Αφού μας τελείωσε η ΔΕΘ και η κυβέρνηση δεν «έπεσε», αλλά ούτε και αντικαταστάθηκε ο πρωθυπουργός «εν κινήσει», αναγκαστικά πρέπει να επιστρέψουμε πίσω στην πεζή καθημερινότητα. Στη Βουλή λοιπόν συζητείται αυτές τις ημέρες νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Στο εν λόγω νομοσχέδιο έχει ενσωματωθεί και μία διάταξη για τον κατ’ εξαίρεση αποκλεισμό κατηγορουμένου από την πρόσβαση σε επιμέρους υλικό της δικογραφίας (άρθρο 18), η οποία, κατά δήλωση ιδίου, προκάλεσε τρόμο στον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει τη διάταξη, διαβάζουμε «(...) με την υπό αξιολόγηση ρύθμιση, χορηγείται η δυνατότητα στην αρμόδια αρχή που επιλαμβάνεται της προδικασίας, να αποφασίζει, σταθμίζοντας κατά προτεραιότητα το δικαίωμα του κατηγορουμένου σε δίκαιη δίκη, τον αποκλεισμό του από μέρος της δικογραφίας, αν η πρόσβασή του σε αυτή ενδέχεται να θέσει σε άμεσο και σοβαρό κίνδυνο τη ζωή ή τα θεμελιώδη δικαιώματα άλλου προσώπου ή αν τέτοια άρνηση είναι απολύτως απαραίτητη για την προστασία σημαντικού δημοσίου συμφέροντος και ιδίως, σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η πρόσβαση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη διεξαγωγή έρευνας ή να βλάψει σοβαρά την εθνική ασφάλεια (...) Η εξαιρετική αυτή δυνατότητα, αιτιολογημένης και μη παρεμποδίζουσας το δικαίωμα υπεράσπισης του κατηγορουμένου, άρνησης της πρόσβασής του, σε υλικό της δικογραφίας για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος και πάντα υπό το πρίσμα των αρχών της αναλογικότητας και της αναγκαιότητας, η οποία είχε συμπεριληφθεί στο άρθρο 101 του προ ισχύσαντος Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (π.δ. 258/1986, Α΄ 121), εναρμονίζεται με τα άρθρα 7 και 8 της Οδηγίας 2012/13/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών (L 142), όπως ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον ν. 4236/2014 (Α΄ 33)».
Η τελευταία πρόταση της αιτιολογικής εκθέσεως είναι μάλλον ο λόγος που ο πρόεδρος του ΔΣΑ κατελήφθη από τρόμο. To 2014, η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με Πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και Αντιπρόεδρο τον κ. Βενιζέλο, έφερε στη Βουλή προς ψήφιση τον νόμο υπ’ αριθμ. 4236 «Για την ενσωμάτωση των Οδηγιών 2010/64/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Οκτωβρίου 2010 σχετικά με το δικαίωμα σε διερμηνεία και μετάφραση κατά την ποινική διαδικασία (L 280) και 2012/13/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22ας Μαΐου 2012 σχετικά με το δικαίωμα ενημέρωσης στο πλαίσιο ποινικών διαδικασιών (L 142) και άλλες διατάξεις». Στο άρθρο 12 του συγκεκριμένου νόμου υπάρχει μία πανομοιότυπη διάταξη περί της απαγόρευσης πρόσβασης του κατηγορουμένου σε υλικό της δικογραφίας προς συμμόρφωση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Η διάταξη αυτή ίσχυσε στο Ποινικό Δίκαιο επί πέντε (5) χρόνια, δηλαδή από το 2014 μέχρι το 2019, οπότε και καταργήθηκε από τον νέο Ποινικό Κώδικα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ εσπευσμένα πριν κλείσει η Βουλή το 2019. Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν ο πρόεδρος ζούσε επί μία πενταετία με τον ίδιο τρόμο. Ενδεχομένως. Επίσης, δεν γνωρίζω εάν ο πρόεδρος ήταν τότε στο ΠΑΣΟΚ, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, ο τρόμος θα ήταν πιο έντονος. Αυτό που γνωρίζω όμως ότι από το 2017 ο πρόεδρος ήταν πρόεδρος του ΔΣΑ, οπότε εκ της θεσμικής του θέσης θα μπορούσε να κάνει κάτι για να σταματήσει πια ο τρόμος να τον διακατέχει.
