Πάλι καλά! Ευτυχώς! Μην το πείτε ούτε του παππά! Το σποτάκι που παρουσιάζει τους δημοσιογράφους ως μίσθαρνα όργανα της εξουσίας δεν βλάπτει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει φάση συσπείρωσης αυτών που αρέσκονται σε τέτοιες επιθετικές συμπεριφορές και τη δική τους επιβράβευση επιδιώκει με τέτοιες προκλητικές κινήσεις.
Ωστόσο, το σποτάκι ωφελεί τη Νέα Δημοκρατία. Όχι για τους λόγους που φαντάζεστε. Η παράταξη που αποκατέστησε τη Δημοκρατία στη χώρα, ταυτισμένη με το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, έχει μια διαχρονική δυσκολία να ανιχνεύει και να «βγάζει ταυτότητα» σε όσους ταυτίζονται με τον ολοκληρωτισμό.
Επειδή θεωρεί τέτοιες συμπεριφορές αδιανόητες, θέλει να πιστεύει πως όχι, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα. Και πολλοί καλοπροαίρετοι προτιμούν να βάζουν το κεφάλι στην άμμο.
Γι’ αυτό και συχνά ακούμε φράσεις όπως «δεν αναφέρομαι σε σας προσωπικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάω, ξέρετε πόσο σας εκτιμώ».
Συγγνώμη, αλλά αν κάποιος ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, θιασώτη καθεστώτων τύπου Βενεζουέλας, Κούβας, τσαβίστας. περονιστών και σαντινίστας, τότε πώς τον… εκτιμάς; Πώς μπορεί να ανήκει στον ελεύθερο κόσμο των δυτικών κοινωνιών, στον οποίο ανήκεις εσύ;
Όποιος θαυμάζει αυτούς που καταργούν κόμματα, βάζουν στη φυλακή τους πολιτικούς τους αντιπάλους, διώκουν δημοσιογράφους, δεν μπορεί συγχρόνως να είναι και ένας δημοκρατικός άνθρωπος που σέβεται την κοινοβουλευτική Δημοκρατία και την ελευθερία του Τύπου;
«Αγαπητοί φίλοι των υπονόμων»…
Όταν θεωρείς αδελφό κόμμα τους Podemos του Ιγκλέσιας – μαζί του επικοινώνησε ο κ. Τσίπρας μια μέρα πριν κυκλοφορήσει το σποτάκι – είναι βέβαιο ότι είσαι ευθυγραμμισμένος μαζί του.
Εδώ να θυμίσω ότι εν μέσω κορωνοϊού, ο Ιγκλέσιας άδραξε την ευκαιρία να επανεκλεγεί γραμματέας του κόμματος με διαδικτυακή ψηφοφορία – στην οποία έλαβε μέρος μόνο το 11,4% των μελών του κόμματός του – συγκεντρώνοντας έτσι το σταλινικό ποσοστό του 92,19%!
Ο οποίος Ιγκλέσιας, πάλι εν μέρω κορωνοϊού, στις 2 του περασμένου Μαρτίου, αντέδρασε ως εξής στα μέσα ενημέρωσης που τον κατηγορούσαν πως – αν και δεύτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων – δεν ασχολήθηκε με το τι συνέβαινε στους οίκους ευγηρίας και στα άλλα ιδρύματα:
«Αγαπητοί φίλοι των υπονόμων είμαστε στην κυβέρνηση, ενώ εσείς γλείφετε τις αιμορροΐδες των ισχυρών. Η Δημοκρατία μας θα γίνει καλύτερη όταν πολιτικοί, αστυνομικοί και επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης θα βρεθούν εκεί που πρέπει: Στη φυλακή»!
ΣΥΡΙΖΑ και Podemos είναι αδελφά κόμματα. Τσίπρας και Ιγκλέσιας είναι «σύντροφοι». Επομένως, να… είμαστε και ευχαριστημένοι που οι εγχώριοι Podemos απλά εμφάνισαν τους δημοσιογράφους έτοιμους να εξαγοραστούν, κοιτάζοντας σα λιγούρια τα χαρτονομίσματα που πέφτουν από τον ουρανό!
Ήθελε να γίνει… διευθυντής στη δημόσια τηλεόραση!
Θυμίζω επίσης ότι το 2013, ο Ιγκλέσιας είχε δώσει σειρά συνεντεύξεων εναντίον της ελευθερίας του Τύπου.
