Σοβαρή αντιπολίτευση ή τοξικότητα και λαϊκισμός. Ιδού η Ρόδος… για το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος το Σάββατο το βράδυ θα έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει το πρόγραμμά του υπό την πίεση όμως των ανακοινώσεων του πρωθυπουργού και της φορολογικής μεταρρύθμισης που οδηγεί σε αύξηση του εισοδήματος από τη μια πλευρά, και της εύκολης λύσης του μαγικού ραβδιού από την άλλη.
Οι μέχρι τώρα ανακοινώσεις και οι αντιδράσεις στο σχέδιο που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ επιμένει σε μια τακτική άρνησης και παραπέμπει στην αναζήτηση της αρνητικής ψήφου των πολιτών, κάτι όμως το οποίο επιδιώκουν και τα υπόλοιπα κόμματα, την ώρα που ετοιμάζεται να μπει στο πολιτικό παιγνίδι και ο Αλέξης Τσίπρας.
Οι εύκολες λύσεις και τα μαγικά ραβδιά λειτουργούν πλέον αποτρεπτικά για την πλειονότητα των πολιτών που αναζητούν συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και κυρίως προτάσεις που να φέρνουν απτά αποτελέσματα. Αυτό οδηγεί στην ανάγκη να διαμορφώνονται προγράμματα που θα πείθουν ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής τους με δεδομένους πάντα τους ευρωπαϊκούς κανόνες, τις υποχρεώσεις της χώρας και τα όρια αντοχής του προϋπολογισμού.
Ενα νέο «λεφτά υπάρχουν» και υποσχέσεις για πάταξη της διαφθοράς και της παρανομίας που θα φέρουν δισεκατομμύρια δεν πείθουν όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις που έγιναν πριν την καλοκαιρινή περίοδο.
Η σταθερότητα και η προοπτική είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που αφορούν άμεσα τους πολίτες αφού μέσω αυτών καθίσταται εφικτή η ανάκαμψη της οικονομίας και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Στο πλαίσιο αυτό το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του θα πρέπει να διευκρινίσουν όχι μόνο τι θέλουν να κάνουν και πώς, αλλά και το αν θα επιλέξουν την τοξικότητα και τον αντιπολιτευτικό ακραίο λόγο.
Το να πατάει κάποιος σε δύο βάρκες είναι δύσκολο. Ειδικά στην πολιτική. Μέχρι σήμερα η τοξικότητα έχει απομακρύνει το ΠΑΣΟΚ από το κέντρο όπου καταγράφεται η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη τον οποίο οι ψηφοφόροι εξακολουθούν να εμπιστεύονται. Οπως και το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνείται τη συναίνεση για κορυφαία ζητήματα όπως αυτά που αφορούν τη συνταγματική αναθεώρηση κλείνοντας το μάτι σε μια αριστερόστροφη μερίδα του πληθυσμού.
Επίσης, το ΠΑΣΟΚ διά του προέδρου του οφείλει να αποσαφηνίσει και αν η χώρα είναι στο χείλος της καταστροφής. Διότι αν πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε οποιαδήποτε ανακοίνωση σχετικά με μέτρα στήριξης τινάζεται στον αέρα. Με απλά λόγια πρέπει να βρει ένα αφήγημα που να υποστηρίζει και τις όποιες παροχές αλλά και το πού θα βρεθούν οι πόροι για την υλοποίησή τους.
Ο ρόλος της αντιπολίτευσης δεν είναι απλός. Οι πράξεις και οι παραλείψεις είναι αυτές που συμβάλλουν στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και επιτρέπουν ή αποτρέπουν την καλλιέργεια τοξικού κλίματος και διχαστικής ρητορικής.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο.
