Κατ’ αρχάς πολύ θα ήθελα να δω τι θα γινόταν αν κάποιος που πρόσκειται στον φιλοκυβερνητικό χώρο είχε τρακάρει καμιά δεκαριά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και είχε εγκαταλείψει το σημείο. Κατά δεύτερον είμαι απόλυτα σίγουρη πως όλο και κάποια φωτογραφία θα είχαν βρει οι καλοθελητές από τους προσωπικούς λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με κάποιο κυβερνητικό στέλεχος και φυσικά θα επιδιωκόταν σύνδεση του δράστη με τον εκάστοτε άτυχο πολιτικό που απάντησε θετικά στο γνωστό «υπουργέ μου, να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί».
Τώρα όμως που ο συλληφθείς ανήκει σε χώρο μακριά από τον προαναφερθέντα, μου προξενεί εντύπωση που δεν έχει γραφτεί μισή κουβέντα για το περιστατικό από όλους αυτούς που μέχρι πριν από λίγο καιρό τον χειροκροτούσαν δυνατά, αν και ξέρω ότι πολλοί εξ αυτών θα ήθελαν να γράψουν πύρινα τουίτ συμπαράστασης, αλλά τηρούν τα προσχήματα – κάτι είναι και αυτό.
Για να πούμε κάποια πράγματα όμως με το όνομά τους, ηθικό πλεονέκτημα δεν αποκτάς όταν, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, φέρεσαι να έχεις εγκαταλείψει στο έλεος του Θεού τους ιδιοκτήτες των οχημάτων που έχεις τρακάρει.
Και το σημαντικότερο, δεν ξέρω αλήθεια πόσα κιλά ηθικό πλεονέκτημα πρέπει να κουβαλά κανείς για να βγαίνει λίγες ώρες μετά το συμβάν στην τηλεόραση χαρωπός και φρέσκος, αποτελώντας υποψήφιο πρότυπο για τους υπολοίπους και δη για τη νεολαία, συμπεριφερόμενος σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό, με το χαμόγελο που σίγουρα έλειπε από τους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων μόλις διαπίστωσαν τι συνέβη.
Το ξαναγράφω, φανταστείτε όλο αυτό να είχε συμβεί από κάποιον που είχε ψηφίσει την τωρινή κυβέρνηση, όλα τα παραπάνω θα έπαιζαν για εβδομάδες από συγκεκριμένους λογαριασμούς, μην κοιτάτε που τώρα δεν άνοιξε ρουθούνι.
Απ’ όπου και να το πιάσεις τόση ηθική πραγματικά δεν αντέχεται.
