Είναι πολλοί αυτοί, παλαιότεροι και νέοι διπλωμάτες, διεθνολόγοι και ειδικοί σε θέματα στρατηγικής και γεωπολιτικής, που με τον λόγο και την πένα τους, παροτρύνουν το πρωθυπουργό σε δύσκολα μονοπάτια.

Είναι δυνατόν να ζητάμε από την ελληνική διπλωματία να «κλείσει την πόρτα» στο διάλογο με την Τουρκία;

Ποιός το έχει κάνει αυτό μέχρι σήμερα;

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την τραγωδία της Κύπρου, συναντήθηκε στο Μοντρέ με τον Ετζεβίτ, τον εισβολέα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που οδήγησε στην de facto παράνομη διχοτόμηση της Κύπρου.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά τις προκλήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδος σε θαλάσσιες περιοχές ορυκτού πλούτου, το Σισμικ και τον αεροδιάδρομο J-60, έτρεξε στο Νταβός και τα βρήκε με τον Οζάλ με κοινό ανακοινωθέν, γραμμένο στη κλασσική διπλωματική ορολογία….

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επίσης, συναντήθηκε με τον Μεσούτ Γιλμάζ στο Παρίσι, για να επιδιωχθούν λύσεις, αφού προηγουμένως, πριν αναλάβει πρωθυπουργός, είχε συναντηθεί στην Αττάλεια με τον Οζάλ ως Αρχηγός του πρώτου κόμματος στην Βουλή, με πρωθυπουργό το Τζανετάκη.

Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο κατεξοχήν συναινετικός πρωθυπουργός με την Τουρκία. Κοντέψαμε να χάσουμε τα Ίμια, αλλά πέτυχε, τότε η Ελλάδα το αδιανόητο: την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Λογικά ήταν αδιανόητο. Διότι ήταν και είναι παράνομα διχοτομημένη.

Ωστόσο για την Ευρώπη όλη η Κύπρο έκτοτε, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αποτελούν κομμάτι της Ένωσης, ενώ η τουρκική γλώσσα είναι επίσημη ενωσιακή γλώσσα με ειδικό μεταφραστικό τμήμα.

Αναφέρομαι σε σταθμούς της πορείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων μόνο και όχι σε συναντήσεις που είχαν την σημασία τους στο μέτρο που ο διάλογος με την Τουρκία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκλείεται ποτέ! Είναι λάθος σκέψη και εκτίμηση της πραγματικότητας. Όσο και αν η Τουρκία, όπως στην σημερινή φάση της πορείας του Ερντογάν, που πράγματι έχει εξελιχθεί σε πολεμοχαρή και επιθετικό πρωθυπουργό, ενώ στην αρχή της πορείας του ήταν το αντίθετο.

Ουδείς έχει χάσει από διάλογο και συνεργασία. Όλα βέβαια έχουν τα όρια τους. Είμαστε κοντά αλλά η σύνεση και η σωφροσύνη είναι το ζητούμενο.Όποιος γνωρίζει τον Ερντογάν είναι βέβαιο ότι το γνωρίζει αυτό.

Παλαιότερα αποτελούσε εκτίμηση στρατιωτικών και διπλωματικών κύκλων της Ελλάδος ότι στη θάλασσα και στον αέρα η χώρα μας υπερτερεί. Όχι στην ξηρά. Σήμερα η Τουρκία υπερτερεί σε όλα, με επιπλέον δική της αμυντική βιομηχανία και επιτήδειους συμμάχους.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους λεονταρισμούς ένθεν κακείθεν και ας δημιουργήσουμε συνθήκες διεθνούς διπλωματικής στήριξης της χώρα μας απέναντι στην Τουρκία, ώστε να αποκαταστήσουμε σταθερότητα, τάξη και νομιμότητα στην περιοχή.

Ο Κυριάκος το μπορεί και ο Ερντογάν θα αναγκασθεί να προσέλθει και να σταματήσει το κρεσέντο των προκλήσεων…

ΑΚΣ

Πηγή: Neweurope.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: