Μερικά από τα σχόλια των νέων 17άρηδων που ρωτήθηκαν για την κωμικοτραγική σε κάθε περίπτωση σύλληψη των ανήλικων θεατών της κινηματογραφικής ταινίας Joker. “Γελοίος νόμος”, “αντιδημοκρατικός”, “πρωτοφανής ενέργεια”, κλπ. Τα παιδιά έχουν δίκιο. Γιατί πως να εξηγήσεις σ’ έναν νέο ότι είναι ενήλικος για να ψηφίζει αλλά ανήλικος για να παρακολουθήσει μια ταινία; Λες και δεν μπορεί να την παρακολουθήσει από το διαδίκτυο. Και γιατί όλη αυτή η φασαρία; Που είναι το σοβαρό και που το φαιδρό; Σ’ αυτούς που νομοθετούν, σ’ αυτούς που εφαρμόζουν το νόμο ή σε εκείνους που αφού νομοθετήσουν επιρρίπτουν την ευθύνη σ’ αυτούς που εφαρμόζουν στους νόμους που οι ίδιοι ψηφίζουν; Τρέλα, παραλογισμός ή απύθμενη υποκρισία. Μήπως όλα μαζί με ολίγη από… Δημοκρατία της κωλότσεπης; Δηλαδή, δημοκρατία που κάποιοι την βάζουν στο πίσω μέρος του παντελονιού τους ώστε στην πρώτη ευκαιρία να μπορούν να την επιδείξουν. Προφανώς και όλη αυτή η ιστορία αποκαλύπτει το “ταρατατζούμ” του κράτους που λειτουργεί με νόμους του περασμένου αιώνα. Αποκαλύπτει, όμως, το θράσος μερικών “κωλοτσεπάτων” προοδευτικών που ενώ είχαν συνυπογράψει το νόμο (2010 κυβέρνηση Παπανδρέου) για τους ανήλικους στις ταινίες, ζητούν και τα ρέστα! Όλοι αυτοί νόμιζαν ότι… έπιασαν τον Joker ξεχνώντας όμως ότι ο νόμος έχει από κάτω το ονοματάκι τους. Ηθικό Δίδγμα προς ανηλίκους: Σημασία, τελικά, δεν έχει που τη βάζει κανείς τη δημοκρατία, αρκεί να τη βάζει στη σωστή θέση: Στην αριστερή κωλότσεπη.
ΣΣ: Ο Γιάννης Ραγκούσης πόσο… κατάλληλος ενήλικος ήταν όταν έβαζε την υπογραφή του στον σχετικό νόμο του Υπ. Πολιτισμού το 2010;
H.P.P.
