«Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για μεγάλο εύρος επιδόσεων», δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλος της Pulse, Γιώργος Αράπογλου, για το τι θα πρέπει να περιμένουμε ως προς τη δημοσκοπική επίδοση ενός νέου πολιτικού σχηματισμού υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος προσθέτει ότι ένα ποσοστό κοντά στο 20% είναι το ανώτατο όριο που θα μπορούσε να λάβει ο πρώην πρωθυπουργός και προσθέτει ότι «το λογικό είναι να ξεκινήσει από πιο χαμηλά και ανάλογα με τις κινήσεις που θα κάνει, θα φανεί πώς θα προχωρήσει στην πορεία».

Πάντως, αν και στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ, στο ερώτημα «πώς θα αντιμετωπίζατε το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα», το 8% απάντησε «θετικά», ένα 12% «με ενδιαφέρον», επίσης 12% «ουδέτερα», το 27% «αδιάφορα», το 31% «αρνητικά» και ένα 10% «δεν γνωρίζω/δεν απαντώ», αυτού του είδους οι αποτυπώσεις των προθέσεων του εκλογικού σώματος γίνονται στο κενό, μιας και η ερώτηση βασίζεται σε υποθέση εργασίας και όχι σε υπαρκτά δεδομένα.

Σε κάθε περίπτωση, ο πρώην πρωθυπουργός έχει μπροστά του δύσκολο δρόμο. Μπορεί ο ίδιος να θεωρεί ότι θα αντλήσει ψηφοφόρους τόσο από τη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς (αλιεύοντας εντέχνως πελατεία από το ΠΑΣΟΚ και, ιδίως, τον ΣΥΡΙΖΑ), όσο και από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων, ωστόσο στη γωνία καραδοκεί το πολυθρύλητο «Κίνημα των Τεμπών», το οποίο ευελπιστεί να αντλήσει εκλογική πελατεία ακριβώς από τις ίδιες δεξαμενές. 

Σε όρους πολιτικής, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει ότι αποσυνδέει τον εαυτό του από ένα απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, από μια τελματωμένη αντιπολίτευση, αλλά και από ένα κόμμα που έχει κλείσει τον κύκλο του, ώστε να «επανασυνδεθεί με την κοινωνία». 

Σε όρους ψυχρού ρεαλισμού, ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας ότι ουδείς στην Αντιπολίτευση δεν μπορεί ούτε καν να σταθεί όρθιος μπροστά στον οδοστρωτήρα Μητσοτάκη, προσπαθεί να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή αυτοχριζόμενος ως η μόνη εναλλακτική πρόταση απέναντι στη Δεξιά.

Τι θα πετύχει με όλα αυτά ο τέως πρωθυπουργός; Μάλλον το ελαφρύ μειδίαμα του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος καθήμενος στο γραφείο του στο Μέγαρο Μαξίμου αναλογίζεται πώς γίνεται να έχει απεναντί του αντιπάλους που δεν μπορούν να επιτυχώς να δέσουν ούτε τα κορδόνια τους, όχι να κατέβουν σε εκλογική μάχη.