Όχι, προς Θεού. Δεν υπάρχει καμία εργαλειοποίηση. Ούτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ούτε από τα συνδικάτα. Απλά στις κινητοποιήσεις που ετοιμάζονται για την επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών συνδικαλιστές ζητούν συμμετοχή και θέτουν θέμα ικανοποίησης των… διεκδικήσεων για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Τη Δεύτερα και την Τρίτη πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του γενικού συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ. Και αποφασίστηκε γενική πανελλαδική απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 28 Φεβρουαρίου με το ΠΑΜΕ να σημειώνει ότι στη συνεδρίαση αναδείχθηκε ότι «προϋπόθεση για την ικανοποίηση των διεκδικήσεων για την επαναφορά του 13ου-14ου μισθού, για αυξήσεις στους μισθούς είναι η αποφασιστική δράση του εργατικού κινήματος σε σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που στηρίζουν τα ματωμένα πλεονάσματα, τη φορομπηξία στα λαϊκά στρώματα, τις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών, του ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς».
Ναι, είπαν και για τα Τέμπη ότι φταίει η πολιτική του κράτους, η Ευρωπαική Ένωση, η ιδιωτικοποίηση βασικών υποδομών που παραδίδονται στο κεφάλαιο και πολλά άλλα τέτοια ωραία. Για ευρωμονόδρομο δεν μίλησαν, αλλά είπαν όλα τα άλλα. Και αυτά σε μια συνέλευση που στόχο είχε την πραγματοποίηση γενικής απεργίας λογικά για την τραγωδία στα Τέμπη.
Είναι όμως ένα δείγμα τού τι ακριβώς γίνεται και πώς συνδικάτα, ενώσεις αλλά και κόμματα μπαίνουν σε μια λογική καπελώματος των συλλαλητηρίων και της όποιας μαζικότητάς τους...
