Είναι πλέον ο μακροβιότερος των πολιτικών αρχηγών – θεωρητικά και ο πιο έμπειρος και βέβαια ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Υπό αυτή την έννοια, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και καταγράφει υψηλή δημοτικότητα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις – σε κάποιες εξ αυτών καταλαμβάνει μάλιστα και την πρώτη θέση. Αποτελεί ωστόσο οξύμωρο, δεδομένου του κόμματος που εκπροσωπεί και του οποίου ηγείται, καθώς παραμένει προσηλωμένο σε μια ιδεολογία προηγούμενων δεκαετιών που σε πολλά ζητήματα μοιάζει εκτός πραγματικότητας.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Ενα πράγμα πάντως ουδείς μπορεί να προσάψει στον Δημήτρη Κουτσούμπα και το ΚΚΕ: ότι δεν είναι σταθεροί στις θέσεις τους, αδιάφορα από το ποιες ακριβώς είναι αυτές. Αν είναι δηλαδή ακραίες ή ακόμη και σταλινικές για κάποιους, βγαλμένες από άλλη εποχή. Σε κάθε περίπτωση, αντισυστημικές. Ουτοπικές, όπως το μόνιμο αίτημα για βασικό μισθό 1.500 ευρώ. Ή ακόμη και αντιδραστικές, σαν το σύνθημα που βρίσκεται στα χείλη των μελών της ΚΝΕ και του ΚΚΕ σε κάθε πορεία κατά της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και την απαίτησή τους η Ελλάδα να πάρει το δρόμο της εξόδου το συντομότερο δυνατό...
Πολλές φορές, ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο, οι θέσεις του ΚΚΕ και η δράση και οι διεκδικήσεις του συνδικαλιστικού του βραχίονα, του ΠΑΜΕ, έχουν προκαλέσει εντάσεις και αιτιάσεις ότι κινούνται στα όρια του δημοκρατικού τόξου. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι δεν είναι δυνατόν να εξισωθεί με φασιστικά μορφώματα όπως π.χ. η Χρυσή Αυγή, δεδομένου ότι το ελληνικό μεταπολιτευτικό οικοδόμημα έχει στηριχθεί στην παραδοχή ότι το ΚΚΕ εντάσσεται στο δημοκρατικό τόξο, παρά τις ιδεολογικές διαφορές που το χωρίζουν ευκρινώς από τα άλλα κόμματα. Αλλωστε, την απόφαση για τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ μετά τη χούντα πήρε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θέλοντας να κλείσει κάποιες από τις πληγές που παρέμεναν –και παραμένουν, δυστυχώς– ανοιχτές μετά τον εμφύλιο.
Στον αφρό της δημοσιότητας
Υπό αυτές τις συνθήκες, το σύνολο του πολιτικού συστήματος αναγνώριζε κι αναγνωρίζει το ΚΚΕ ως ένα «θεσμικό» κόμμα και αντιμετωπίζει τον κ. Κουτσούμπα με τον δέοντα σεβασμό. Προξενεί λοιπόν μεγάλη εντύπωση που... ανακάλυψαν κάποιοι τώρα το ΚΚΕ και τον ηγέτη του, ο οποίος φροντίζει πάντως από την πλευρά του να διατηρείται στον αφρό της δημοσιότητας λόγω του χαρακτήρα και του ιδιαίτερου χιούμορ που διαθέτει.
Ατάκες του έχουν γίνει συχνά... σήματα σατιρικών εκπομπών –με πιο χαρακτηριστική την από του βήματος της Βουλής κραυγή «αυτοί είστε»– και trend στα υπόλοιπα social media. Το ίδιο και τα γαλλικά που χρησιμοποίησε πρόσφατα μιλώντας σε Γάλλους διαδηλωτές ή κινήσεις-έκπληξη, όπως η συναυλία-αφιέρωμα και η βράβευση του Σταύρου Ξαρχάκου, ο οποίος στο παρελθόν έχει διατελέσει ευρωβουλευτής της Ν.Δ., αλλά η μουσική του «λατρεύεται» από το ΚΚΕ.
Με απλά λόγια, όσο κι αν κάποιος διαφωνεί ιδεολογικά με τον κ. Κουτσούμπα και το κόμμα του ή ακόμα κι αν τον χωρίζει άβυσσος μαζί του, δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι είναι αυθεντικός και σταθερός στις απόψεις του. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Στέφανος Κασσελάκης δεν πείθουν και το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν τις διαρροές ψηφοφόρων από την Κουμουνδούρου, οδηγεί μοιραία στην ενίσχυση του ΚΚΕ και της δημοτικότητας του γενικού γραμματέα του. Και ουδείς μπορεί να προβλέψει εάν αυτό είναι ένα παροδικό φαινόμενο ή όντως θα καταγραφεί σε κάποια από τις επόμενες κάλπες, αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές.
Μπορεί δηλαδή να γίνει το γνωστό σύνθημα «Λαέ, ακούμπα στην πλάτη του Κουτσούμπα» viral; Η απάντηση είναι πως δύσκολα μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, καθώς η ενίσχυση του ΚΚΕ και του προφίλ του ηγέτη του φαντάζει περισσότερο ως μια ψήφος διαμαρτυρίας απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις της αντιπολίτευσης παρά σε θετική ψήφο για το κόμμα και τις θέσεις που πρεσβεύει. Ωστόσο, αυτό λίγη σημασία φαίνεται πως έχει για τον κ. Κουτσούμπα και τους συντρόφους του στον Περισσό, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να ζουν το δικό τους όνειρο – ή το δικό τους παραμύθι, ανάλογα πώς το βλέπει καθένας.
