Ο ΣΥΡΙΖΑ της παρούσας πολιτικής συγκυρίας και ο ΣΥΡΙΖΑ του νωπού παρελθόντος έχουν μια διαφορά. Τη στάση του προς το Κίνημα Αλλαγής. Οριοθετώντας το από τη φετινή ΔΕΘ και μετά, η ρητορική άλλαξε, ενώ και μια σειρά κορυφαίων στελεχών άσκησαν σκληρή κριτική στη Χαριλάου Τρικούπη για μια σειρά θεμάτων.
Κι αυτό έχει σημασία για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα υπήρχε η επιθυμία για διαύλους με τη Χαριλάου Τρικούπη, ενώ είχαν εννοηθεί από μεριάς Κουμουνδούρου και μια σειρά ανοιγμάτων. Ο δεύτερος είναι ότι, σύμφωνα με μια λογική στελεχών που ήθελαν και θέλουν το άνοιγμα και την «παραταξιοποίηση» του κόμματος, ένα μέρος της διεύρυνσης περνάει και από τις γέφυρες με το Κίνημα Αλλαγής. Εσχάτως φαίνεται πως όλα αυτά δεν ισχύουν ακριβώς.
Ο ίδιος ο Τσίπρας στη φετινή ΔΕΘ δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικός με τη Φώφη Γεννηματά. Οι επιτελείς του επιμένουν πως το Κίνημα Αλλαγής, ψηφίζοντας το νομοσχέδιο για αυστηρότερο πλαίσιο οργάνωσης των διαδηλώσεων, επιμένοντας σκληρά για τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και διατηρώντας μια σκληρή στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει επιλέξει όχθη στο πολιτικό σκηνικό. Ορισμένοι δε γνώστες των διεργασιών θεωρούν πως οι αλλαγές στο κόμμα (με την τοποθέτηση του Δημήτρη Τζανακόπουλου) περιορίζουν ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα για άνοιγμα αφού ο νυν γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση προσεκτικού ανοίγματος και όχι θολών κεντροαριστερών σχημάτων όπου όλοι οι καλοί χωρούν.
Μία ακόμη παράμετρος που έχει σημασία είναι πως οι γέφυρες προς το Κίνημα Αλλαγής κόβονται σε μια φάση που και το κόμμα της Φώφης Γεννηματά δείχνει πολύ σκληρό για να πεθάνει (δείτε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις) αλλά και κάτι κινείται στον εκεί χώρο με μια νέα αναβαθμισμένη διμέτωπη αντιπολίτευση. Η επικύρωση των όσων λέμε ήλθε με την τελευταία συνέντευξη του Αλέκου Φλαμπουράρη. Και έχει σημασία το πρόσωπο αφού πέραν του γεγονότος πως παραμένει ένας εκ των στενών συνομιλητών του Αλέξη Τσίπρα είναι και ο άνθρωπος που διατηρούσε διαύλους με το Κίνημα Αλλαγής ή επιχειρούσε να διατηρούνται, για την ακρίβεια. «Η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής δεν τηρεί πια ούτε τα προσχήματα. Ο κόσμος χάνεται και το μόνο που το απασχολεί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμμονή; Μικροκομματισμός; Συναλλαγή; Δεν ξέρω. Πάντως, αντιπολίτευση δεν κάνει. Κάνει αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Δηλαδή μια ιδιότυπη συμπολίτευση. Λέει στον Μητσοτάκη “δεν κάνεις καλά” το τάδε, “όπως δεν το έκανε καλά και δεν θα το κάνει ποτέ ο Τσίπρας, ο οποίος…”. Τι περιθώρια αφήνει μια τέτοια στάση για συνεννόηση; Ας ελπίσουμε στον δημοκρατικό κόσμο που, δεν μπορεί, και κριτήριο έχει, και μνήμη», είπε (eidiseis.gr) ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής Επικράτειας συμπληρώνοντας σε άλλο σημείο ότι «η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής συνεχίζοντας την πολιτική του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου στρώνει τον δρόμο της σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, παραβλέποντας ότι κυβέρνηση είναι η Δεξιά που υλοποιεί έντονα αντιλαϊκές και ενάντια στην κοινωνία πολιτικές».
Μπορεί βεβαίως να κερδίζει έδαφος εντός ΣΥΡΙΖΑ μια λογική ενίσχυσης της αριστερής ταυτότητας (κάτι που θέλει και η ομάδα Τζανακόπουλου), όμως παράλληλα δεν θα εγκαταλειφθεί η μάχη του Κέντρου, αν και μέσω πια της πολεμικής στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Καθόλου τυχαία δεν εκτοξεύθηκε ριπή προς την Αννα Διαμαντοπούλου και προς το Κίνημα με αφορμή την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι η πρώην υπουργός υποψήφια για την ηγεσία του ΟΟΣΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να δείξει τις εκλεκτικές συγγένειες της κυβέρνησης και μέρους των πάλαι εκσυγχρονιστών, ασκώντας μια νέα τύπου πολεμική στο ΚΙΝΑΛ που θα επεκταθεί και σε συνδικάτα και δήμους.
Του Δημήτρη Μανιάτη από Τα Νέα