Είπε στην τηλεόραση Chavista (sic): «Είναι αντιδημοκρατικό ότι στην Ισπανία τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ανήκουν σε ιδιώτες. Μας κλέβουν τη Δημοκρατία.
Και στο Galiza Ano Cero (Γαλικία Έτος Μηδέν): «Υπάρχουν εκείνοι που έχουν κανόνια, εκείνοι που έχουν πυραύλους και εκείνοι που έχουν τηλεοπτικούς παρουσιαστές. Η δημοσιογραφία είναι όπλο χρήσιμο για να πυροβολείς. Θέλω να κερδίσει ένα αριστερό κόμμα και να με διορίσει διευθυντή της δημόσιας τηλεόρασης. Αυτό θα ήθελα περισσότερο»!
Μιλούσε για όλα εκείνα τα μέσα που τον πρόβαλαν τόσο πολύ, ώστε ξαφνικά, στις ευρωεκλογές του 2014, το κόμμα του βρέθηκε στην ευρωβουλή.
Μετά τα έβαλε με το διαδίκτυο. Είπε στο «Λα Σεξτα»: «Πιστεύω ότι όλοι οι δημοκράτες πρέπει να δεσμευτούν ώστε η φάρσα, η προσβολή, το ψέμα… Έτσι ώστε αυτό το ακραίο μέσο που απειλεί τη Δημοκρατία μας να μην αποτελεί μέρος του μέλλοντος της κοινωνίας μας».
Κάτι ανάλογο είχε πει και ο Τσάβες: «Το διαδίκτυο δεν μπορεί να λέει ό,τι θέλει και μάλιστα δωρεάν. Κάθε χώρα πρέπει να βάλει κανόνες. Επίσης, δεν μπορούν τα κανάλια να μεταδίδουν ό,τι θέλουν. Δηλητηριάζουν το μυαλό των ανθρώπων. Χρειαζόμαστε κανόνες και νόμους».
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Μαζί με τον Σάντσεθ έριξαν στη Βουλή τον Ραχόι, ο οποίος είχε βγάλει τη χώρα από την περιπέτεια του μνημονίου και είχε έλθει πρώτος στις εκλογές. Μετά, ο Ιγκλέσιας έριξε τον Σάντσεθ όταν δεν ψήφισε τον προϋπολογισμό. Και συνεχίζουν έτσι, μέσα στη συναλλαγή και στους εκβιασμούς, οδηγώντας τη χώρα τους σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε τέσσερα χρόνια.
Και στην (αγαπημένη του κ. Τσίπρα) Βενεζουέλα πρώτα ο Τσάβες και τώρα ο Μαδούρο απέκτησαν δική τους τηλεοπτική εκπομπή. Ο Τσάβες μάλιστα, στην εκπομπή του «Γεια σου, Πρόεδρε!», κανοναρχούσε με απέραντους μονολόγους τον λαό, κάθε Κυριακή από τις 11 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα! Κι’ αν κανένα ιδιωτικό κανάλι τολμούσε να μην την αναμεταδώσει ολόκληρη, ο Τσάβες έδινε εντολή να… κλείσει! Συνέβη στην περίπτωση του συνδρομητικού δικτύου RCTV, γνωστού για την επικριτική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση Τσάβες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν μεγάλες διαδηλώσεις στο Καράκας.
Και στην Κούβα, τα μέτρα περιορισμού του Τύπου επιβλήθηκαν πριν από τα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας! Στις 30 Απριλίου ενεργοποιήθηκε το Διάταγμα 370/2018 για τον περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου.
Οι δημοσιογράφοι απειλούνται και με κάθε ευκαιρία τους επιβάλλονται πρόστιμα 3.000 πέσος (120 ευρώ). Εναντίον τους η κυβέρνηση χρησιμοποιεί κάθε μέσο: Αφαίρεση επιμέλειας τέκνων, μετάθεση των συζύγων τους στους τόπους καταγωγής τους, ανακρίσεις μελών της οικογένειάς τους, ανακρίσεις για διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Από τον Γκέμπελς ως την Πράβδα
Τα «πρότυπα» έρχονται από παλιά:
«Ζητούμε νόμο κατά του συνειδητού ψεύδους», έγραφε ο Γκέμπελς, υπουργός Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας, στο 23ο άρθρο του προγράμματος του Ναζιστικού Κόμματος στη Γερμανία, με ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 1920: «Ζητούμε νόμο κατά του συνειδητού πολιτικού ψεύδους και κατά της διαδόσεώς του στον Τύπο. Οι αντίθετες προς το κοινό συμφέρον εφημερίδες πρέπει να καταργηθούν. Ζητούμε νόμο κατά του καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού προσανατολισμού, που ασκεί διαφθείρουσα επίδραση στην εθνική μας ζωή, και την κατάργηση όλων των δημοσιευμάτων που έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές».
