Η συστηματική συμφεροντολογική χρήση κάθε γεγονότος προς τέρψιν των θεατών δυστυχώς στις μέρες μας ανθεί.

Ο θάνατος πλέον δεν έχει μια κοινή αντιμετώπιση, αλλά αντιθέτως εξαρτάται από τις εκάστοτε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, εγείροντας την οργή και τις άναρθρες κραυγές, αλλά ποτέ τη σιωπή, η οποία αποτελεί απαίτηση του θανάτου. Αυτή η αήθης αντιμετώπιση του θανάτου ευτελίζει τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε για μια καλύτερη ζωή.

Ο νεκρός στην αρχαία Ελλάδα έχαιρε ιδιαίτερων τιμών. Πλέον μια δολοφονημένη γυναίκα από τον άνανδρο σύντροφό της, κακοποιημένα παιδιά από γονείς-τέρατα, οι 57 νεκροί ενός τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος, όλοι θα γίνουν βορά της προπαγάνδας του λαϊκισμού και θα εργαλειοποιηθούν από συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα.

Και αν δεν βρεθεί το μέσο προπαγάνδας που αναζητούν, τότε συγκεκριμένες επιτήδειες κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, που μόνο κοινό στοιχείο έχουν τον αντισυστημισμό, θα πρέπει να δημιουργήσουν ανερυθρίαστα μια «νεκρή Μαρία» κι ένα «εξαφανισμένο βαγόνι» για να ικανοποιήσουν το ανθρωποφαγικό τους ένστικτο, καλώντας τον λαό σε επανάσταση.

Γενικεύοντας τη δήλωση της κυρίας Αχτσιόγλου πως «η κανονικότητα δεν υπήρξε ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά», θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε πως «η κανονικότητα δεν υπήρξε ποτέ ευκαιρία για τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία» από όπου κι αν προέρχεται. Και έρχεται ο σοφός λαός να ερμηνεύσει τη δήλωση αυτήν με τη λαϊκή παροιμία ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Θα πρέπει λοιπόν όσοι ανήκουν στο συνταγματικό και ευρωπαϊκό τόξο να σηκώσουν ασπίδα προστασίας στα κεκτημένα της μεταπολίτευσης. Ειδικά όσοι υπέφεραν στο παρελθόν από τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Δεν είναι δα και τόσο μακρινή η εποχή που ο δεξιόστροφος και ο αριστερόστροφος λαϊκισμός συναντήθηκαν, πρώτα στις πλατείες και μετά στις καρέκλες της εξουσίας, για να δημιουργήσουν το πολιτικό έκτρωμα που μας κυβέρνησε για μια πενταετία με καταστροφικά αποτελέσματα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όποιος την ξεχνά είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε: περιστοιχιζόμαστε από αιμοδιψείς λύκους που προσπαθούν να βρουν ευκαιρία για να πυροδοτήσουν ουτοπικές επαναστάσεις.