Ετος 1979: έχουν περάσει πέντε χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η χώρα με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έχει χαράξει πορεία με προορισμό την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (τότε ΕΟΚ), το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαινόταν ότι «έρχεται» να σταματήσει την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας («ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο»), εφαρμόζοντας ταυτόχρονα ένα μοντέλο «τριτοκοσμικού» σοσιαλισμού, ενώ στον χώρο της κομμουνιστικής Αριστεράς τα πράγματα ήταν καθαρά – το ΚΚΕ εξέφραζε τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» όπως αυτός εφαρμοζόταν επί σοβιετικού εδάφους, ενώ το ΚΚΕ Εσωτερικού τραβούσε τον δρόμο του «ευρωκομμουνισμού», με οδηγό τον Μπερλινγκουέρ.
Το ενδιαφέρον του Τύπου εκείνη τη χρονική περίοδο εστιαζόταν στη μετα-Καραμανλή εποχή και στην πολιτική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας. Το Κέντρο δεν ήταν της… μόδας, συντηρούμενο από την αποδεκατισμένη ΕΔΗΚ του Γιάννη Ζίγδη και κάποιες πρωτοβουλίες στελεχών του χώρου (Μυλωνάς, Πεσμαζόγλου, Τσουδερού κ.ά.) που είχαν κύριο μέλημα την επανένωση των κεντρώων κινήσεων με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο. Ωστόσο, η «σοσιαλμανία» της εποχής άφηνε κενό τον χώρο του φιλελεύθερου δημοκρατικού Κέντρου, κενό που ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας είχε στρατηγικά στόχο να καλύψει επιστρέφοντας από το Παρίσι το 1974.
Σε πείσμα ορισμένων εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας, που ζητούν επιστροφή στις πολιτικές και ιδεολογικές ρίζες του κόμματος, αφήνοντας αιχμές κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, παραθέτουμε ένα άκρως αποκαλυπτικό δημοσίευμα του αριστερού περιοδικού «Αντί», με ημερομηνία «20 Γενάρη 1979», στο οποίο περιέχονται χρήσιμες πληροφορίες για εκείνη την περίοδο γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις τα οποία σήμερα σκοπίμως παρερμηνεύονται.
Ιδεολογικό στίγμα
Σε εκείνο το τεύχος του έγκυρου περιοδικού δημοσιεύεται φράση που αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που επί της ουσίας επιβεβαιώνει με απόσταση δεκαετιών τα ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό και κοινωνικό Κέντρο. Αντιγράφουμε επί λέξει: «Τώρα πια, Κέντρο είμαι εγώ… Οσο για τον Ανδρέα, μπορεί να καταλάβει τη θέση που κατέχουν σήμερα στην Ευρώπη τα σοσιαλδημοκρατικά ή, έστω τα σοσιαλιστικά, κόμματα, μια και ο όρος “σοσιαλδημοκρατία” τού είναι απεχθής».
Επ’ αυτού έχει σημασία να σημειωθεί ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου χαρακτήριζε το Κέντρο «δεκανίκι της Δεξιάς» και επιπλέον δεν ήθελε το ΠΑΣΟΚ να χαρακτηρίζεται κόμμα της «σοσιαλδημοκρατίας». Αλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι είχε αρνηθεί να ηγηθεί το 1974 της Ενωσης Κέντρου, επισημαίνοντας στους βουλευτές που τον είχαν επισκεφθεί ότι δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Το αναφέρουμε γιατί σήμερα εμφανίζονται στο ΠΑΣΟΚ ως οι εκφραστές του κεντρώου χώρου και οι συνεχιστές της δημοκρατικής παράταξης του Ελευθερίου Βενιζέλου!
Επανερχόμενοι στο δημοσίευμα του περιοδικού, διαβάζουμε ότι «η διατύπωση αποδίδεται στον πρωθυπουργό κ. Καραμανλή, μετά τις τελευταίες προσχωρήσεις κεντρογενών πρώην βουλευτών και πολιτευτών στη Νέα Δημοκρατία. Και για να αποδειχθεί –συνεχίζει– του λόγου το ασφαλές –ότι, δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία είναι πια το Κέντρο– “ενετάλη” ο υφυπουργός κ. Ανδριανόπουλος, ένα από τα νεότερα στελέχη του κόμματος του κ. Καραμανλή, να προσδιορίσει το ιδεολογικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας».
Δικαίωση Μητσοτάκη
Δεν ήταν μόνο ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος –βουλευτής Α’ Πειραιά τότε– που με εντολή Καραμανλή ανέλαβε το rebranding της συντηρητικής παράταξης, αλλά και το ΚΠΕΕ (Κέντρο Πολιτικής Ερευνας και Επιμόρφωσης) που με επικεφαλής τον Τιμολέοντα Λούη και το περιοδικό «Επίκεντρα», έθεταν τις κατευθυντήριες γραμμές ώστε στη μετα-Καραμανλή εποχή η Νέα Δημοκρατία να αποτελέσει αφενός τη σταθερά του πολιτικού συστήματος και αφετέρου να μετεξελιχθεί σ’ ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα. Η πορεία δικαίωσε τις επιλογές του ιδρυτή της και τις προσπάθειες όσων ανέλαβαν για λογαριασμό του να σπάσουν τα στεγανά και να ανοίξουν το κόμμα στην κοινωνία.
Πάλι από το «Αντί» διαβάζουμε: «Το κυβερνών κόμμα (αναφέρει για τη ΝΔ), λοιπόν, εκφράζει την ιδεολογία της “μεσαίας πορείας”». Και στη συνέχεια το ρεπορτάζ δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τη συνέπεια με την οποία ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός ακολουθεί τα βήματα του Καραμανλή και εφαρμόζει την πολιτική του: «Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που αυτοδεσμεύτηκε στην υποστήριξη των αρχών της “σύγχρονης, προοδευτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας” και που αντιτίθεται “στις ακραίες συνθηματολογίες και την ανεδαφική αντικομμουνιστική υστερία”». Εσείς διακρίνετε διαφορές της Νέας Δημοκρατίας του Καραμανλή από τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη;
Κερασάκι στην τούρτα
Τα παραπάνω αποσπάσματα αποτελούν αποκλειστικές πληροφορίες του περιοδικού από συγκέντρωση στελεχών, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, «με την πλήρη συναίνεση του αρχηγού του κόμματος». Αυτό το τελευταίο ίσως βοηθήσει εκείνους που επικαλούνται τον ιδρυτή του κόμματος, προκειμένου να ασκήσουν κριτική στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, να αναθεωρήσουν το εκλυτικό αίτιο της διαφωνίας τους. Διότι πέραν πάσης αμφιβολίας η Νέα Δημοκρατία αποτελεί τη γνήσια και αυθεντική έκφραση της Κεντροδεξιάς στο πνεύμα του ιδρυτή της. Ηταν και παραμένει η μεγάλη αστική παράταξη που μοιράζεται από κοινού τις αρχές και τις αξίες της εκσυγχρονιστικής Δεξιάς και του μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Πιο απλά, η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ούτε Δεξιά ούτε Κέντρο· είναι Κεντροδεξιά, ανεξάρτητα με τον αυτοπροσδιορισμό των εκάστοτε ηγετών της.
