PIXABAY
Ο Αύγουστος φαίνεται τα τελευταία χρόνια να ζητά εκδίκηση από τον Ουμπέρτο Έκο, υποβοηθούμενος από τις ειδήσεις και την καθ’ έξιν υπερβολή των «διαχειριστών» τους. Κατά μια άλλη εκδοχή- μεταξύ μας υπερβολική- όσοι δεν κάνουν διακοπές θέλουν να την «σπάσουν» σε όσους έχουν το προνόμιο. Σε κάθε περίπτωση τον Αύγουστο έχουμε ειδήσεις.
Του Χάρη Παυλίδη
Και εκτός από ειδήσεις έχουμε και γεγονότα τα οποία δραματοποιημένα καθίστανται εξ αντικειμένου πλέον απειλητικά προκαλώντας φόβο και ανασφάλεια. Απ’ τη μια το ενδεχόμενο ενός νέου κύκλου διάδοσης του κορωνοϊού και απ’ την άλλη η διαρκώς κλιμακούμενη ένταση στα ελληνοτουρκικά.
Σ’ αυτό το σκοτεινό πλαίσιο αν προστεθούν και οι συνέπειες που αναπόφευκτα επηρεάζουν την οικονομία, όλα αυτά που έχουν αλλάξει άρδην την καθημερινότητα και αποτελούν εστία κινδύνων για την κοινωνική συνοχή, αναμφίβολα θα αποτελέσουν ένα γερό crash test για τις πολιτικές εξελίξεις. Το ερώτημα είναι: Τα γεγονότα είναι τόσο σημαντικά ώστε να προκαλούν φόβο;
Κάποια από αυτά είναι, αλλά κανένα από αυτά δεν θα ήταν εφόσον προηγουμένως δεν είχαν αντιμετωπισθεί με δέος. Κάποια δεν ήταν τόσο σημαντικά και έγιναν στην πορεία. Κάποια ήταν και δεν αξιολογήθηκαν, με αποτέλεσμα στην πορεία να γίνουν. Κατά τη γνώμη μας όλα κατατείνουν σ’ ένα αδαές δέος.
Στην προκειμένη περίπτωση ο φόβος είναι αδικαιολόγητος. Όχι γιατί ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που έρχεται από το παρελθόν, αλλά γιατί η διαχείρισή του παραβλέπει τα δεδομένα που αλλάζουν με το χρόνο και τις συνθήκες που διαμορφώνει η έγκαιρη και ορθή ανάγνωση των εξελίξεων. Σ’ αυτή τη βάση τα γεγονότα είναι σημαντικά ή ασήμαντα, ανάλογα με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται.
Προφανώς και οφείλουμε να αξιολογούνται με τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα θέματα, αλλά το σοβαρό δεν αποτελεί συνώνυμο του τραγικού. Εκτός κι αν εκεί το οδηγήσει η υπερβολή και η μόχλευση των γεγονότων προκειμένου η κρίση να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις. Η λογική λέει ότι όταν «μικραίνουμε» τα πράγματα «μεγαλώνουμε» την ασφάλεια. Τα λόγια του ποιητή έχουν πρακτική σημασία στις μέρες μας.
Εν τέλει, ας χαλαρώσουμε χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να ανησυχούμε και προσέχουμε. Είτε αυτό αφορά την πανδημία, είτε την προκλητικότητα των τούρκων, είτε τις δυσμενείς προβλέψεις στην οικονομία. Επιτέλους ας αποφασίσουμε και ας αναλάβουμε την ευθύνη των αποφάσεων μας.
Όπως είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Έχουμε τη συνήθεια να συζητάμε πολύ, για να μην παίρνουμε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες». Ο φόβος είναι αντίδραση. Το θάρρος είναι απόφαση. Κι εμείς προσθέτουμε στα λόγια του Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι μόνο με ρεαλιστικές αποφάσεις αιφνιδιάζονται τα γεγονότα.
