Σε μια υπόθεση «γνήσιου εκβιασμού» αναφέρεται σε άρθρο του ο Giuliano Pisapia, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην ιταλική καθημερινή εφημερίδα Ιl Dubbio με τίτλο «Qatargate, μια άγρια επίθεση στην ευρωπαϊκή δημοκρατία».
Με ιδιαιτέρως σκληρές λέξεις ο συντάκτης περιγράφει τα όσα εκτυλίχθηκαν στο Βέλγιο παρασύροντας συγκεκριμένα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και την Ελληνίδα ευρωβουλευτή Εύα Καϊλή, σε μια δικονομική περιπέτεια, τόνους χυμένου μελανιού αλλά δίχως αποδείξεις όπως η ιστορία έως σήμερα έχει δείξει. Έγκυρες πληροφορίες πάντως θέλουν τις επόμενες μέρες να προκύπτει η απόλυτη ανατροπή με την ανάδειξη ενός και μόνου προσώπου ως του πρωταγωνιστή ενός σκανδάλου που παρέσυρε ακόμα και το ευρωκοινοβούλιο.
«Δημόσιοι λειτουργοί, που δεν κατονομάστηκαν, μπήκαν σε αίθουσα της Βουλής για να ακούσουν τι συμβαίνει στο πλαίσιο πολιτικής συζήτησης. Το έκαναν ως κατάσκοποι, αλλά στην υπηρεσία των βελγικών αρχών» συνεχίζει το άρθρο με τον συντάκτη να καλεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αναλάβει δράση ως απάντηση.
Παράβαση του κράτους δικαίου
Σημειώνει πως «η βουλευτική ασυλία διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα του Κοινοβουλίου στο σύνολό του. Είναι ένας από τους κοινούς ορισμούς που μπορεί κανείς εύκολα να βρει στον ιστότοπο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και αυτή η αρχή καταπατήθηκε με επαίσχυντο τρόπο και κατά παράβαση του κράτους δικαίου. Μια επιπλέον επιβεβαίωση ότι το «Qatargate» και η δραστηριότητα που διεξήγαγε από τη βελγική αστυνομία και τις υπηρεσίες κατά τη διάρκεια των ερευνών, δεν ήταν παρά μια σειρά παραβιάσεων των θεμελιωδών αρχών του δικαίου και των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων.
Χωρίς στοιχεία η βελγική αστυνομία
Σύμφωνα με τον Giuliano Pisapia «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αδικαιολόγητη συμπεριφορά εκ μέρους της βελγικής αστυνομίας που ενήργησε κατά παράβαση των εξουσιών που παραχωρήθηκαν στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η ασυλία του ευρωβουλευτή δεν αποτελεί προσωπικό προνόμιο, αλλά εγγυάται ότι κάθε βουλευτής ασκεί ελεύθερα την εντολή του χωρίς να εκτίθεται σε αυθαίρετες πολιτικές διώξεις» συμπληρώνοντας πως «ένα επικίνδυνο προηγούμενο έχει δημιουργηθεί εναντίον ενός υπερεθνικού θεσμού από την «επιβολή του νόμου» μιας δημοκρατικής χώρας που είναι μέλος του ίδιου θεσμού. Αμεσες απαντήσεις από τις βελγικές αρχές και από ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να δοθούν. Στοιχεία του φακέλου της βελγικής αστυνομίας είναι οι ψήφοι και οι απόψεις που εξέφρασαν τα μέλη του κοινοβουλίου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό δεδομένου του γεγονότος ότι οι κανόνες για την ασυλία επεκτείνονται και στους ευρωβουλευτές».
Το παράδειγμα Ναπολιτάνο
Ο ευρωβουλευτής θυμίζει πως «πριν από τριάντα χρόνια ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano, τότε Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ιταλίας, εμπόδισε την είσοδο στο Montecitorio ενός αξιωματικού της οικονομικής αστυνομίας που είχε μαζί του εντολή για την παράδοση εγγράφων. Ζητούμενοι ήταν οι προϋπολογισμοί των πολιτικών κομμάτων που ήτανστη Βουλή. Ο Ναπολιτάνο, μέσω του Γενικού Γραμματέα, αντιτάχθηκε στην ασυλία της έδρας, υπερασπίστηκε τον θεσμό και δεν επέτρεψε να «παραβιαστεί» με παρεμβάσεις αντίθετες στις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας.
Εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ακόμη πιο σοβαρή υπόθεση: υπηρεσίες πληροφοριών και αστυνομία που εμφανίζονται με πολιτικά ρούχα και που παραβιάζουν την ελευθερία του βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου φτιάχνοντας φακέλους. Είναι εμφανής η περιφρόνηση μιας ελευθερίας που αναγνωρίζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το ιταλικό Σύνταγμα και τις συνθήκες. Ένα τέτοιο γεγονός πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε και απαιτεί απάντηση από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα για την προστασία όχι μόνο των μεμονωμένων βουλευτών αλλά και των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης» καταλήγει το άρθρο.
