Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ κόμμα. Δεν υπήρξε σε καμία περίπτωση παράταξη όσο και αν προσπάθησαν να πείσουν ότι ηγείται στον χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Οι πολίτες μπορεί να «ξέσπασαν» ψηφίζοντάς το δύο φόρες το 2015 αφού πριν από το 2012 το έκαναν αξιωματική αντιπολίτευση πιστεύοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα σκίσει τα μνημόνια θα κάνει σεισάχθεια, θα μοιράσει τα λεφτά που κάποιοι δήθεν έκρυβαν, στον λαό όμως ποτέ δεν έδωσαν αυτοδυναμία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πυροτέχνημα που ρίχτηκε από συμφέροντα τα οποία υποτίθεται πως πολεμούσε και έσκασε όπως αυτό πρόσφατα στην Ύδρα καίγοντας το δάσος. Όπου δάσος, η Ελλάδα η οποία την ώρα που επιχειρούσε να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης βρέθηκε να ψάχνει τη δημιουργική ασάφεια του ατού του Αλέξη Τίπρα με τ όνομα Γιάννης Βαρουφάκης.
Πάτησε στο κύμα της αγανάκτησης που προκάλεσε η οικονομική κρίση. Χρησιμοποίησε και αξιοποίησε την οργή των πολιτών που αναζητούσαν εχθρούς και φταίχτες για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα με την οικονομική κρίση. Έστησε κρεμάλες και λαϊκά δικαστήρια, επιχείρησε να εξοντώσει πολιτικούς αντιπάλους διασύροντάς τους με σκευωρίες που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Μετέτρεψε την πολιτική σκηνή σε μια αρένα στην οποία έριχνε όσους διαφωνούσαν με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Επανέφερε την εμφυλιοπολεμική ρητορική διχάζοντας τους Έλληνες προκειμένου να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο και στις καρέκλες της εξουσίας και παρότι οι ψηφοφόροι του έδωσαν το 2019 την ευκαιρία και τη δυνατότητα να σταθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση με ένα σεβαστό ποσοστό –παρά τα όσα είχε κάνει– έδειξε την αδυναμία του να λειτουργήσει ως ο έτερος πόλος της Δημοκρατίας.
Η ομαλότητα και η σταθερότητα –παρά τις διαρκείς και μεγάλες πρωτοφανείς κρίσεις– ανέδειξε πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ένα συνονθύλευμα ατόμων και ομάδων που αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικότητα και τις ανάγκες ενός λαού και μιας χώρας, λειτουργώντας ιδεοληπτικά αλλά ουδέποτε με βάση μια συγκεκριμένη ιδεολογία που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες προγραμματικών και εναλλακτικών προτάσεων για την επόμενη ημέρα.
Πίστεψαν ότι θα παραμείνουν στον αφρό της πολιτικής σκηνής και πως σύντομα θα κληθούν να επιστρέψουν για να ξανακυβερνήσουν. Η σφαλιάρα των εκλογών του 2023 τους αποσυντόνισε, το ίδιο και η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, του προσώπου που κατάφερε να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία και τη μεγάλη οικονομική κρίση με ακραίο τρόπο. Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη ήταν κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί νομοτελειακό για ένα κόμμα ή μάλλον για μια συλλογικότητα όπως ήταν και είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το «ωσαννά» στο Lifestyle ενός Influencer απλά επιβεβαίωσε ποιος ήταν και ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ενόχλησε η απουσία πολιτικών θέσεων και προτάσεων. Αντιθέτως, κατέστη ελκυστική η τοξικότητά του και ο λαϊκισμός που εξέπεμψε αφού θύμισε τις καλές εποχές που ο ΣΥΡΙΖΑ μεσουρανούσε με τα συνθήματα του «ή εμείς ή αυτοί». Στο τέλος ίσως πίστεψαν κιόλας ότι βρήκαν το πουλέν που θα νικούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να ξαναγευτούν τη γλύκα της εξουσίας.
Όσα σήμερα συμβαίνουν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν… κάρμα. Είναι όμως μια φυσική εξέλιξη, ένα ξεκατίνιασμα ανάλογο με αυτό που λαμβάνει χώρα όταν καταρρέουν σχέσεις που βασίζονται σε καθαρά επιφανειακά θέματα. Όπως αυτά που παρακολουθούμε στα lifestyle περιοδικά και στο Διαδίκτυο. Σε λίγο άλλωστε οι σύντροφοι θα αρχίσουν να διαγράφουν ο ένας τον άλλον όπως κάνουν οι αστέρες με τις σχέσεις τους όταν χωρίζουν…
