Το διαζύγιο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την αλήθεια είναι οριστικό και αμετάκλητο καθώς το ψέμα και η υπερβολή εξυπηρετούν καλύτερα το -δήθεν- αντιπολιτευτικό του αφήγημα.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Το να προσπαθεί κάποιος να εντοπίσει την παραποίηση ή και την απόκρυψη της πραγματικότητας στον δημόσιο λόγο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει με αγχωτικό επιτραπέζιο παιχνίδι. Πρέπει να είναι σε διαρκή εγρήγορση. Διαβάζοντας, λοιπόν, με προσοχή τη συνέντευξη που δημοσίευσε η εφημερίδα «Documento» της περασμένης Κυριακής, αποδεικνύεται ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει ένθερμος οπαδός εκείνου του παλιού δημοσιογραφικού κλισέ που αποδίδεται στον Μαρκ Τουέιν: «Ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία…». Προφανώς είναι μια φράση που φαίνεται να αρέσει και στο στενό κομματικό και επικοινωνιακό επιτελείο του. Ας δούμε όμως πώς αποδομείται αυτή η συνέντευξη σε μερικές, επιλεγμένες, απαντήσεις που έδωσε για φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας. Της ενεργειακής κρίσης, της διαχείρισης της πανδημίας, των καταστροφικών πυρκαγιών, της ελευθερίας του Τύπου.
- «Παίρνουν κάποια δισεκατομμύρια από τις τσέπες των καταναλωτών με τα αυξημένα –λόγω τεράστιας αύξησης των τιμών– έσοδα από φόρους όπως ο ΦΠΑ και ο ΕΦΚ. Κι ύστερα επιστρέφουν ένα μέρος των χρημάτων αυτών ως επιδοτήσεις για να απαλύνουν τις πληγές των υπέρογκων λογαριασμών, ποιων; Των μεγάλων παρόχων της ενέργειας που τα κέρδη τους δεν είναι αυτήν την εποχή κέρδη του ρεύματος, αλλά επιτρέψτε μου να πω… κέρδη του αίματος»
Η αγάπη για τα συνθήματα και τους τίτλους-λογοπαίγνια, τύπου ταμπλόιντ εφημερίδων της δεκαετίας του ’90, είναι ένα από τα αγαπημένα επικοινωνιακά παιχνίδια του κ. Τσίπρα και της ομάδας του. Μόνο που, μία ακόμα φορά, κρύβει την αλήθεια και επιδεικνύοντας, τουλάχιστον, πολιτική ανωριμότητα και εμμονή, αναφέρει ότι ο «Μητσοτάκης είναι το μακρύ χέρι της αισχροκέρδειας» και επαναφέρει το κλισέ «ακρίβεια Μητσοτάκη», επιδιώκοντας να παρασύρει το κοινό στο… κενό κάνοντάς το να παραβλέπει την απλή λογική: ότι η οποιαδήποτε κυβέρνηση στον πλανήτη δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την «αισχροκέρδεια» παρά μόνο απώλειες και φθορά από τα αλλεπάλληλα κύματα των πληθωριστικών πιέσεων. Και ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης στις εθνικές οικονομίες παρά μόνο με μέτρα στήριξης. Εν τούτοις, απτόητος, ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση «αρνείται με διάφορα προσχήματα να φορολογήσει στοιχειωδώς τα υπερκέρδη αν και υποχρεώθηκε στη Βουλή κάτω από τη δική μας πίεση, να το υποσχεθεί». Προφανώς τόσο ο ίδιος όσο και το επιτελείο του δεν άκουσαν για τη φορολόγηση του 90% των υπερκερδών των εταιρειών παρόχων και την επιστροφή αυτών στην κοινωνία υπό τη μορφή μέτρων στήριξης καθώς ανάλωσαν τις δυνάμεις τους στον αυθαίρετο υπολογισμό των κερδών στα 2,2 δισ. Ενα λανθασμένο συμπέρασμα που ο κ. Τσίπρας περιφέρει ως κείμενο προσευχής όπου βρεθεί κι όπου σταθεί γνωρίζοντας ότι πρόκειται για «κατασκευή». Και, φυσικά, ούτε λόγος στη συνέντευξη για τα 50 δισ. ευρώ με τα οποία η κυβέρνηση έχει στηρίξει την κοινωνία και την οικονομία από την επόμενη κιόλας ημέρα της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης.
