Τα παρα-δημοσιογραφικά πιστόλια της “ενημέρωσης” συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους.
Ο λόγος για την σκουπιδο-δημοσιογραφία “τύπου Χίου”, η οποία πυροβολεί κατά ριπάς(με ψέμματα, τερατουργήματα και χυδαιότητες) εναντίον πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις που είναι αν μη τι άλλο αξιοπερίεργες.
Για παράδειγμα, το ρυπαρό έντυπο του Χίου δεν ασχολείται και ιδιαίτερα με τους δικαστικούς λειτουργούς. Για να ακριβολογούμε δεν ασχολείται με την πλειονότητα των δικαστών.
Το γιατί σηκώνει αρκετή κουβέντα.
Ίσως γιατί οι δικαστές φοβούνται ότι θα δουν και τα δικά τους πρόσωπά τους στο χυδαίο έντυπο, το οποίο κρεμιέται- δυστυχώς- κάθε μέρα στα περίπτερα.
Ίσως γιατί δεν έχουν το σθένος να κινήσουν αυτεπαγγέλτως τις διαδικασίες γι αυτή την σκουπιδο-δημοσιογραφία που μολύνει το δημόσιο βίο.
Ίσως πάλι γιατί φοβούνται ότι μπορεί να κατηγορηθούν για “φίμωση του τύπου”.
Μόνο που στην περίπτωση Χίου δεν μιλάμε για δημοσιογραφία και ενημέρωση αλλά για βούρκο.
Βούρκο αθλιότητας και χυδαιότητας.
Σε κάθε περίπτωση, είναι αξιοσημείωτη η χαλαρότητα (sic) και η απάθεια που επιδεικνύουν οι δικαστές απέναντι στις αθλιότητες που διαπράττει αυτός ο τύπος που θεωρεί τον εαυτό του “δημοσιογράφο”.
Συμπερασματικά, όσο οι δικαστές επιτρέπουν σ΄ αυτό το παραδημοσιογραφικό “πιστόλι να πυροβολεί” τόσο αυτός θα αποθρασύνεται.
ΥΓ. Η ελευθεροτυπία είναι αδιαπραγμάτευτη. Η δολοφονία χαρακτήρων πάλι είναι ποινικό αδίκημα.
