Πόσο δύσκολο είναι να είσαι Αλέξης Τσίπρας αυτές τις ημέρες... Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, από ό,τι φαίνεται ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να «ιδρώνει» κιόλας μετά τον πολιτικό σεισμό που συντάραξε τα θεμέλια της κεντρικής πολιτικής σκηνής του τόπου μας.
Θα μου πείτε, σύντροφοι, είναι και αυτό «ένα ακόμη αυθαίρετο συμπέρασμα των ανάλγητων νεοφιλελέυθερων»; Μα φυσικά όχι, αγαπητοί μου Κουμουνδουριανοί! Είναι απλώς μία εξωτερίκευση αυτών που τόσες ημέρες γυρίζουν στο κεφάλι σας και δεν μπορείτε να κοιμηθείτε τα βράδια! Ποια είναι αυτά; Ένα για την ακρίβεια, όμως με αρκετές προεκτάσεις και φυσικά συνιστώσες που συνοψίζονται στη διαπίστωση πως ο Αλέξης Τσίπρας έφθασε στο σημείο της πολιτικής αποκαθήλωσής του και ευτυχώς για τη Νέα Δημοκρατία δεν το έχει διαπιστώσει ο ίδιος!
Μιλώντας με αρκετές πολιτικές πηγές μου, μετά τις εκλογές, η ατάκα που «παίζει» παντού είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί παρελθόν! Είναι «σαν εκείνους τους δεινόσαυρους ποδοσφαιριστές» που δεν αφήνουν τόπο στα νιάτα!
Βέβαια, η εκλογική απόσυρση σε μία τόσο μικρή ηλικία θα είχε επιπτώσεις στον κ. Τσίπρα! Άλλωστε ο ίδιος μπορεί, όντας πολιτικός (μηχανικός), να γκρέμισε μία χώρα και να την έφερε ένα βήμα πριν από την ολική καταστροφή, χρεώνοντάς της και 100 δισ. στο κεφάλι, όμως ως πολίτης το να «γκρεμίζει» δεν μπορεί να του εγγυηθεί μία σοβαρή επαγγελματική αποκατάσταση, παρά μόνο μία καλή θέση στην ουρά του ΟΑΕΔ που τόσο καλά ήξερε να αυξάνει την τετραετία που κυβέρνησε τη χώρα.
Το γνωρίζω ότι θα στενοχωρηθεί και δεν θα χαμογελάσει εάν κάποιος του δείξει το παρόν κείμενο. Ίσως και να μην το δει ποτέ. Όμως η αλήθεια είναι πως το παγωμένο χαμόγελο ενός πολιτικού που θα «μεταμόρφωνε την Ευρώπη» έχει αρχίσει ήδη να «σπάει» και σε συνδυασμό αφενός με τις άδειες καρέκλες στο Προεδρικό Μέγαρο σήμερα και αφετέρου τα «συντροφικά μαχαιρώματα» ίσως του ξυπνήσει και κάτι ελληνικό, βρε παιδί μου! Το φιλότιμο! Και πότε να πας σπίτι σου όταν βλέπεις ότι η μπογιά σου δεν περνάει πλέον.
