Το ΠΑΣΟΚ ως αρκτικόλεξο περιέχει μέσα του τη λέξη Κίνημα. Από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου κυνηγούσε την κακιά Δεξιά, τις αμερικανικές βάσεις και την τότε ΕΟΚ. Αφού όμως σκαρφάλωσε στην εξουσία η λέξη ξεχάστηκε. Το ΠΑΣΟΚ έγινε κόμμα οργανωμένο με οργανωμένα μέλη που πολλαπλασιάστηκαν μέσα από τις κλαδικές και ό,τι αυτές προσέφεραν για την επαγγελματική αποκατάσταση του καθενός.
Η αναφορά σε κινήματα καθιερώθηκε μόνο σε ομιλίες και προεκλογικές εκστρατείες και από το… κυνήγι του παρελθόντος έμεινε μόνο η… κακιά Δεξιά ώστε να παραμείνει στον χώρο και ένας «μπαμπούλας» για παν ενδεχόμενο. Εν έτει 2025 η κινηματική λογική επανέρχεται στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, που πλέον λειτουργεί ως συλλογικότητα στην προσπάθειά του να ανταγωνιστεί σε τοξικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ του Σωκράτη Φάμελλου και κυρίως την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Ποια η διαφορά κόμματος και κινήματος θα αναρωτηθεί κάποιος και είναι λογικό αφού συνήθως αυτά τα δύο ταυτίζονται. Η διαφορά είναι πως ένα κόμμα δρα οργανωμένα και διεκδικεί με προτάσεις και προγραμματικό λόγο, συνεκτικό και καθαρό, την εξουσία. Να κυβερνήσει. Ένα κίνημα λειτουργεί ως συλλογικότητα και είθισται να επιχειρεί να επιβάλλει όσα πρεσβεύουν αυτοί που το απαρτίζουν ακόμη και εκτός πολιτικού πλαισίου.
Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη αυτό κάνει σήμερα. Προσπαθεί να δείξει ότι κινείται εκτός πλαισίου με τοξικότητα, λαϊκισμό, ύβρεις και ακραίους χαρακτηρισμούς. Στόχος δεν είναι να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, να νικήσει δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Στόχος είναι να φθαρεί ο πρωθυπουργός και να αποδομηθεί η ΝΔ ώστε να μην μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές. Στόχος δηλαδή είναι να μειωθούν τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος.
Αυτό επιχειρείται με κάθε μέσο και είναι ξεκάθαρο. Στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν πως αφού και τώρα δεν μπορούν να πάρουν μια δημοσκοπική ανάσα, από τον Σεπτέμβριο τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Ειδικά όσο θα αποκαλύπτονται περιπτώσεις που έχουν εμπλακεί στην υπόθεση των παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ. Ήδη άλλωστε έχουν αρχίσει οι γκρίνιες για τον χειρισμό της υπόθεσης από τον Νίκο Ανδρουλάκη και την ομάδα του.
Τα περί κινήματος τα πωλούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά, όπως αναφέραμε και στην αρχή του κειμένου, σε ομιλίες και προεκλογικές συγκεντρώσεις για να προκαλέσει συσπείρωση. Τότε ήταν όμως νωπές και οι μνήμες της Χούντας αλλά και του Πολυτεχνείου. Σήμερα η μετάπτωση του ΠΑΣΟΚ σε λογικές κινηματικές και η δράση του ως συλλογικότητα μέσα από τις συμπεριφορές του αρχηγού του και των στελεχών του απευθύνεται σε ένα κοινό στο οποίο κυριαρχεί αυτήν τη στιγμή η Ζωή Κωνσταντοπούλου και τρέχει από πίσω της ο Σωκράτης Φάμελλος.
Αφήνει όμως το κέντρο όπου παραμένει κυρίαρχος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ που δείχνει ότι μπορεί ν΄ ανακάμψει όταν οι θεωρίες συνωμοσίας και τα fake news παίρνουν τη θέση που τους αξίζει τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το μόνο που έχει μείνει στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη είναι σε λίγο ν’ αρχίσει να φωνάζει –πέρα από τα περί κακιάς Δεξιάς– το «έξω οι βάσεις» και «έξω από το ΝΑΤΟ»…
