Υπομονετικά ένα πλήθος κόσμου, εργαζόμενοι στον οίκο Αρμάνι και κάτοικοι του Μιλάνου, περιμένουν στην ουρά έξω από το θέατρο που βρίσκεται στην οδό Μπεργκονιόνε, για να αποτίνουν φόρο τιμής στον μεγάλο εκλιπόντα, τον Τζόρτζιο Αρμάνι. Λαϊκό προσκύνημα στον διεθνούς φήμης σχεδιαστή μόδας, με το διαμαντένιο δαχτυλίδι, που δεν αποχωρίστηκε ποτέ, όπως και τις προσωπικές του αξίες. Τον βασιλιά που αγαπούσε την ιστιοπλοΐα και πολύ συχνά…έκλεβε στιγμές για να περάσει στο μήκους άνω των 60 μέτρων γιοτ του.
Στη γιγαντοοθόνη, στο εσωτερικό του θεάτρου, η πνευματική και δημιουργική παρακαταθήκη του Re Giorgio, κλεισμένη σε μία φράση: «Ελπίζω να αφήσω μια ανάμνηση διαρκούς προσπάθειας, σεβασμού και προσεκτικής προσέγγισης των ανθρώπων και της πραγματικότητας. Όλα ξεκινούν από εκεί».
Το… τελευταίο ντεφιλέ του Αρμάνι, στην Πινακοθήκη της Brera στις 24 Σεπτεμβρίου, έμελλε να προβληθεί στο κοινό χωρίς τον ίδιο. Το σύμπαν του μόδιστρου, με περισσότερα από 150 αρχειακά looks ξεδιπλώνουν τις πιο σημαντικές στιγμές του ιταλικού brand από το 1975 –έτος ίδρυσης της εταιρείας Armani– μέχρι σήμερα.
Κινηματογραφική ταινία η ζωή και οι δημιουργίες του
Αν ο Τζόρτζιο Αρμάνι δεν γινόταν σχεδιαστής, ίσως και να είχε επιλέξει τη σκηνοθεσία. Να δημιουργεί ατμόσφαιρες, να… χτίζει Πολιτείες, να ντύνει τους ρόλους που τις κατοικούν και να αφηγείται τις ιστορίες τους. Εξάλλου τα κοστούμια του για τον κινηματογράφο, από το American Gigolo, τους Αδιάφθορους του Ντε Πάλμα (1987) και τα Φιλαράκια του Scorcese μέχρι τον Λύκο της Γουόλ Στριτ, έφτιαξαν μία παράλληλη δραματουργία. Ο Scorcese μάλιστα προς ανταπόδοση της συνεισφοράς του σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ Made In Milan με θέμα τη δημιουργική μέθοδο του Armani.
Ο βασιλιάς Τζόρτζιο, μια εμβληματική φυσιογνωμία για την ιταλική ταυτότητα, καθόρισε την έννοια του «made in Italy» και υπέγραψε το μοντέλο της διεθνούς κομψότητας.
Τα ανδρικά κοστούμια με αυστηρή αλλά και ανεπιτήδευτη γραμμή, άλλαξαν την εικόνα της επαγγελματικής ενδυμασίας τη δεκαετία του ’80, η οποία… υπέκυψε στον όγκο, από τα μαλλιά μέχρι το παντελόνι και το σακάκι. Στο ανδρικό ρούχο η κυριαρχία, υπολείπονταν της αυτοσυγκράτησης και του αυτοελέγχου και ο… Ιταλός ομορφονιός, που προωθήθηκε μέσω της κινηματογραφικής επικράτησης του «Νονού», άφησε τη θέση του στα αέρινα υφάσματα και τη χαλαρή γραμμή των κοστουμιών Armani, σε ένα gender-fluid σύγχρονο άντρα. Οι κλασικές γραμμές χαλαρώνουν, με αποκορύφωμα την ιστορική συλλογή για την άνοιξη του 1989, όπου λάνσαρε παντελόνια με διπλές πιέτες και ρεβέρ που σέρνονταν στο πάτωμα και μακριά σταυρωτά σακάκια με φαρδιά πέτα και μεγάλες τσέπες, ενώ οι εικόνες στις διαφημιστικές καμπάνιες έδειχναν άνδρες με τονισμένες μέσες.
