Ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης επέλεξε για άλλη μια φορά την υπερβολή αντί της ουσίας. Η ομιλία του στη Βουλή γύρω από τον Άγνωστο Στρατιώτη ήταν περισσότερο σόου παρά πολιτική παρέμβαση, γεμάτη κραυγές για «στρατιωτικοποίηση» και «buffer zone», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να δημιουργήσει δραματικούς υπερτονισμούς και ανούσιες συγκρίσεις με καθεστώτα όπως της Τουρκίας.
Η προσπάθειά του να ποινικοποιήσει την κυβερνητική πολιτική εμφανίζεται ως φλυαρία χωρίς επιχειρήματα. Η προστασία δημόσιων χώρων και μνημείων, όπως το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, εφαρμόζεται σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και δεν αποτελεί «στρατιωτικοποίηση», όπως ισχυρίζεται. Ο Χαρίτσης προσπαθεί να παρουσιάσει μια νομοθετική πρωτοβουλία ως πανεθνικό ζήτημα, αποκαλύπτοντας την ανικανότητά του να ασχοληθεί με ουσιαστικά θέματα.
Οι υπερβολικές του αναφορές σε «τραμπισμό», «καταστολή» και «ιδιώνυμο αδίκημα» δείχνουν μόνο πόσο απομακρυσμένος είναι από την πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα αυτών, μετατρέπει την πολιτική σε θέατρο, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως προστάτης της δημοκρατίας ενώ στην πραγματικότητα θολώνει τα πράγματα και προκαλεί διχασμό.
Στο τέλος, η ομιλία του Χαρίτση για τον Άγνωστο Στρατιώτη είναι ένα μάθημα φλυαρίας. Η κοινωνία δεν συγκινείται από κραυγές και υπερβολές. Ο ίδιος καταφέρνει μόνο να εκθέσει τον εαυτό του, μετατρέποντας ένα σοβαρό θέμα δημόσιας τάξης σε σόου που απομακρύνει οποιονδήποτε ουσιαστικό διάλογο από την πολιτική σκηνή.
