Με μια ανακοίνωση έμφορτη βερμπαλισμών και βαρετών κλισέ, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι παραιτείται από τη βουλευτική έδρα διότι «δεν μπορεί και δεν θέλει, να διατηρήσει το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνεται ότι η συμμετοχή του, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους τον εμπιστεύτηκαν» και συνεχίζει λέγοντας ότι η παρούσα «Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».
Εν ολίγοις, για τη «δημοκρατική απογνύμνωση» της Βουλής φταίει η Κυβέρνηση, αλλά φταίνε και τα λοιπά κόμματα. Για αυτό ο ίδιος παραιτείται και διαχωρίζει τη θέση του από αυτόν το συρφετό, αλλά «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» και «ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες».
Η κίνηση Τσίπρα αιφνιδίασε πολύ κόσμο εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ καθότι όλοι είχαν δεδομένο ότι δεν έκανε κίνηση πριν το νέο έτος. Τι ώθησε λοιπόν τον τέως πρωθυπουργό σε παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα και επιτάχυνε τις διαδικασίες για τον σχηματισμό νέας πολιτικής δύναμης; Ξεκάθαρα η πολιτική δυναμική που αναπτύσσει η πρόεδρος του Συλόγου Θυμάτων Τεμπών, Μ. Καρυστιανού. Οι μετρήσεις των ερευνών στο ενδεχόμενο που η κ. Καρυστιανού κατέλθει στον εκλογικό στίβο ανάγκασαν τον Τσίπρα να παραιτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να κάνει κόμμα πριν τις εκλογές του 2027.
Κατερχόμενος πρώτος στην εκλογική αρένα, ο Τσίπρας ελπίζει και εύχεται ότι η Καρυστιανού θα συστρατευθεί μαζί του. Το εάν θα καταφέρει να την πείσει, μένει να φανεί. Αυτό είναι το μείζον του εγχειρήματος. Όλα τα υπόλοιπα περί «νέου πατριωτισμού» και «δημοκρατικού καπιταλισμού» είναι σάλτσες πουμαρό, που θα έλεγε και ο ευειδής Στέφανος.