- «Και φυσικά θα επιβάλλαμε πλαφόν στις τιμές ενέργειας, θα περνάγαμε άμεσα υπό δημόσιο έλεγχο τη ΔΕΗ και μη με ρωτήσετε πώς. Οπως πρέπει και όπως γίνεται. Ακόμη κι αν έπρεπε να την κρατικοποιήσουμε, θα το κάναμε. Εδώ το έκανε ο Μακρόν. Η ΔΕΗ μπορεί και πρέπει να λειτουργεί με κριτήρια κοινής ωφέλειας».
Η ευκολία με την οποία «κόβει-ράβει» στα μέτρα του είναι γνωστή. Οπως και η ευκολία με την οποία αποκρύπτει την πραγματικότητα. Ποια είναι η αλήθεια, όμως, για την περιβόητη «κρατικοποίηση» της γαλλικής ΔΕΗ; Επρόκειτο για μια εταιρεία η οποία ήταν και χρεοκοπημένη αλλά και ήδη κρατική κατά 84%. Τα χρέη της ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ ενώ οι μισές από τις 56 πυρηνικές μονάδες της είναι κλειστές λόγω βλαβών, κόστους και κακής συντήρησης. Η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε αρχικά να βάλει 12 δισ. –μόνο οι ζημιές για το 2022 υπολογίζονται στα 18 δισ.– δίχως να μιλά για κρατικοποίηση, αλλά για την εξαγορά μετοχών που πωλούσαν μέσα σε κλίμα πανικού όσοι είχαν επενδύσει σε αυτήν. Αρα ουδεμία σχέση με την ελληνική ΔΕΗ, η οποία αν έμπαινε σε τέτοια διαδικασία θα κόστιζε ακριβά στον Ελληνα καταναλωτή ενώ βρίσκεται σε φάση επίτευξης των στόχων της για λειτουργική κερδοφορία το 2021 της τάξεως των 800 εκατ. ευρώ.
- «Στην πανδημία με πάνω από 30.000 νεκρούς είμαστε στην πρώτη θέση στην Ευρώπη».
Μία από τις αγαπημένες ατάκες της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ καθώς πληροί όλες τις προϋποθέσεις: είναι σύντομη, αφοριστική, μένει στη μνήμη, χρησιμοποιείται εύκολα και αυτολεξεί, δεν χρησιμοποιεί επεξηγήσεις, δεν μπαίνει στον κόπο να κάνει συγκρίσεις. Κάθε άλλη προσέγγιση δεν είναι ούτε τόσο εύκολη, ούτε τόσο εύπεπτη, ούτε τόσο ικανοποιητική στην πρόθεση-εντολή του επικοινωνιακού επιτελείου του κ. Τσίπρα να στοχοποιείται ο Ελληνας πρωθυπουργός για οτιδήποτε συμβαίνει.
