Με περίσσιο θράσος, ο κ. Τσίπρας αναφέρεται αυτές τις μέρες στη Συμφωνία των Πρεσπών, πότε επιτιθέμενος και πότε ειρωνευόμενος τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της και πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη*
Έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει, ζητώντας… 158 συγγνώμες και μιλώντας για παραποίηση της Ιστορίας – ο ανιστόρητος! – της ίδιας της Συμφωνίας και της εθνικής γραμμής. Και «απειλώντας» με κατάθεση αιτήματος ονομαστικής ψηφοφορίας κατά την κύρωση των συμφωνιών με τη γειτονική χώρα.
«158 συγγνώμες αναμένουμε να εισπράξουμε», είπε ο κ. Τσίπρας κατά τη συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Και τα λέει όλα αυτά διαστρεβλώνοντας συνειδητά τα πάντα.
Διαστρεβλώνει την εθνική γραμμή (αναφερόμενος στα παλαιότερα συμβούλια αρχηγών), που πράγματι προέβλεπε σύνθετη ονομασία, πλην όμως όχι και παράδοση γλώσσας και εθνικής ταυτότητας. «Ας την πουν και Κατερίνα, αρκεί να μην πάρει γλώσσα και ταυτότητα», ήταν το μότο της εποχής στην οποία ο κ. Τσίπρας αναφέρεται.
Διαστρεβλώνει την ίδια την Συμφωνία, διότι αποσιωπά την πιο σημαντική πρόνοιά της: Ότι δηλαδή στη γειτονική χώρα την ονομασία τους υποχρεούνται να αλλάξουν μόνο οι κρατικοί θεσμοί και οι θεσμοί που χρηματοδοτούνται από το Κράτος. Όσοι δεν λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση δεν υποχρεούνται, από την Συμφωνία, να αλλάξουν ονομασία.
Έτσι, η ποδοσφαιρική ομάδα παραμένει «Ματσεντόνια», όπως και το Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο, το Ινστιτούτο Μακεδονικής Λογοτεχνίας, η Ένωση Μακεδόνων Δημοσιογράφων, η Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών, το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, τα επιμελητήρια – ζήτημα που ετέθη και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Ζάεφ.
Έστησε παγίδα στη χώρα
Αυτή ήταν η παγίδα που ο Τσίπρας έστησε στη χώρα.
Ο οποίος μάλιστα λέει τώρα ότι οι γείτονες καθυστέρησαν στην εφαρμογή της Συμφωνίας, επειδή υπήρξε η πανδημία και επειδή η κυβέρνησή τους ήταν υπηρεσιακή.
Η οποία υπηρεσιακή κυβέρνηση σχηματίστηκε, επειδή ο κ. Ζάεφ παραιτήθηκε όταν δεν είχε λάβει η χώρα του ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, κάτι το οποίο είχε προσωπικώς υποσχεθεί, προκειμένου οι συμπατριώτες τους να ψηφίσουν υπέρ της αλλαγής ονομασίας στο δημοψήφισμα.
Και το μεγαλύτερο ψέμα του κ. Τσίπρα: Όπως είπε «φανταστείτε τώρα που έχουμε την απειλή της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο να είχαμε τουρκικά στρατεύματα στα Σκόπια και τον εναέριο χώρο να τον επιτηρούσαν τα (σ.σ. τουρκικά) F-16. Για σκεφθείτε το!»
Τι να σκεφθούμε κύριε που τολμάς και αποκαλείς άλλους πολιτικούς απατεώνες;
Πώς θα είχαμε στρατεύματα τουρκικά στη γειτονική χώρα; Από πού θα περνούσαν; Από την Ελλάδα ή από τη Βουλγαρία – η οποία τώρα απειλεί με βέτο την γειτονική χώρα, καθώς υποστηρίζει πως τα «μακεδονικά» αποτελούν… βουλγαρική διάλεκτο; Μήπως θα μεταφέρονταν αεροπορικώς στρατεύματα στα Σκόπια από την Τουρκία – η οποία σε όλα τα μέτωπα πολεμά με μισθοφόρους και έχει βάλει στη φυλακή όλους τους εν ενεργεία αξιωματικούς της; Και πώς θα επιτηρούσαν τα τουρκικά αεροπλάνα; Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, απαντάνε οι Συριζαίοι. Και πώς θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ μπήκαν μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών;
Και πώς θα απομακρυνθούν τα Σκόπια από την Τουρκία, όταν τα σημαντικότερα – και περισσότερα αναλογικά – υπουργεία έχουν δοθεί στην αλβανική μειονότητα και όταν ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα διακηρύσσει την αδιατάρακτη φιλία του με τον Ερντογάν και ο πρόεδρος του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι επισκέφθηκε την Κυριακή τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, διακηρύσσοντας ότι «τα δύο έθνη μας έχουν φιλικούς δεσμούς και θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε την στρατηγική εταιρική συνεργασία»;
Τέτοια διαστρέβλωση, τέτοια διαστροφή της πραγματικότητας, τέτοιο ψέμα! Και πόσο μεγάλο θράσος να τα λέει όλα αυτά με άνεση και δημόσια! Εκ του ασφαλούς, προφανώς, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι δεν τον ρωτά κανείς, ούτε του ζητά κανείς περισσότερες επεξηγήσεις.
