Δεν ξέρω πώς αισθάνονται ο Κυριάκος Βελόπουλος και ο Πάνος Καμμένος, καθώς και οι άλλοι «Μάγκες» θιασώτες του MAGA ακούγοντας τον λατρεμένο τους πρόεδρο των ΗΠΑ να αποθεώνει τον Ταγίπ Ερντογάν, αλλά προβλέπω ότι θα επικρίνουν την ελληνική εξωτερική πολιτική γιατί ως «τουρκοφάγοι» θα πρέπει τώρα να επανασχεδιάσουν τη ρητορική τους κατά του Τούρκου προέδρου.
Πάμε τώρα στα σοβαρά: Αλήθεια, πόσο σοβαρή είναι η αντιπολίτευση ώστε να θεωρεί ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι επιτυχημένη όταν ετεροπροσδιορίζεται από την Τουρκία; Και τι σημαίνει ότι αναβαθμίζεται η Τουρκία επειδή πήγε στον Λευκό Οίκο με κάμποσα δισεκατομμύρια προκειμένου να τον δεχθεί ο πρόεδρος Τραμπ;
Αν δεν κάνω λάθος ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ώρα που οι δύο πρόεδροι ασκούσαν ανταλλακτική διπλωματία, εκείνος συναντούσε τους επικεφαλής των κατασκευαστριών εταιρειών (Lockheed Martin), των F35 και των F16. Επιπροσθέτως, όσοι τρίβουν τα χέρια τους για την αναβάθμιση της Τουρκίας λησμονούν ότι στην Αμερική υπάρχει κι ένα νομοθετικό σώμα που έχει τον τελικό και αποφασιστικό ρόλο σε αυτές τις συμφωνίες.
Όπως παραβλέπουν ότι πέραν του Κογκρέσου υπάρχει και το Ισραήλ κι ένας πρωθυπουργός που λέγεται Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που όχι μόνο δεν «μασάει», αλλά δεν πρόκειται να αφήσει την Τουρκία (λόγω Συρίας) να πάρει τα F35. Προφανώς η Τουρκία έδωσε πολλά για να «αγοράσει» αυτήν τη συνάντηση, αλλά θα φανεί προσεχώς το αντίκρισμα.
Καλό είναι συνεπώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντί να μιλούν για «ήττα» της ελληνικής διπλωματίας, να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη τι θα ήταν αυτό που θα συνιστούσε για την Ελλάδα «νίκη»; Μια πορεία μήπως με σημαίες και με ταμπούρλα στην αμερικανική πρεσβεία ή μήπως στην ομιλία του ο πρωθυπουργός στον ΟΗΕ να το «παίξει» Μακρόν και να εξαγγείλει την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους;
Για να σοβαρευτούμε, παρά την επιμονή των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το αντίθετο, να θυμίσουμε ότι η στρατηγική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ εγγυάται –πέραν των άλλων– την ασφάλεια της χώρας. Και αν πράγματι τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανησυχούν για την αναβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας, έστω και αν αυτή υπηρετεί επικοινωνιακούς σκοπούς, οφείλουν να ενισχύσουν τις σχέσεις με το Ισραήλ αντί να τηρούν ίσες αποστάσεις με όσους επιδιώκουν τον αφανισμό του από τον χάρτη.
Σε τελική ανάλυση, ας είμαστε ρεαλιστές: η Τουρκία κάνει τη δουλειά της όπως αυτή πιστεύει ότι εξυπηρετούνται τα εθνικά της συμφέροντα, και η Ελλάδα κάνει το ίδιο για τα δικά της. Με εθνική αυτοπεποίθηση και απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και στερεότυπα.