Στις γυναικείες σειρές «πρωταγωνιστούσε» η απλότητα της Άπω Ανατολής. Η ήρεμη δύναμη και η… αγνότητα της Κίνας και της Ιαπωνίας, στην επανεγγραφή των κανόνων του γυναικείου στυλ με «δάνεια» από το αντρικό ντύσιμο. Έντυσε τις γυναίκες με κοστούμια, ενώ η παλέτα των χρωμάτων… έπαιζε με τους τόνους της κρέμας, των ήπιων γκρι-μπεζ και της ώχρας. . Το «κωδικοποιημένο» στιλ Armani επηρέασε όσο και αυτό της Chanel και αποτέλεσε την ενδυματολογική αποτύπωση της κοινωνικής απελευθέρωσης των εργαζόμενων γυναικών. Το Χόλυγουντ επενδύει και στη γυναικεία γκαρνταρόμπα του Αρμάνι. Μούσες του οι Diane Keaton, Julia Roberts, Cate Blanchett, Jodie Foster, Michelle Pfeiffer, και Beyonce.
Τα πιο δυνατά καρέ…
Η εταιρεία του επεκτάθηκε στην υψηλή ραπτική, στα αξεσουάρ, στα αρώματα, στα προϊόντα ομορφιάς, στα έπιπλα, στην εστίαση και τη διακόσμηση ξενοδοχείων, διαμορφώνοντας ένα ολόκληρο στυλ ζωής. Ένα lifestyle που όμοιό του στην παγκόσμια μόδα έχει πετύχει μόνο ο Ralph Lauren. Ήθελε να έχει την εποπτεία σε κάθε λεπτομέρεια της επίδειξης. Από τις συλλογές και τις καμπάνιες προβολής μέχρι τα χτενίσματα και το μακιγιάζ των μοντέλων λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή. Ο υπερσυγκεντρωτισμός του εντάθηκε μετά τον αιφνίδιο θάνατο, από καρδιακή προσβολή το 1985 του στενού του συνεργάτη Σέρτζιο Γκαλέοτι, με τον οποίο είχε μακροχρόνια σχέση.
Στην προσωπική του ζωή ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων. Σε ηλικία 90 ετών, ωστόσο, ο Αρμάνι αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του σχετικά με την προσωπική του ζωή. Στη συνέντευξή του στην Corriere della Sera, κατέθεσε δημόσια τις… αλήθειες του για τη σεξουαλικότητά του: «Στη ζωή μου είχα γυναίκες και μερικές φορές άντρες».
Οι σχέσεις σημαδεύτηκαν από τη συνάντησή του με τον Σέρτζιο Γκαλεότι το 1966 στην Τοσκάνη. Ο Γκαλεότι έγινε ο σύντροφός του αλλά και ο άνθρωπος που τον ενθάρρυνε να εισέλθει στον κόσμο της μόδας. Μετά την απώλεια του Γκαλεότι, οι σχέσεις του Τζόρτζιο Αρμάνι εστιάστηκαν στον επιχειρηματικό του συνεργάτη Λέο Ντελ Όρκο, ο οποίος έγινε το δεξί χέρι του σχεδιαστή και επικεφαλής του ανδρικού στυλ της εταιρείας.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε παιδιά, αλλά διατηρούσε στενή σχέση με την ανιψιά του Ρομπέρτα.
Συνδύασε με αρμονία και σύνεση το ταλέντο του σχεδιαστή με την οξυδέρκεια του επιχειρηματία, διοικώντας μια εταιρεία με ετήσιο τζίρο περίπου 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ και περιουσία πάνω από 8,5 δισ. δολάρια.
Τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις, όπως ο τίτλος του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής (2008) και το βραβείο CFDA Lifetime Achievement Award (1987).
Είχε μεριμνήσει και για τη διαδοχή στον οίκο, εμπλέκοντας μέλη της οικογένειας και στενούς συνεργάτες σε θέσεις ευθύνης. Η μικρότερη αδελφή του, Ροζάνα, οι ανιψιές του Σιλβάνα και Ρομπέρτα, ο ανιψιός του Αντρέα Καμεράνα και ο έμπιστός του Πανταλέο Ντελ Ορκο κατέχουν ανώτερες θέσεις.
Για πρώτη φορά στην καριέρα του ήταν απών από τις επιδείξεις της Εβδομάδας Ανδρικής Μόδας του Μιλάνου, τον περασμένο Ιούνιο, λόγω επιβαρυμένης υγείας.
