Τεμπομνησία (η) 1. επιλεκτική απώλεια μνήμης, αμνησία που αφορά μόνο ένα συγκεκριμένο περιστατικό «είναι χαμένος χρόνος να ρωτάς τι έλεγε για το λαθρεμπόριο ξυλολίου και το μπάζωμα έναν άνθρωπο που πάσχει από τεμπομνησία»
2. υποκρισία «είναι τέτοια η τεμπομνησία της αντιπολίτευσης, που δεν θα διστάσουν να πουν ότι από την πρώτη στιγμή έλεγαν ότι η πυρόσφαιρα οφειλόταν στα έλαια σιλικόνης»
Προσπαθούν να μας βγάλουν τρελούς
Το ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου δεν έχει τη δυνατότητα να αισθανθεί ντροπή είναι μάλλον σαφές. Το ίδιο σαφές είναι και το ότι αυτό που αποκαλούμε «ανοησία» είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη συγκεκριμένη αδυναμία.
Αν δεν μπορείς να αισθανθείς ντροπή, δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς πότε ξεφτιλίζεσαι κι έτσι εμφανίζεσαι ως εντελώς ανόητος. Περίπου κάτι σαν κι αυτό που παθαίνουν οι πολιτικοί, οι οποίοι ο ένας μετά τον άλλο αρνούνται ότι μίλησαν για ξυλόλια, καύσιμα, λαθρεμπόρια, εξαϋλωμένα βαγόνια, διπλάσιους νεκρούς και όλα τα άλλα τα οποία όχι μόνο τους έχουμε ακούσει με τ’ αυτιά μας να ξεστομίζουν, αλλά μπορούμε να τα ξανακούσουμε και όποτε θέλουμε, αφού έχουν βιντεοσκοπηθεί και ηχογραφηθεί.
Εδώ και 48 ώρες, η πλειονότητα των βουλευτών της αντιπολίτευσης προσπαθεί να μας βγάλει τρελούς και το μόνο που καταφέρνει είναι να μας υπενθυμίζει το πόσο αδίστακτοι είναι.
Συνηθισμένο
Δεν είναι περίεργο που ο καθηγητής Καρώνης μέσα σε μια νύχτα από «καθηγητής διεθνούς κύρους» έγινε για κάποιους συντρόφους «μπακάλης» και «πολιτικάντης». Στην Αριστερά, παραδοσιακά αποκαλούν προδότες τους συντρόφους τους στην πρώτη διαφωνία, σε έναν πανεπιστημιακό θα κολλούσαν;
Ποινικό αδίκημα η διαφωνία
Πολύ σωστά η Ζωή Κωνσταντοπούλου (ίσως η μόνη που επιμένει στα περί συγκάλυψης) είπε ότι ο καθηγητής Καρώνης θα πρέπει να ελεγχθεί ποινικά για το πόρισμα του ΕΜΠ. Σε μια πραγματική δημοκρατία, το να μην επιβεβαιώνεις τους ισχυρισμούς της αρχηγού του Μπιμπίλα θα έπρεπε να είναι ποινικό αδίκημα.
Η τιμωρία τους
Εβλεπα τις εικόνες από το «αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο της Νομικής» και σκεφτόμουν ότι η μεγαλύτερη τιμωρία για τους αντικοινωνικούς ταραχοποιούς των πανεπιστημίων είναι ότι πρέπει να συχνάζουν σε χώρους που μοιάζουν με παρατημένα δημόσια ουρητήρια.
