Η αριστερή «κανονικότητα» στο σκοτεινό Διαδίκτυο φλερτάρει πάντα με τα όρια του συνταγματικού τόξου και επιχειρεί να εξοντώσει τους πολιτικούς αντιπάλους με οποιοδήποτε μέσο κρίνει πρόσφορο. Οι συγκεκριμένοι δεν υβρίζουν σκαιότατα τον πρωθυπουργό και την οικογένειά του από κομματικό καθήκον· τον υβρίζουν με κάθε διαθέσιμο μέσο και λεξιλόγιο επειδή αυτή είναι η φύση τους.
Γράφει ο Λεωνίδας Δεληγιώργης
Τα συριζαϊκά trolls έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο Διαδίκτυο αυτού του τόπου. Επίσημα υπήρχε ένα παλαιότερο εξαιρετικό ρεπορτάζ της Λίνας Παπαδάκη για το protagon.gr και τους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη, το οποίο έρχεται και ξανάρχεται στην επικαιρότητα με αφορμή έναν πρωταγωνιστή του. Ο Δημήτρης Καραμάνης είχε γίνει γνωστός μέσα από το γνωστό ρεπορτάζ για τα «admins του ΣΥΡΙΖΑ». Κάποιοι τον είχαν διακρίνει και στις φωτογραφίες του Αλέξη Τσίπρα στην Κούβα.
Πάμε τώρα στο σκοτεινό Διαδίκτυο. Αυτό το πολιτικό χαμαιτυπείο που αναδύθηκε τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή το θέμα των υποκλοπών, από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου και όλους τους συνδεδεμένους υπονόμους της καθ’ ημάς Αριστεράς του Αλέξη Τσίπρα, ίσως είναι «παρακμή, ξεφτίλα ή αίσχος». Αν αυτή η οργανωμένη και σχεδιασμένη επίθεση, με κάθε διαθέσιμο troll των 0,60 ευρώ η ανάρτηση, αντιμετωπιστεί ως «παρακμή, ξεφτίλα και αίσχος», δηλαδή ως μια απλή παρέκκλιση που εμφιλοχώρησε συγκυριακά σε μια δήθεν διαφορετική και αποδεκτή κανονικότητα, άρα είναι κάτι σαν μια παρασπονδία, προκύπτει τεράστιος ο κίνδυνος να χαθεί η μπάλα, να απολέσει, δηλαδή, το δημοκρατικό τόξο της χώρας την ουσία της επίθεσης και να καταναλωθεί σε περιφερειακές συγκρούσεις σε σχέση με πολιτικούς οργανισμούς που έχουν καταστεί ταυτόσημοι με την ακραία πολιτική αλητεία.
Η επίθεση των απανταχού συριζαίων –μέσα από παρεμφερείς αναρτήσεις τους–, κάθε εμβέλειας και επιρροής, σε βάρος του πρωθυπουργού και της οικογένειάς του είναι η επιτομή, ο σκληρός πυρήνας της αριστερής πολιτικής στη χώρα ή, τουλάχιστον, της Αριστεράς που εκφράζεται από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου. Αυτό υποστηρίζουν κάποιοι και το μεταφέρουμε χωρίς να το υιοθετούμε.
Ο,τι ειπώθηκε, γράφτηκε, «καταγγέλθηκε», υπονοήθηκε, κοινοποιήθηκε σε βάρος του προσώπου του πρωθυπουργού και της οικογένειάς του ίσως είναι για κάποιους η αριστερή κανονικότητα, αυθεντική και μεγαλοπρεπής, ίσως είναι το αριστερό DNA, ίσως είναι η νοοτροπία με την οποία ζουν και συμπεριφέρονται όλοι όσοι συμπορεύονται με αυτήν την πολιτική παράταξη.
Ολο αυτό το μίσος, η εχθροπάθεια και ο μισανθρωπισμός ίσως έχουν μια δομική σχέση με την Αριστερά και τις παραφυάδες της, ίσως είναι σύμφυτα με την ιδεολογία της και την πολιτική της πρόταση, γεννιούνται μαζί της, εξελίσσονται μαζί της, υπάρχουν για να την προσδιορίζουν σε όλες τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις της, ίσως είναι η περιβόητη ταξική πολιτική πρακτική απέναντι στην οποία ο κάθε αντίπαλος είναι υποψήφιος να θυσιαστεί στον έναν και μοναδικό αριστερό θεό, στην αυθεντία του οποίου άπαντες κλίνουν το γόνυ.
Οι συγκεκριμένοι δεν υβρίζουν σκαιότατα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την οικογένειά του από κομματικό καθήκον· υβρίζουν με κάθε διαθέσιμο μέσο και λεξιλόγιο τον πρωθυπουργό επειδή αυτή είναι η φύση τους, επειδή η πολιτική εξόντωση του αντιπάλου είναι δομικό στοιχείο της πολιτικής ύπαρξής τους, επειδή ο αντίπαλος υπάρχει μόνο για να δικαιώνει διά της θυσίας του τη μεγαλοφυή αριστερή θεωρία της κατάληψης των «αρμών της εξουσίας», η οποία μπορεί στο μυαλό του κάθε Τσίπρα να είναι ταυτόσημη με την ίδια τη δημοκρατία.
Χωρίς ίχνος τσίπας
Στην ουσία, οι συγκεκριμένοι κάνουν αυτό το οποίο κάποιοι τους ωθούν να κάνουν, αυτό για το οποίο προετοιμάζονται, αυτό που τους ενώνει και τους διαχωρίζει ταυτόχρονα από κάθε αντίπαλο, αυτό που μαθαίνουν ως μοναδική αλήθεια: να εξοντώνουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, χωρίς ίχνος τσίπας, έναν υπαρκτό ή ανύπαρκτο αντίπαλο.
Σκληρή η αλήθεια, αλλά μοναδική και απελευθερωτική. Αυτός είναι ο συγκεκριμένος χώρος –εμείς δεν θα πούμε ποτέ ο επίσημος– και πρέπει, ίσως, να προσπαθήσουν κάποιοι πολύ για να αλλάξει.
Θα φλερτάρει πάντα με τα όρια του συνταγματικού τόξου, θα επιχειρεί να εξοντώσει τους αντιπάλους του με όποιο μέσο κρίνει πρόσφορο, θα μετέρχεται κάθε πολιτικής και επικοινωνιακής απάτης έτοιμος να δικαιολογήσει τα πάντα και τους πάντες αρκεί να ενεργούν στο όνομά του και υπέρ των συμφερόντων του – όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται. Ο τόπος αυτός είναι μικρός και γνωριζόμαστε όλοι καλά…
