Μπορεί να μην ήταν ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» στη βράβευση του Αλέξη Τσίπρα από έναν οργανισμό στον οποίο προεδρεύει στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, εν τούτοις ο πρώην πρόεδρος του κόμματος ήταν γεμάτος χαρά και επιχείρησε να στείλει μηνύματα που κανείς δεν κατάλαβε αφού επί της ουσίας η ομιλία του ήταν στο στιλ «επί γης ειρήνη».
Θα πει κανείς πως για αυτό βραβεύτηκε. Για τον δήθεν ρόλο του στην… ειρήνη με αφορμή την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυτή που σύμφωνα με την πλειοψηφία των Ελλήνων είναι ετεροβαρής προς όφελος της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα αποτελεί προσωπικό του επίτευγμα. Και είναι, αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτός ήταν ο στόχος του…
Η ομιλία του επικεντρώθηκε στην… ειρήνη. Και φυσικά επανέλαβε αυτά που και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει περί παρέμβασης της ΕΕ προκειμένου να υπάρχει ειρήνη στις εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη, δηλαδή στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο καθώς και στην Ουκρανία μιλώντας για… ποινές και επιπλήξεις προς την πλευρά του Ισραήλ και της Ρωσίας – στη δεύτερη περίπτωση λιγότερο φανατικά.
Θυμήθηκε και τους… αγώνες που έχουν δοθεί στο παρελθόν σε μια επανάληψη του κληρονομικού χαρίσματος που είχε ο ίδιος για τους αγώνες των παλαιότερων της Αριστεράς. Αυτό που προέκυψε είναι πάντως ότι και ο Αλέξης Τσίπρας είναι με τον άνθρωπο, όπως και ότι στοχεύει σε μια πιο ευρωπαϊκή πορεία ο ίδιος προκειμένου να καλύψει το… κενό.
Ποιο κενό; Σύμφωνα με τα όσα είπε: «Λείπει διεθνώς και ειδικά στην Ευρώπη τόσο η πολιτική βούληση των ηγεσιών όσο και το δυναμικό κίνημα ειρήνης που υπήρχε σε άλλες εποχές. Γι’ αυτό σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για την ειρήνη και τις αξίες και αρχές στις οποίες βασίζονται όσοι πραγματικά αγωνίζονται για αυτήν. Και εδώ θέλω να είμαι σαφής. Δεν μιλάω για έναν αφελή ειρηνισμό. Μιλάω για έναν διεκδικητικό, προοδευτικό, ευρωπαϊκό και πατριωτικό ρεαλισμό που θα μπολιάσει και τις πολιτικές δυνάμεις και τα κινήματα. Που θα σταθεί απέναντι στις δυνάμεις του εθνικισμού, του κυνισμού και της αναβλητικότητας, με όραμα, στρατηγική και αίσθημα ευθύνης. Που θα αναγνωρίζει την αξία της ευρωατλαντικής συνεργασίας, όπου είναι χρήσιμο για τα συμφέροντα της Ευρώπης και της Ελλάδας, και θα έχει το θάρρος να την απορρίπτει, όπου είναι εις βάρος τους».
Ως προς τη συμφωνία των Πρεσπών τόνισε ότι «όπως θα έχω την ευκαιρία να τονίσω από το Βελιγράδι όπου θα βρίσκομαι σε λίγες μέρες με την Επιτροπή Δυτικών Βαλκανίων του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε μία περίοδο που η αποσταθεροποίηση εντείνεται, δεν πρέπει να αφήσουμε τα Βαλκάνια να γίνουν ένα ανεξέλεγκτο πεδίο ανταγωνισμού δυνάμεων. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον εθνικισμό να θεριέψει στην περιοχή ακόμα περισσότερο. Πρέπει να επαναφέρουμε τη δυναμική της ευρωπαϊκής προοπτικής που δημιούργησε η Συμφωνία των Πρεσπών, ανασύροντας την περιοχή από το τέλμα στο οποίο βρισκόταν το 2018. Μια Συμφωνία που αποτελεί πρότυπο επίλυσης διαφορών για τα Δυτικά Βαλκάνια, γιατί απέδειξε ότι υπάρχει δρόμος για αμοιβαία αποδεκτές λύσεις που προασπίζουν τα εθνικά συμφέροντα και την ίδια στιγμή προωθούν την ειρήνη».
Εκεί όμως που το τερμάτισε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η αναφορά στους νέους και στα όσα βιώνουν σήμερα υποστηρίζοντας πως «αναζητούν όραμα, αλλά και ρεαλισμό, σοβαρότητα, επιμονή, ειλικρίνεια, αποτελεσματικότητα. Ουσία και όχι εικόνα. Και δεν τους αρκεί η ιδεολογία που δηλώνει κάθε πολιτική δύναμη για να την εμπιστευτούν».
Και κάπου εδώ άρχισε τα ωραία ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας που ανέλαβε την εξουσία με το σύνθημα «ή αυτοί ή εμείς» και το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» αφου σημείωσε πως «αυτή είναι η γενιά στην οποία εμείς έχουμε χρέος να απευθυνθούμε. Όχι με φτηνούς εντυπωσιασμούς και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Ούτε με εχθροπάθεια και αφορισμούς, Ούτε, βέβαια, και με ιδεολογικά τσιτάτα και ηθικολογικό ελιτισμό».
Ναι, ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για φτηνους εντυπωσιασμούς και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, για εχθροπάθεια και αφορισμούς, για ιδεολογικά τσιτάτα και ηθικολογικό ελιτισμό. Μιλά δηλαδή για όλα αυτά που χρησιμοποίησε για να αξιοποιήσει και να εκμεταλλευτεί μια οργή και μια αγανάκτηση εν μέσω κρίσης και να ανέλθει στην εξουσία. Ειδικά σε ό,τι αφορά την εχθροπάθεια.
Ο πολτικός που έριξε αίμα στην αρένα της πολιτικής. Διέσυρε πολιτικούς αντιπάλους, στοχοποίησε τους πάντες και επιτέθηκε σε όποιον τάχθηκε απέναντι και άσκησε κριτική μίλησε για ιδεολογικά τσιτάτα. Ο εκπρόσωπος της… δρακογενιάς που ήρθε για να σώσει την Ελλάδα και την οδήγησε στο χείλος του γκρεμού στήνει το rebranding του, μόνο που απευθύνεται σε λάθος κοινό, αφού είναι το ίδιο κοινό που τον έστειλε στα αζήτητα της πολιτικής.
Υγ.: η επίθεση κατά της κυβέρνησης έδειξε πάντως ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αλλάξει καθώς και ότι το rebranding του θέλει ακόμη… δουλειά.