Η απάντηση σε αυτήν την πολυχρησιμοποιημένη ατάκα του κ. Τσίπρα απαιτεί λίγο περισσότερη σκέψη από έναν βολικό αφορισμό. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές τοποθετήσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της έξαρσης της πανδημίας, η χώρα βρίσκεται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο με ελαφρές διακυμάνσεις. Η θνητότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας αυξήθηκε, αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται. Σχετικά, όμως, με την υπερβάλλουσα θνητότητα σε σχέση με το ποσοστό ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους πριν από την πανδημία, η Ελλάδα βρίσκεται στον ευρωπαϊκό μέσο όρο και δεν έχει ξεπεράσει σε κανένα σημείο τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Lancet» και αφορά τη διετία 2020-2021 δείχνει ότι η Ελλάδα είναι στο πράσινο με χαμηλή υπερβάλλουσα θνητότητα και συγκεκριμένα με 127 παραπάνω θανάτους ανά 100 χιλιάδες κατοίκους. Την ίδια περίοδο, το Βέλγιο είχε υπερβάλλουσα θνητότητα 146, η Γαλλία 124, η Γερμανία 120, η Ιταλία 227, η Πορτογαλία 202, η Ισπανία 186. Σε ό,τι αφορά τη μεθοδολογία καταγραφής του αριθμού των θανάτων τόσο λόγω Covid αλλά και λόγω αυτού σε συνδυασμό και με άλλη νόσο, η Ελλάδα ακολουθεί πιστά τη σύσταση του ΠΟΥ και καταγράφει ως θανάτους από την Covid-19 όλους τους θανάτους που καταλήγουν έχοντας μολυνθεί από τον ιό, χωρίς χρονικό ή τοπικό περιορισμό. Για παράδειγμα, η Εσθονία και η Ουγγαρία αναφέρουν μόνο θανάτους εντός των νοσοκομείων, στη Δανία και τη Σουηδία αναφέρονται μόνο θάνατοι εντός 30 ημερών από τη διάγνωση, στη Σλοβενία μόνο θάνατοι εντός ορίου 14 ημερών, στο Ηνωμένο Βασίλειο θάνατοι εντός 28 ημερών από τη διάγνωση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν ημέρες ή και μεγαλύτερα διαστήματα κατά τα οποία πράγματι η χώρα μας παρουσίαζε υψηλότερη θνητότητα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτό, όμως, αφορούσε το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η πολιτική του εκμετάλλευση από την αξιωματική αντιπολίτευση απέχει πολύ από την επιστημονική μέθοδο καταμέτρησης και εξαγωγής του μέσου όρου. Απέχει, δηλαδή, όσο η αλήθεια από το ψέμα. Οι παραπάνω είναι παράμετροι που δυσκολεύουν το αφήγημα περί αρνητικής πρωτιάς της χώρας και ως εκ τούτου αποκλείονται ως άχρηστα στοιχεία από το σκεπτικό του ΣΥΡΙΖΑ.
- «…ούτε κατάλαβε ούτε θέλει να καταλάβει ότι με την κλιματική κρίση και τις πυρκαγιές διακυβεύεται το μέλλον της πατρίδας μας […] Εως σήμερα που έφτασε να φωτογραφίζεται γελαστός στον κρανίου τόπο της Πεντέλης, χωρίς κανένα ίχνος ενσυναίσθησης. Πρώτα εκμεταλλεύτηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο μια τραγωδία, που θα έπρεπε όλοι να σκύψουμε πάνω της με περίσκεψη και σεβασμό, για να κερδίσει ψήφους και να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και στη συνέχεια ανακάλυψε την κλιματική κρίση, τις δυσκολίες, τα προβλήματα».
Εδώ, προφανώς και αναφέρεται στην τραγωδία στο Μάτι, κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη για εκμετάλλευση αγνοώντας ότι τη μεγαλύτερη ζημιά στο κόμμα του την έκανε ο ίδιος και τα στελέχη του. Από το θέατρο της βραδινής σύσκεψης που ο τότε πρωθυπουργός της χώρας ρωτούσε πότε θα πετάξουν τα αεροσκάφη ενώ μετρούσαν ήδη νεκρούς, μέχρι τον εμπαιγμό των κατοίκων για τις αποζημιώσεις των 2.000 ευρώ που δεν έδωσαν καθώς όπως ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας είπε έμπλεος ενσυναίσθησης σε έναν κάτοικο «αφού θα τα ξόδευες…» Κατηγορεί τον πρωθυπουργό διότι γελούσε αισιόδοξα καθώς και σε αυτήν τη μεγάλη πυρκαγιά με τον ασύμμετρο κίνδυνο διαφυλάχθηκαν οι ανθρώπινες ζωές ενώ ο ίδιος και πάλι σε άλλη επίδειξη ενσυναίσθησης είχε εμφανιστεί το Μάτι να συνοδεύεται με συμπάθεια από μαυροφορεμένη γυναίκα που όλως τυχαίως ήταν η διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Δημ. Τζανακόπουλου. Και, όπως αντιλαμβάνεται κανείς από τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, ο όρος «κλιματική κρίση» έχει διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με το ποιος τη χρησιμοποιεί. Αν κάνει χρήση ο κ. Τσίπρας είναι «καμπανάκι κινδύνου». Αν τον χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός είναι δικαιολογία.