Η διαστρέβλωση της θέσης της Νέας Δημοκρατίας
Μετά από όλα αυτά, φυσικά ο κ. Τσίπρας δεν έχει πρόβλημα να διαστρεβλώσει και την ίδια τη θέση της Νέας Δημοκρατίας, που είχε εγκαίρως και με τον πιο ηχηρό τρόπο προειδοποιήσει πως αν η Συμφωνία των Πρεσπών ψηφιζόταν θα εφαρμοζόταν.
Ωστόσο, όπως έχω καταλήξει, με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζεις άκρη. Είτε τους απαντάς, είτε όχι δεν έχει κανένα νόημα – αυτοί θα λένε πάντα τα δικά τους.
Έχει, όμως, νόημα να λαμβάνουν απαντήσεις όσοι ακούνε τον κ. Τσίπρα και τα στελέχη του, που σκόπιμα προσπαθούν να σπείρουν τον διχασμό στους υποστηρικτές της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας και να προκαλέσουν τις αντιδράσεις τους.
Οι καλοπροαίρετοι αυτοί Έλληνες και Ελληνίδες δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αμφισβητεί διεθνείς συμφωνίες – το γνώριζε αυτό ο κ. Τσίπρας, γνώριζε πως μια πατριωτική δύναμη, όπως η Νέα Δημοκρατία, δεν θα φερόταν ποτέ τόσο ανεύθυνα και γι’ αυτό έδρασε τόσο ύπουλα και χωρίς να ρωτήσει κανέναν, μοιράζοντας υπουργεία προκειμένου να εξασφαλίσει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων στο κοινοβούλιο.
Η Ελλάδα είναι η χώρα της οποίας το μεγάλο όπλο είναι η προσήλωσή της στο Διεθνές Δίκαιο – προσήλωση που για την πατρίδα μας λαμβάνει υπαρξιακές διαστάσεις.
Μια τέτοια συμφωνία, τη Συνθήκη της Λωζάννης, δεν αμφισβητούν διαχρονικά οι Τούρκοι – και μάλιστα με μεγάλη έξαρση και επιμονή τα τελευταία χρόνια; Δεν λένε ότι «στο Αιγαίο υπάρχουν βραχονησίδες που δεν έχουν καθοριστεί σε ποιον ανήκουν, δεν έχουν αναφερθεί σε συνθήκες»; Ουσιαστικά διαστρεβλώνοντας τις ίδιες τις συνθήκες και δηλώνοντας ότι «οι συνθήκες είναι θέμα ερμηνείας»;
Η Συνθήκη της Λωζάννης δεν είναι το ευαγγέλιό μας;
Οι καθοριστικές Συμφωνίες και η σημασία τους
Η Συνθήκη της Λωζάννης δεν είναι η μόνη που ρυθμίζει τα του Αιγαίου και την ίδια μας την ύπαρξη! Έχουμε και λέμε:
– Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) με το οποίο εντάχθηκαν στον εθνικό κορμό οι Σποράδες και η Εύβοια.
– Η συνδιάσκεψη του Λονδίνου (1913) που επικύρωσε την ένταξη στον εθνικό κορμό των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, δηλαδή Λήμνου, Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου, Σάμου, και Ικαρίας.
– Η Συνθήκη της Λωζάννης (1923), με την οποία τα νησιά του Αιγαίου εντάχθηκαν στην Ελλάδα. Στο άρθρο 12 προβλέπεται ότι στην Τουρκία ανήκουν μόνο οι νήσοι που βρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των 3 μιλίων από τις ασιατικές ακτές και στο άρθρο 16 προβλέπεται ότι η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματός της, επί των εδαφών και εν σχέσει προς τα εδάφη, τα οποία κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων, δηλαδή των τριών μιλίων από τις ασιατικές ακτές, τουτέστιν των πάσης φύσεως νήσων ή νησίδων καθώς και του βυθού της θαλάσσης (τώρα υφαλοκρηπίδας).
– Η συμφωνία του Μοντρέ (1936), η οποία ακύρωσε τις προβλέψεις της συμφωνίας της Λωζάννης για αποστρατικοποίηση των νησιών και έδωσε το δικαίωμα του εξοπλισμού των Στενών και των νησιών μας Λήμνου και Σαμοθράκης. Αυτό αναγνωρίστηκε ρητώς από την Τουρκία με επιστολή του Τούρκου πρέσβη στην Ελλάδα Russen Estef προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό και ανακοινώθηκε από τον Τούρκο Υπουργό των Εξωτερικών Rustu Arras στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας, το 1936.
