Ο Αλέξης Τσίπρας της Αριστεράς και της… Προοδευτικής Συμμαχίας πρέπει να ζορίζεται σε βαθμό που ξεκίνησε από τώρα να προετοιμάζει το κοινό του για την επερχόμενη εκλογική ήττα και το μοιραίο που συνήθως επέρχεται σε ανάλογες περιπτώσεις.
Του Χάρη Παυλίδη
Ασφαλώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανήκει στη κατηγορία των πολιτικών που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και ως εκ τούτου μην περιμένετε ότι θα ακολουθήσει το δρόμο που θα τον οδηγήσει στο σπίτι του. Άλλωστε η αιφνιδιαστική πρόταση να εκλέγεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τα μέλη του κόμματος, πρόταση που εκ πρώτης δείχνει άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στη κοινωνία, δεν είναι παρά η
ομολογία ότι τα έχει βρει σκούρα.
Κατ’ αρχήν γιατί δεν είναι πλέον μόνος του στον πολιτικό χώρο στον οποίον προσβλέπει να διεισδύσει, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ή όπως αλλιώς τον θέλει να τον εμφανίζει ώστε να γίνει πιο εύπεπτος στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένος να κάνει εκπτώσεις σε ό,τι αφορά στην ταυτότητα της κεντροαριστεράς με το αντίτιμο να γίνει Καμμένος στη θέση του Καμμένου.
Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας θα πιέσει επισείοντας τον κίνδυνο να επανεκλεγεί η… Δεξιά, αλλά το κόλπο αυτή τη φορά δεν βρίσκει το ΚΙΝΑΛ σε ημιθανή κατάσταση και την ηγεσία του πρόθυμη να ενδώσει στον τελευταίο πειρασμό. Τώρα το ΠΑΣΟΚ αναστένεται και θέλει πίσω τα… κλεμμένα από το ιστορικό παρελθόν του.
Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας δεν παίζει μόνος του, και γνωρίζοντας ότι το ΚΚΕ δεν θα βάλει πλάτη αφού αργά ή γρήγορα θα γινόταν της… Πορτογαλίας και θέλοντας να ελέγχει το κόμμα για όταν θα έρθει η δύσκολη ώρα της ήττας και με την απλή αναλογική που έστησε για να… πέσει μέσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα.
Ελεγχόμενη εκλογή από ελεγχόμενα μέλη ευελπιστώντας σε μια ελεγχόμενη ήττα. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον για τον Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνο γιατί μεταξύ του «μαϊμού» ΠΑΣΟΚ θα προτιμηθεί το αυθεντικό, αλλά γιατί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη απεδείχθη αυθεντικόντερος εκφραστής των λαϊκών συμφερόντων.
Εν κατακλείδι το επιχειρούμενο «άνοιγμα» που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρα αφορά τον μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ένα ακόμα τέχνασμα που έχει στόχο τη διαχείριση της ήττας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αποσκοπεί στη διασφάλιση της θέσης του έναντι των εσωκομματικών του αντιπάλων, ενώ του παρέχει το επιχείρημα να παρουσιάζεται ως δημοκράτης που δίνει την ευκαιρία να τον
αμφισβητήσουν ενώ στην ουσία κάνει το ακριβώς αντίθετο.
Ημερολογιακά οι Ειδοί του Μαρτίου συμπίπτουν με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και αυτός είναι ένας οιωνός που δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει, ειδικά όταν μεταξύ των συγκλιτικών στην Κουμουνδούρου είναι έντονος ο προβληματισμός για συμπεριφορές που θυμίζουν Γάιο Ιούλιο Καίσαρα. Βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Καίσαρας (αν και θα το ήθελε), γιατί στο παρελθόν ως…
τέκνο του Αλέκου Αλαβάνου διετέλεσε «Βρούτος». Υπάρχουν, όμως, πέραν του ενός «Βρούτοι» έτοιμοι να μιμηθούν τον πρώτο διδάξαντα της πρώτης φοράς Αριστερά.
