορεύουν τους γάμους μεταξύ πρώτων ξαδέλφων, αν και πρόσφατα τέθηκε ζήτημα απαγόρευσης στη Νορβηγία. Η Ελλάδα ανήκει στις εξαιρέσεις».
Και συνεχίζουμε: «(…) Το 2021 η Εθνική Εταιρεία Γενετικών Συμβούλων (NSGC) δημοσίευσε επικαιροποιημένες κατευθυντήριες γραμμές για τα συγγενικά ζευγάρια και τους απογόνους τους. Ο κίνδυνος για τους απογόνους μπορεί να είναι μεγαλύτερος, αλλά σε πολύ μικρό βαθμό (...). Σε όλη τη δυτική ιστορία οι στάσεις σχετικά με τους γάμους στενών συγγενών ποικίλλουν. Η Βίβλος δεν απαγορεύει ευθέως τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ξαδέρφων – πώς αλλιώς θα καταγόταν όλη η ανθρωπότητα από τον Αδάμ και την Εύα; (...) Σε ορισμένες κουλτούρες, ο γάμος μεταξύ στενών μελών της οικογένειας ενθαρρύνεται μέχρι και σήμερα, καθώς εξασφαλίζει τον πλούτο και ενισχύει τις κοινωνικές σχέσεις εντός της οικογένειας (...). Σύμφωνα με τον ελληνικό αστικό κώδικα, ο γάμος μεταξύ πρώτων εξαδέλφων απαγορεύεται, καθώς έχουν συγγένεια εξ αίματος σε πλάγια γραμμή τέταρτου βαθμού. Πρόσφατα, δε, μια μεγάλη αρχαιολογική μελέτη κατέγραψε την τάση υπέρ της ενδογαμίας στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι γάμοι μεταξύ πρώτων εξαδέλφων όχι απλώς επιτρέπονταν, αλλά και ενθαρρύνονταν».
Επειδή μου είναι αδύνατο να σχολιάσω σοβαρά το εν λόγω πόνημα, υποθέτω ότι ο συντάκτης θέλει να παντρευτεί πρώτο ξάδελφο/πρώτη ξαδέλφη και δεν μπορεί, οπότε ψάχνει τρόπους νομιμοποίησης της αιμομιξίας.
