Όσοι παρακολούθησαν την εμφάνιση του Σωκράτη Φάμελλου στο Ηράκλειο δεν είδαν έναν υπεύθυνο πολιτικό αρχηγό, αλλά έναν εκπρόσωπο κόμματος που φαίνεται να έχει επιλέξει την πόλωση ως μοναδικό του αφήγημα. Με «σημαία» την καταγγελία, την υπερβολή και την πλήρη δαιμονοποίηση της κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ μοιάζει περισσότερο να παλεύει να κρατήσει το εσωκομματικό του ακροατήριο, παρά να απευθύνεται στην κοινωνική πλειοψηφία.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι –ακόμη και μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ– που ανησυχούν ότι η ρητορική του νέου προέδρου οδηγεί σε πολιτική απομόνωση. Ο Φάμελλος έστειλε μηνύματα προς όλους, ακόμα και προς δυνάμεις της κεντροαριστεράς ή της ευρύτερης αντιπολίτευσης, με απαξιωτικό τόνο και υπαινιγμούς για «συμψηφισμούς» και «ανεκτικότητες» απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Αν αυτή είναι η στρατηγική του για «προοδευτικές συνεργασίες», τότε πρόκειται για ορισμό του αυτογκόλ.
Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρηθεί στο κάδρο της επικαιρότητας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δυναμιτίσει το πολιτικό κλίμα. Όμως, το ερώτημα παραμένει: έχει όντως κάτι να προτείνει ή το μόνο που του απομένει είναι να φωνάζει όλο και πιο δυνατά, μπας και ακουστεί;
Κραυγές που διχάζουν
Η πολιτική ζωή της χώρας δεν έχει ανάγκη από κραυγές και θεωρίες συνωμοσίας που διχάζουν και αποπροσανατολίζουν. Η Ελλάδα χρειάζεται σοβαρότητα, υπευθυνότητα και προτάσεις που να απαντούν στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Αντί να επιδιώκει την ανατροπή του πολιτεύματος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να εστιάσει στην ουσιαστική αντιπολίτευση και τον διάλογο.
Οι πολίτες βλέπουν καθαρά ποιος σπέρνει διχόνοια και ποιος προσπαθεί να ενώσει. Η ώρα της πολιτικής ωριμότητας έχει ήδη χτυπήσει και εκείνοι που δεν την ακούνε θα μείνουν εκτός της ιστορίας που γράφεται καθημερινά για το μέλλον της πατρίδας μας.
Εσείς τι πιστεύετε; Θα συνεχίσουμε να ακούμε κραυγές και καταγγελίες ή θα απαιτήσουμε πολιτική με υπευθυνότητα και σχέδιο; Ο δρόμος είναι στα χέρια μας.