– Η Συμφωνία Ειρήνης των Παρισίων (1947) η οποία προβλέπει ότι η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα κατά πλήρη κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου και το Καστελόριζο, ως και τας παρακειμένας νησίδας, μεταξύ των οποίων και τα Ίμμια τα οποία ναι μεν δεν μνημονεύονται ρητώς, εντούτοις κείνται εντός του εκχωρηθέντος χώρου. Για αυτό και αναφέρονται με τον αριθμό 30 στο πρωτόκολλο εκχώρησής τους από την Τουρκία προς την Ιταλία, η οποία εν συνεχεία εκχώρησε στην Ελλάδα ακριβώς ό,τι είχε πάρει από την Τουρκία. Άλλωστε η Τουρκία σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 15 της Συνθήκης της Λωζάννης, παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί του θαλασσίου χώρου της Δωδεκανήσου, δηλαδή νήσων και νησίδων, ώστε η συνοριακή γραμμή να κείται βάσει των συμφωνιών στα τρία μίλια από τις τουρκικές ακτές ή εν πάση περιπτώσει στο μέσον της απόστασης μεταξύ των δύο χωρών.
– Η συμφωνία της Γενεύης (1958) του ΟΗΕ, η οποία κωδικοποιεί το υφιστάμενο μέχρι τότε διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, εισάγει νέους θεσμούς, όπως η υφαλοκρηπίδα και η όμορος ζώνη, προβλέπει την δυνατότητα της νόμιμης επέκτασης της Αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. και ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, τον καθορισμό Αλιευτικής και Διατήρησης του Ζωικού πλούτου ζώνης και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
– Ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, η Τελική Πράξη του Ελσίνκι και πολλά άλλα σημαντικά διεθνή κείμενα, τα οποία έχουν κυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, αναφέρονται στην παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, προβλέπουν την κατάργηση ή την απειλή του πολέμου, τον οποίο έχουν θέσει εκτός νόμου, δεν αναγνωρίζουν κανένα τίτλο δικαιώματος που έχει προέλθει από πόλεμο και προβλέπουν μέτρα υποχρεωτικής εφαρμογής, τα οποία δίδουν τη δυνατότητα σε κάθε χώρα να επιδιώξει την προστασία των δίκαιων συμφερόντων της, αρκεί να μπορεί να αποφασίζει εθνικά, κυρίαρχα και πολιτικά ανεξάρτητα.
– Η τελευταία συμφωνία του ΟΗΕ του 1982 για το Δίκαιο της Θαλάσσης, η οποία μετά την κύρωσή της από 60 χώρες και εν συνεχεία από 192, ετέθη σε ισχύ και οι προβλέψεις της πλέον, αποτελούν εθιμικό δίκαιο τουτέστιν υποχρεωτικό (jus cogens) για όλες τις χώρες ακόμη και για αυτές που δεν την έχουν υπογράψει, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία.
-Οι συμφωνίες του ICAO, (International Civil Aviation Organization, Σικάγο 1944, Παρίσι 1952, και Βαρσοβίας) οι οποίες προσδιόρισαν την έκταση του FIR των Αθηνών, (Flight Information Region), σύμφωνα με τον εθνικό μας εναέριο χώρο, το οποίον είχε σεβαστεί η Τουρκία μέχρι το 1974, όταν, λόγω της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, φύγαμε προσωρινώς από το ΝΑΤΟ και ζητήσαμε την επανένταξή μας.
Όπως προκύπτει από τις λεπτομερείς αναφορές ενός σημαντικού δικηγόρου και διεθνολόγου, του Προέδρου του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων Δρος Θαλή Μυλωνά, όλες αυτές οι συμφωνίες έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα με νόμους.
Συνειδητή και ύπουλη πολιτική απάτη
Μετά από όλα αυτά υπάρχει στην Ελλάδα άντρας, γυναίκα ή μικρό παιδί που να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί διεθνής συνθήκη; Και μάλιστα όταν οι Τούρκοι αμφισβητούν όλες τις παραπάνω συμφωνίες;
Γιατί αυτή ήταν η συνειδητή πολιτική απάτη του κ. Τσίπρα: Γνωρίζοντας ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα αμφισβητούσε ποτέ διεθνή συνθήκη, δηλαδή δεν θα προκαλούσε ποτέ μια τόσο μεγάλη εθνική βλάβη, υπέγραψε και ψήφισε με τον πιο ύπουλο τρόπο τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να διχάσει τη Νέα Δημοκρατία με την Συμφωνία των Πρεσπών και τώρα προσπαθεί να την διχάσει και πάλι υποστηρίζοντας πως αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο και πρέπει να του ζητήσουμε από πάνω και συγγνώμη!
Εκεί που μας χρωστάγανε, γυρεύουν και το βόδι.
Απέναντι σ’ αυτό το απύθμενο θράσος, μοναδικό όπλο μας είναι να ενημερωνόμαστε και να γνωρίζουμε πάντα τις συνέπειες των πράξεών μας.
Για να μην τους κάνουμε το χατίρι…
Και επειδή, όπως έχει πολλές φορές αποδειχθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορούσε – και όπως βλέπετε συνεχίζει να αδιαφορεί – για κάθε εθνική βλάβη.
Άλλωστε, η άποψή τους ήταν πάντα πως δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα, αλλά μόνο… ταξικά!
Η Ελλάδα ούτε είχε, ούτε έχει, ούτε θα έχει την πολυτέλεια αμφισβήτησης διεθνών συνθηκών!
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
