Η «λαοθάλασσα», όπως χαρακτηρίστηκε από τα διεθνή Μέσα ενημέρωσης η πράγματι μεγάλη διαδήλωση στηνΚωνσταντινούπολη κατά του Ισραήλ, η ομιλία του γιου του Τούρκου προέδρου, Μπιλάλ Ερντογάν, αλλά και το «ισορροπημένο» μήνυμα του Πάπα αφήνουν την αίσθηση ότι η ευθύνη για τη συνέχιση της σύγκρουσης Ισραηλινών και Παλαιστινίων βαρύνει κατά κύριο λόγο τους πρώτους.

Προφανώς από διαφορετική οπτική προσεγγίζουν τα τεκταινόμενα οι Τούρκοι ισλαμιστές και από διαφορετική η Δύση, αλλά το τελικό συμπέρασμα είναι ότι για όλα ευθύνεται το Ισραήλ!

Σημειώνουμε ότι πριν από την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου είχαν ξεκινήσει οι συνομιλίες για τη συνύπαρξη Ισραήλ και Παλαιστίνης – και μάλιστα ήταν σε καλό δρόμο. Θα συμφωνήσουμε ότι στη Γάζα υπάρχει ένας λαός που υποφέρει.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υποφέρει όχι μόνο εξαιτίας του πολέμου: τα παιδιά –κυρίως αυτά– είναι θύματα των τρομοκρατών της Χαμάς που υποθάλπουν οι παλαιστινιακές αρχές. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός που προκάλεσε την ανάφλεξη έχει πλέον ξεχαστεί, ενώ το εντυπωσιακό είναι πως ο δυτικός Τύπος έχει «εξαφανίσει» ουσιαστικά το δικαίωμα του Ισραήλ να αμύνεται επιπροσθέτως και για λογαριασμό του ελεύθερου κόσμου.

Εκτός των άλλων, η απελευθέρωση των ομήρων –όπως και οι δολοφονίες και οι βιασμοί– έχουν υποβαθμιστεί έναντι των νεκρών παιδιών στη Γάζα. Ωστόσο η πολυπλοκότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή πρέπει να αναλύεται στη βάση των γεγονότων, ώστε το συναίσθημα να μη χειραγωγείται από την προπαγάνδα μίσους κατά των Εβραίων, πολλές φορές υπό την «ανοχή» του Τύπου που χρησιμοποιείται ως δίαυλος.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Πριν από τα Χριστούγεννα διαβάσαμε ότι σε νοσοκομείο στη Γάζα σκοτώθηκαν από ισραηλινή ρουκέτα 50 Παλαιστίνιοι, μεταξύ αυτών και παιδιά. Παραλείφθηκε, όμως, το ότι το νοσοκομείο ήταν βάση επιχειρήσεων της Χαμάς. Παραλείφθηκε, επίσης, να επισημανθεί ότι ο διοικητής του νοσοκομείου ήταν στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Το πλεονέκτημα της Χαμάς, εν ολίγοις, ο λόγος που κερδίζει τον πόλεμο της ενημέρωσης, είναι ότι μας γνωρίζει καλά, γνωρίζει τις ευαισθησίες μας και τις αδυναμίες μας, και για να επιτύχει τους στόχους της χρησιμοποιεί ως ασπίδες τα παιδιά.

Αξιοποιούν στο έπακρο τη φιλελεύθερη κουλτούρα της Δύσης, όπως και στην περίπτωση της Συρίας, όπου μέχρι και στις Βρυξέλλες αισθάνθηκαν ανακούφιση επειδή είδαν έναν τρομοκράτη τζιχαντιστή να φοράει γραβάτα και κοστούμι!

Για να επανέλθουμε στο όργιο προπαγάνδας κατά του Ισραήλ, και αφού αποσαφηνιστεί ότι όσα συνέβησαν από την 7η Οκτωβρίου του 2023 με τους 1.189 νεκρούς (περίπου οι μισοί από την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους) υπερβαίνει την πολιτική, εν προκειμένω τις θέσεις της Αριστεράς και της Δεξιάς, εκεί που πρέπει να εστιάσουμε είναι στην επιχείρηση της ισλαμικής τρομοκρατίας να διεισδύσει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να τους καταστρέψει από μέσα.

Μια σειρά γεγονότων, όπως στο Άμστερνταμ και σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις, αποτελούν διαπιστωτικές πράξεις επιστροφής του αντισημιτισμού, ο οποίος είναι πάλι παρών στην Ευρώπη και μάλιστα «απενοχοποιημένος» από το εθνικοσοσιαλιστικό του παρελθόν. Βλέπουμε συχνότερα ιντιφάντες στα πανεπιστήμια, μαζικές διαδηλώσεις, δηλώσεις αξιωματούχων, μέχρι και καλλιτέχνες στο εορταστικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων να φορούν κεφίγια για συμπαράσταση στον παλαιστινιακό λαό.

Οι ελπίδες για αναστροφή του κλίματος είναι ομολογουμένως περιορισμένες, αλλά όσοι αντιστέκονται στην αντισημιτική προπαγάνδα οφείλουν δημόσια να αναδείξουν τους κινδύνους που επισείει ο εφησυχασμός που, εντέλει, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επανεμφάνιση (σε λανθάνουσα ή μη μορφή) του νεοφασισμού.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι η υπεράσπιση της ελευθερίας του Ισραήλ είναι και η υπεράσπιση της ελευθερίας των ευρωπαϊκών λαών, της Δημοκρατίας και της ελευθερίας. Όλοι θέλουμε να σταματήσει ο πόλεμος, και όλοι ελπίζουμε η Παλαιστίνη να αποκτήσει κρατική οντότητα.

Αυτό όμως δεν πρέπει να συμβεί με τον αφανισμό του Ισραήλ –κάτι που επίσης περνάει στα «ψιλά»– που επιδιώκει ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός. Και αυτό δεν αφορά το Ισραήλ, αλλά τις αξίες της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου που πάση θυσία χρειάζεται να προστατευθούν από την επιχειρούμενη προσπάθεια των ισλαμιστών, με ή χωρίς κοστούμι και γραβάτα.