«Ως χειρουργοί είμεθα υποχρεωμένοι να εξουδετερώσωμε τους τιναγμούς και τους κραδασμούς που κάμνετε – οι δημοσιογράφοι – εις το χειρουργικό μας κρεββάτι, ως απαιτούντες να εκφράσετε ελευθέρως τας αντιλήψεις σας. Εν πάση περιπτώσει έχετε υποχρέωσιν να δεχθήτε την σοβαρότητα της εγχειρήσεως και να μας βοηθήσετε», είπε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις 5 Μαΐου 1967.
Μια μόνο εφημερίδα, η «Πράβδα» («Αλήθεια») κυκλοφορούσε στην πρώην ΕΣΣΔ, όπου το σύστημα της προληπτικής λογοκρισίας ήταν ολόκληρη επιστήμη, βαδισμένη στην «Αγκιτπρόπ» (από τη σύντμηση των λέξεων «αγκιτάτσια» και «προπαγάνδα») και αποτελούσε το σύνολο των τεχνικών για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
«Μη διαβάζετε εφημερίδες για να έχετε την υγειά σας»
«Στον καιρό του Μνημονίου τα MEDIA, ως επί τω πλείστον, δεν παράγουν ενημέρωση, παράγουν προπαγάνδα. Και, όπως σε όλους τους κανόνες, υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις που τους επιβεβαιώνουν. Αλλά στα περισσότερα MEDIA το «προϊόν» είναι ομοιόμορφο. Έχουμε υπερπροσφορά εμπορεύματος, το ίδιο προϊόν σε διαφορετική συσκευασία. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε τελικά με ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται δημόσιο χρήμα για να παράγει ενημέρωση, παράγει ενημέρωση για να καθορίσει την πολιτική και με τη σειρά της, η πολιτική δουλεύει για να παράγεται περισσότερο χρήμα. Αυτή είναι η περιβόητη διαπλοκή», είχε πει ο Τσίπρας στις 27 Μαΐου 2013, κατά την παρουσίαση των «προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για ένα πλαίσιο ριζοσπαστικών ανατροπών στην ενημέρωση».
Κι’ όταν τον Ιανουάριο του 2017 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και κάποιοι συμβασιούχοι (οπαδοί του) έσπευσαν να του διαμαρτυρηθούν για τα προβλήματά τους, εκείνος τους απάντησε πως αυτά τα γράφουν οι εφημερίδες.
«Εμείς δεν διαβάζουμε εφημερίδες», του απάντησαν. Και εκείνος χωρίς να διστάσει:
«Καλά κάνετε, έχετε την υγειά σας»!
Ας μην πέφτει, λοιπόν, κανείς από τα σύννεφα. Όταν έχεις τοποθετηθεί στο ίδιο στρατόπεδο με κάθε διώκτη του Τύπου, το σποτάκι που προκάλεσε την όψιμη οργή είναι παιχνίδι για τα μικρά παιδιά.
Κυρίως, ας μην πέφτει από τα σύννεφα η ΕΣΗΕΑ. Από τη στιγμή που δεν θέλησε να καταλάβει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο στρατόπεδο των διωκτών του Τύπου και της αστικής Δημοκρατίας, από τη στιγμή που δεν βγήκε μπροστά για να υπερασπιστεί την ελευθερία του Τύπου και καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τους διώκτες της προσπαθώντας να αποκομίσει ό,τι ψίχουλο της έριχναν, η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Και η επιστολή προς τον Σκουρλέτη στάχτη στα μάτια. Τους απάντησε πως δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους και… έξω από την πόρτα!
Σε άλλες εποχές, το συνδικαλιστικό όργανο θα σήκωνε τον κόσμο στο ποδάρι. Θα απαγόρευε στα μέλη της να παίρνουν συνεντεύξεις από αυτούς που θεωρούν ότι χρηματίζονται. Όταν απέναντί σου έχεις τους τσαβίστες, δεν μπορείς να γίνεις υπηρέτης δύο αφεντάδων!
Τώρα πια είναι αργά για δάκρυα…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
