του Νίκου Σίμου
Η δικαιολογημένη λόγω Ερντογάν ένταση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις με ακυρώσεις από πλευράς Ουάσινγκτον πώλησης αμυντικού εξοπλισμού στην Άγκυρα αλλά και απειλές περί ασυμβίβαστου μεταξύ μέλους του ΝΑΤΟ και αγοράς εξοπλισμού από την Μόσχα, ασφαλώς αναβαθμίζει την χώρα μας στα μάτια των Αμερικανών ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή αλλά και ως αξιόπιστου συμμάχου.
Πέραν όμως της εξέλιξης αυτής που ευνοεί, κατ’ αρχάς τα εθνικά συμφέροντα δεν πρέπει να παραγνωρίζονται πιθανοί κίνδυνοι στην περιοχή από πιθανές αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις του Ερντογάν, όταν μάλιστα μέλη του Κογκρέσου απαιτούν να κατατεθεί και ο αριθμός αλλά η διάρκεια των τουρκικών παραβιάσεων τόσο του ελληνικού όσο και του κυπριακού εναερίου χώρου.
Ασφαλώς και δεν μπορεί κανείς να προδιορίσει την εξέλιξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Εδω που έχουν φτάσει τα πράγματα στις σχέσεις αυτές, προσλαμβάνει κάποια σημασία ένα παλαιότερο αμερικανικό σχέδιο –το σχετικό έγγραφο το έχει και η ελληνική πλευρά- που ενώ όντως αποτελεί πραγματικότητα, εν τούτοις για πολλούς μπορείνα κινείται στηνσφαίρα του …φανταστικού. Και το σχέδιο αυτό περιγράφει και αναλύει τον ενδεχόμενο διαμελισμό της Τουρκίας και ειδικότερα την τριχοτόμησή της η οποία θα συνίσταται: Στη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στον Νότο, στην διαστήρηση ενός ευρωπαϊκού τουρκικού κράτους στα δυτικά –το οποίο ενδεχομένως κάποια στιγμή θα εντασσόταν και στην Ευρωπαϊκή Ένωση- και ενός βαθέος τουρκικού κράτους στα ανατολικά, για το οποίο το εν λόγω σχέδιο δεν δίνει και μεγάλη σημασία.
Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση που φαντάζει αδιανόητη είναι ότι στο σχετικό έγγραφο προβλεπόταν η έναρξη των σχετικών «διαδικασιών» εντός του 2015!
Αυτό που κάνει πιστευτή την εξέλιξη του σχεδίου αυτού είναι το γεγονός ότι, ανάλογο έγγραφο-σχέδιο, με το οποίο είχαν ενημερωθεί οι ελληνικές Υπηρεσίες, υπήρχε προ πολλών ετών για την περίπτωση του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, η οποία τελικώς συνετελέσθη για να δημιουργηθούν και άλλα κράτη από τον διαμελισμό αυτό.
