Ευτυχώς που αρθρογραφεί ο Λαφαζάνης. Για δύο λόγους. Πρώτον, για να μάθω τις πολιτικές ανάγκες της Ελλάδας και, δεύτερον, για να μαθαίνω τι συμβαίνει στον κόσμο. Λ.χ. πληροφορήθηκα ότι τον πόλεμο στην Ουκρανία έκαναν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Οτι ως χώρα βουλιάζουμε. Οτι έχουμε κάνει ταπεινωτικές οπισθοχωρήσεις. Και ότι έχουμε ένα κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό σύστημα! Με την τελευταία αυτή παρατήρηση, μου ήλθε να κάνω δύο τηλεφωνήματα. Το ένα στον Στέφανο Μάνο για να μου πει τι μάγια έκανε στον Παναγιώτη και είναι κατά του κρατισμού και των κρατικοδίαιτων. Γιατί αν θυμάμαι καλά από τον βίο και την πολιτεία του Λαφαζάνη είναι ένας κομμουνιστής που όταν συνάντησε τον Πούτιν είχε φροντίσει προηγουμένως να φοράει πάνες. Το δεύτερο τηλεφώνημα θα το έκανα στον ίδιο. Να μάθω αν είχε φάει κανένα μπαγιάτικο φαγητό και τον πείραξε…
Τι μας είπε ο εμπνευστής του «ντου» στο Νομισματοκοπείο; Αρες μάρες… Διότι υπήρξε μέλος της κυβέρνησης που κατόρθωσε να εγγραφεί στα ξένα λεξικά η λέξη kolotoumba, αλλά μιλάει για ταπεινωτικές οπισθοχωρήσεις.
Μάθαμε ακόμη ότι η Ελλάδα κυβερνάται από δωσιλογικές δυνάμεις, καθότι δεν μπουκάρουν σε κανένα Νομισματοκοπείο για να δείξουν στους Ευρωπαίους ότι δεν τους έχουμε ανάγκη, Και αν δεν κατορθώσαμε τότε να τυπώσουμε δραχμές με το πρόσωπο του Αλέξη στη μία πλευρά και το δικό του στην άλλη, μπορούμε κάλλιστα να τυπώσουμε τη μνα, που θα μας γεφυρώνει με το ένδοξο παρελθόν μας.
Το καλύτερο ο Λαφάζ το φυλάει για το τέλος. Χρειαζόμαστε, λέει, ένα ΕΑΜ (σ.σ.: εδώ φτύνω τον κόρφο μου). Το οποίο δεν θα ζητάει πιστοποιητικά γαλάζιων, ροζ και λοιπών φρονημάτων. Και επομένως δικαιούμαι να συμπεράνω ότι του Παναγιώτη του κάνει και ο Κασιδιάρης και ο Μιχαλολιάκος π.χ.
Συμπεραίνω ακόμη ότι θα κατέβει στις εκλογές με ένα κόμμα που σκοπό έχει να αλλάξει την Ελλάδα. Και που αν γινόταν ποτέ κυβέρνηση, θα της άλλαζε και τα φώτα.
Ευτυχώς ο Θεός αγαπάει την Ελλάδα. Και με επιβεβαιώνει κάθε φορά που λέω για την απέθαντη πατρίδα μου ότι, τελικώς, αυτή είναι «ρουσφέτι του Θεού».
Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, είναι η διαχρονική και αξεπέραστη φράση του Γιάννη Τσαρούχη. Επομένως μπορούν οι ΣΥΡΙΖΑίοι να λένε πόσο φιλολαϊκοί είναι. Το δυστύχημα γι’ αυτούς είναι ότι ο κοσμάκης δεν ξεχνάει πόσο τον «ξεπάτωσε» –συγγνώμη για την έκφραση, αλλά μου αρέσουν οι κυριολεξίες– η αριστερή φιλολαϊκή κυβέρνηση. Να ένα παράδειγμα που ξεχνάμε, αλλά οφείλουμε να το θυμόμαστε κάθε φορά που ο ηγέτης Αλέξης κόπτεται για το καλό της κοινωνίας. Θυμήθηκα λ.χ. ότι ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής –που τους εξέθεσε στη συνέχεια– είχε διαβιβάσει στη Βουλή στοιχεία από τα οποία προέκυπτε ότι 54.422 φορολογούμενοι είχαν υποβάλει αίτηση αποποίησης κληρονομιάς! Το 2013 οι αιτήσεις ήταν 29.199. Είχαν σχεδόν διπλασιαστεί αυτοί που αποποιούνταν περιουσιακά στοιχεία. Λόγω φορολογικής επιδρομής της φιλολαϊκής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα τι μας λένε; Ελάτε… ανοίξαμε και σας περιμένουμε!
Υπάρχουν δύο παλαιά όσο και κορυφαία στελέχη του άλλοτε ισχυρού ΠΑΣΟΚ τα οποία δέχονται πιέσεις. Ασφαλώς το μυαλό σας θα πηγαίνει σε επαναδραστηριοποίησή τους. Για τον έναν ισχύει καθώς είχε ιδιαίτερο αξίωμα στο Συνέδριο.
Οι πιέσεις που δέχονται είναι για να γράψουν βιβλίο. Οχι μαζί βεβαίως ως το παλαιό δίδυμο των πιανιστών Φεράντε και Τάιχερ, αλλά ο καθένας να καταγράψει ξεχωριστά τις εμπειρίες του και τα όσα έζησε, κυρίως δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου. Ποιοι είναι; Θα το πάρει το ποτάμι: ο Κώστας Λαλιώτης και ο Πέτρος Ευθυμίου.
Οπως καταλαβαίνετε, η φαρέτρα τους είναι γεμάτη. Ξεχειλίζει. Και το βέβαιο είναι ότι θα γίνονταν μπεστ σέλερ. Μόνο που ανθίστανται στις πιέσεις για συγγραφή. Ιδίως ο Λαλιώτης, που ανακατεύει καθώς φαίνεται, παρασκηνιακά, την ΠΑΣΟΚΙΝΑΛική κουτάλα. Συμβουλευτικά εννοώ. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό, επειδή ο συγκεκριμένος Κώστας είναι αρχιερέας του παρασκηνίου. Περασμένα, ξεχασμένα…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας tomanifesto