- «Η κατάσταση για την ελευθερία του Τύπου είναι πολύ άσχημη. Κι αυτό δεν το καταγγέλλω μόνο εγώ ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή εσείς αλλά οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι κατέταξαν τη χώρα στην 108η θέση στον κόσμο καθώς και μεγάλες διεθνείς οργανώσεις, έγκυρα διεθνή MME, το Ευρωκοινοβούλιο, ακόμη και η Κομισιόν. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη για την έκπτωση της ενημέρωσης, της ψυχής της Δημοκρατίας, σε προπαγάνδα κομματική αλλά και προσωπική».
Η επιθυμία πολλών στελεχών της Κουμουνδούρου είναι να διαγραφούν από τη συλλογική μνήμη οι αστειότητες και τα επικίνδυνα παιχνίδια με τους έγκλειστους επιχειρηματίες των τηλεοπτικών μέσων σε εκείνη την παρωδία διαγωνισμού για νέες τηλεοπτικές άδειες. Το ίδιο επιθυμούν να συμβεί και με το επινίκιο ραχάτι του συγκυβερνήτη Καμμένου με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στα χέρια όταν αυτή κινδύνευε να κλείσει και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να την ενσωματώσει στα φιλικά της μέσα με ειδικούς μεσολαβητές. Ομως η ιστορία της 108ης θέσης της Ελλάδας στην έκθεση για την ελευθερία του Τύπου είναι πολύ περίεργη, κάτι που γνωρίζει ο κ. Τσίπρας ή τουλάχιστον οφείλει να γνωρίζει, αν πράγματι «ο σκοπός του είναι να υπηρετήσει την αλήθεια, την πολυφωνία και την ψυχή της Δημοκρατίας». Η ΜΚΟ «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» με μια αμφίβολης μεθοδολογίας έρευνα κατέταξε την Ελλάδα σε αυτήν τη θέση. Και όπως όλα, βόλεψε και την ανάλογη παραγωγή σλόγκαν κατά την προσφιλή διαδικασία, άλλωστε τα συνθήματα δεν χρειάζονται επιχειρήματα: «Η χώρα 108», λένε όσα μέσα στηρίζουν ασμένως τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς φυσικά να δημιουργηθεί η οποιαδήποτε υπόνοια για το γεγονός ότι ο διευθυντής ενός εξ αυτών βραβεύτηκε με βραβείο Μπότση «για την αντικειμενική δημοσιογραφία του». Η Ελλάδα, λοιπόν, στα ζητήματα της ελευθερίας του Τύπου βρέθηκε σε χαμηλότερη θέση από την Μποτσουάνα, την Αλβανία, τη Ναμίμπια, το Ανατολικό Τιμόρ, το Τόγκο και το Τσαντ. Το ψευδοκράτος, στα Κατεχόμενα της Κύπρου –το οποίο μάλιστα ονομάζεται ως Βόρεια Κύπρος– ξεπερνά την Ελλάδα κατά 27 θέσεις. Εδώ, όμως, υπάρχει και κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό: η έκθεση χρησιμοποιεί την ανεξιχνίαστη (ακόμα) δολοφονία Καραϊβάζ για να στηρίξει τον ισχυρισμό της ότι στην Ελλάδα δολοφονούνται δημοσιογράφοι που επιχειρούν να αποκαλύψουν την αλήθεια η οποία βλάπτει την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει τη στοιχειώδη σοβαρή ενημέρωση για την υπόθεση και να μη γνωρίζει ότι η αλήθεια για τη δολοφονία του δημοσιογράφου κρύβεται στις σχέσεις που ο ίδιος είχε αναπτύξει με εξαιρετικά σημαίνοντα πρόσωπα του ελληνικού οργανωμένου εγκλήματος, κάποια εξ αυτών δολοφονήθηκαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Το όνομα του αείμνηστου δημοσιογράφου βρίσκεται σε κομβικά σημεία δικογραφιών που αφορούν τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος, ορισμένα εκ των οποίων έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
