Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος, πρώην πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών, μετά από νοσηλεία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Ο εκλιπών είχε υπηρετήσει ως πρύτανης από το 1997 έως το 2003, αφήνοντας πίσω του σημαντική παρακαταθήκη στο πανεπιστημιακό γίγνεσθαι.
Η πορεία και το έργο του
Γεννημένος στη Δράμα το 1936, ο Μιχάλης Παπαδόπουλος σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Δυτική Μακεδονία και αργότερα ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Άαχεν της Γερμανίας.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα στη μεταπολίτευση, εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ το 1976. Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του καριέρας, υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις, όπως κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής (1988-1994), αντιπρύτανης (1994-1997) και πρύτανης (1997-2003), ενώ διετέλεσε μέλος της Συγκλήτου για 15 συνεχόμενα χρόνια.
Σημαντικές διακρίσεις
Η διεθνής του προσφορά αναγνωρίστηκε με σημαντικές διακρίσεις. Το 1998 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Κάρολου της Πράγας για την προώθηση της παιδείας και του ανθρωπισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης, έλαβε τον «Μεγάλο Σταυρό Αξίας» από τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τη μεγαλύτερη τιμή που μπορεί να αποδοθεί σε μη Γερμανό πολίτη, για την ανάπτυξη των ελληνογερμανικών επιστημονικών σχέσεων.
Από το 2003 ήταν ομότιμος καθηγητής, ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (2004-2006) και πρύτανης του Πανεπιστημίου Frederick στην Κύπρο (2006-2008).
Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ήταν παντρεμένος από το 1964 με τη Βιολέττα. Είχε δύο παιδιά: τον Άγη Παπαδόπουλο, καθηγητή του ΑΠΘ και πρόεδρο της ΕΥΑΘ, και τη Χάρις-Όλγα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ.
Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην πανεπιστημιακή κοινότητα και όσους είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν.
