Επεισοδιακή ήταν μία προγραμματισμένη «συνάντηση κορυφής» του Γιώργου Καραμπελιά με τον δικηγόρο Δημήτρη Γαλλή και τον δημοσιογράφο Κώστα Στούπα, στο πλαίσιο του κύκλου πολιτικών συζητήσεων. Η εκδήλωση με θέμα τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών άνοιξε με την προτροπή του συγγραφέα να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των 57 θυμάτων της τραγωδίας… Μία φράση του Γιώργου Καραμπελιά, με την οποία άνοιξε τη συζήτηση, ήταν αρκετή για να σπάσει τη… σιωπή της μνήμης.
«Αυτό που πιστεύω και ελπίζω θα φανεί από τη συζήτηση είναι πως γύρω από το θέμα των Τεμπών, από τα θύματα, διαπράχθηκε τυμβωρυχία», ξεκίνησε να λέει και σχεδόν αμέσως ακούστηκαν φωνές από το ακροατήριο, εκεί που βρισκόταν μία ομάδα φοιτητών που είχε πάει στην εκδήλωση για να διαμαρτυρηθεί: «Είναι ντροπή».
«Έξω οι αλήτες» επέμεινε πλειστάκις και πολλάκις (σ.σ.: 12 φορές για την ακρίβεια) ο Καραμπελιάς, ζητώντας να απομακρυνθεί από την αίθουσα η ομάδα που τον αποδοκίμαζε. «Εξω οι τραμπούκοι» ακούστηκε από το ακροατήριο. Η live μετάδοση της εκδήλωσης στο YouTube διακόπηκε. Χρειάστηκε η παρέμβαση των ΜΑΤ για να αποκατασταθεί η ηρεμία. Οι διαμαρτυρόμενοι αποχώρησαν πετώντας τρικάκια με σύνθημα ένα τηλεοπτικό σποτ γνωστής μάρκας απορρυπαντικού πλυντηρίων της δεκαετίας του ’80: «29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Καραμπελιά. Αυτός ξέρει».
«Νομίζω αυτό που έγινε σήμερα είναι ενδεικτικό για το τι αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να πουν μια διαφορετική άποψη σε αυτήν τη χώρα που έχει καταφέρει διάφορες συμμορίες να εμποδίζουν τον ελεύθερο λόγο. Αν τολμήσει άνθρωπος να πάει στο πανεπιστήμιο, θα εκδιωχθεί. Είμαστε ένα κράτος που το λυμαίνονται συμμορίες», σχολίασε ο Γιώργος Καραμπελιάς.
Η πρόσφατη ιστορία έχει καταδείξει ότι σε πολλά τραγικά γεγονότα η μνήμη των θυμάτων στις τάξεις των πολιτικών δείχνει να εξαρτάται από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Από τη φωτιά στη Marfin, τις πλημμύρες στη Μάνδρα, τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι έως και την τραγωδία των Τεμπών είναι… δυο κυβερνήσεις δρόμος. Είναι εκείνες οι περιπτώσεις που τα όρια της ηθικής ξεχειλώνουν και το φεγγάρι δείχνει τη σκοτεινή του όψη: την πολιτική εκμετάλλευση.
Στην υπόθεση της Marfin, με τους τρεις νεκρούς, ανάμεσά τους και μια γυναίκα έγκυος με το αγέννητο παιδί της, ελάχιστες ήταν οι διαδηλώσεις που έγιναν στη μνήμη αυτών των ανθρώπων και η Αριστερά εμφανιζόταν με μια ένοχη αδράνεια.
Το καλοκαίρι του 2018, στο Μάτι, 104 άνθρωποι χάθηκαν μέσα σε μια πύρινη κόλαση. Η τότε κυβέρνηση έδωσε μια πρωτοφανή «παράσταση» μπροστά στις κάμερες, προσποιούμενη ότι δεν γνώριζε για την ύπαρξη νεκρών. Η λαϊκή κατακραυγή άργησε πολύ να βρει τα αντανακλαστικά της.
Στα Τέμπη, η σιδηροδρομική τραγωδία με την απώλεια 57 ζωών συγκλόνισε τη χώρα και προκάλεσε μαζικές κινητοποιήσεις και δικαιολογημένη οργή. Κυβέρνηση αυτήν τη φορά είναι η Νέα Δημοκρατία και η Αριστερά κάνει σημαία της τη συγκάλυψη και σε καθημερινή βάση επικαλείται τους νεκρούς και τον πόνο των συγγενών για να πλήξει την κυβέρνηση. Οι διαδηλώσεις, οι πορείες, οι πολιτικές κατηγορίες είναι στην πρώτη γραμμή, καταδεικνύοντας πρωτίστως τις ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης και όχι τις διαχρονικές παθογένειες των ελληνικών σιδηροδρόμων.
Το επεισόδιο στο βιβλιοπωλείο Ιανός με τον Γιώργο Καραμπελιά ανοίγει μία νέα ενότητα στην υπόθεση Τέμπη… Βασικός άξονας σε αυτή την ενότητα είναι η σύγκρουση αντιλήψεων με αριστερές αναφορές. Ο Γιώργος Καραμπελιάς, που έκανε λόγο για πολιτική τυμβωρυχία στην υπόθεση των Τεμπών, είναι συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής, με αριστερό ιδεολογικό πρόσημο.
Αναρχικός, επαναστάτης, αντιεξουσιαστής, ο μάρτυρας υπεράσπισης του «εγκέφαλου» της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», Δημήτρη Κουφοντίνα. Μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό «Ρήξη», ιδρυτικό μέλος και μέλος της γραμματείας των Οικολόγων-Εναλλακτικών (1989-1993). Ιδρυτικό μέλος της Σπίθας, και μέλος της «συμβουλευτικής επιτροπής» της.
Από τα ιδρυτικά στελέχη του Κινήματος Άρδην. Μετά το 1989 οι αριστερές του αναφορές χρωματίζονται εθνικά και δίνει έμφαση στην αναγνώριση της σημασίας της Ορθοδοξίας για την ελληνική ταυτότητα. Εκείνη την περίοδο απορρίπτει το δίπολο Αριστερά-Δεξιά, και προτάσσει ως τον καταλληλότερο «ελληνικό δρόμο» τη σύνθεση ατομικού και συλλογικού ως απάντηση στα αδιέξοδα του κολεκτιβισμού και του ατομικισμού.
Η άγρια σύγκρουση του Γιώργου Καραμπελιά με το τμήμα της εκφρασμένης Αριστεράς στην Ελλάδα, με αιχμή την υπόθεση των Τεμπών, καταδεικνύει ότι η πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία θα αποδειχθεί καταλύτης για τον… αστικό μύθο της ανιδιοτέλειας και της ηθικής στην αριστερόστροφη πολιτική που γνωρίσαμε έως σήμερα.
