Φαντάσου μια λέξη που φέρνει μαζί της τα βάρη αιώνων, τα πάθη εκατομμυρίων, και ένα καλειδοσκόπιο πίστης, μίσους και ελπίδας.
Αυτή η λέξη είναι Τζιχάντ – ιερός πόλεμος. Μόνο που δεν είναι πάντα όπως το φαντάζεσαι. Κι όμως, η ιστορία της Μέσης Ανατολής είναι γραμμένη πάνω σε αυτόν τον αγώνα –τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό– που έχει γίνει το πιο οξύμετρο σημάδι του πόνου αλλά και της πίστης.
Η διπλή φύση του Τζιχάντ
Στην καρδιά του Ισλάμ, το Τζιχάντ δεν ήταν πάντα σπαθί και βόμβες. Ήταν η σιωπηλή μάχη μέσα στον άνθρωπο. Η πάλη με το εγώ, η προσπάθεια να γίνει καλύτερος, πιο ταπεινός, πιο πιστός. Μα η ιστορία δεν ήταν ποτέ απλή. Μετά τον θάνατο του Προφήτη, ο ιερός πόλεμος έλαβε σάρκα και οστά στα πεδία των μαχών, με στρατούς να κατακτούν εδάφη και να σφραγίζουν τη μοίρα λαών.
Σήμερα, πίσω από τις λέξεις «Τζιχάντ» και «ιερός πόλεμος», κρύβονται άνθρωποι που πολεμούν όχι μόνο με όπλα, αλλά και με ιδέες – και με θρησκευτικό φανατισμό που δικαιολογεί κάθε βία. Το Ιράν, μετά την ισλαμική επανάσταση του ’79, μετατράπηκε σε μια θεοκρατική δύναμη που χρησιμοποιεί τον ιερό πόλεμο σαν όπλο γεωπολιτικής. Υποστηρίζει ένοπλες ομάδες, από τον Λίβανο μέχρι την Υεμένη, που σκορπούν τον τρόμο σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Οι πληγές των Χριστιανών
Από τον 7ο αιώνα, οι Χριστιανοί, αυτοί οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής, βρέθηκαν συχνά στην κόψη του ξυραφιού. Να πληρώνουν φόρους, να απειλούνται, να εξισλαμίζονται ή να εξορίζονται.
Οι Σταυροφορίες, με όλα τους τα λάθη, ήταν μια απάντηση σε αιώνες πίεσης και επιθετικού ιερού πολέμου. Και ο πόνος δεν σταμάτησε: σφαγές, γενοκτονίες, και πρόσφατα το ISIS που ανάγκασε χιλιάδες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, με τα σύμβολα της πίστης τους να γράφονται πάνω στις πόρτες τους σαν στοίχημα ζωής και θανάτου.
Ιερουσαλήμ: η πιο επικίνδυνη λέξη στον κόσμο
Και στην καρδιά αυτής της θρησκευτικής θύελλας, μια πόλη. Η Ιερουσαλήμ.
Τρεις θρησκείες, τρεις πίστεις, τρεις λαοί την κοιτούν σαν όνειρο και εφιάλτη μαζί.
Για τους Ιουδαίους, είναι το κέντρο του κόσμου, η επαγγελμένη γη.
Για τους Χριστιανούς, ο τόπος του Σταυρού και της Ανάστασης.
Για τους Μουσουλμάνους, ο τόπος της νύχτας που ο Προφήτης ανέβηκε στους ουρανούς.
Κανένας δεν μπορεί να την έχει ολόκληρη. Κανένας δεν θέλει να τη μοιραστεί.
Κάθε αναφορά στην Ιερουσαλήμ ανασύρει μνήμες πολέμων, σφαγών, εξεγέρσεων. Κάθε απόφαση για το μέλλον της προκαλεί σεισμούς παγκόσμιους.
Η Ελλάδα και η ελπίδα της ειρήνης
Η Ελλάδα παρακολουθεί – όχι από μεριά, αλλά από την πλευρά της ιστορίας και της ανθρωπιάς. Δεν παίρνουμε μεριά σε ιερούς πολέμους. Δεν θέλουμε θύματα. Είμαστε με όσους παλεύουν να ζήσουν, με όσους ονειρεύονται ένα μέλλον χωρίς μίσος, χωρίς αίμα.
Η επιλογή είναι δική μας: να αφήσουμε τους ιερούς πολέμους να συνεχίσουν να σπέρνουν πόνο ή να βαδίσουμε μαζί στην ειρήνη;
