Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την περιβόητη σύμβαση 717 που αφορά την ΕΡΓΟΣΕ καταρρίπτει με πάταγο τα... κατηγορητήρια που είχαν συντάξει η αντιπολίτευση και «αγανακτισμένοι» πολίτες εις βάρος της κυβέρνησης και των αρμοδίων υπουργών μετά την τραγωδία στα Τέμπη.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Κυρίως όμως «αδειάζει» την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και φέρνει και πάλι στο προσκήνιο ερωτήματα για τη ζέση της Ευρωπαίας εισαγγελέως Λάουρα Κοβέσι να διερευνήσει την υπόθεση η ίδια, καθ’ υπέρβαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης ανεξαρτησίας της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Μάλιστα η Λάουρα Κοβέσι είχε φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί εμμέσως ακόμη και το πολίτευμα της χώρας μας, ζητώντας προφανέστατα πέραν των αρμοδιοτήτων και της δικαιοδοσίας της συνταγματική αναθεώρηση και αφήνοντας αιχμές για παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη.
Ωστόσο η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου στερεί από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τη νομική βάση για την έρευνά της, καθώς αποδέχεται ότι η μελέτη εφαρμογής για τη σηματοδότηση, που εκπονήθηκε από τρίτη εταιρεία για λογαριασμό της κοινοπραξίας η οποία ήταν ανάδοχος του έργου, υλοποιήθηκε με τον σωστό τρόπο και δεν ήταν παράτυπη, αλλά απόλυτα συμβατή με τη διαγωνιστική διαδικασία που είχε προωθήσει η ΕΡΓΟΣΕ.
Αμετάκλητη απόφαση
Συγκεκριμένα, το Ελεγκτικό Συνέδριο ακύρωσε το πρόστιμο των 2,4 εκατ. ευρώ που είχε επιβληθεί στην ΕΡΓΟΣΕ το 2019 έπειτα από πόρισμα της Επιτροπής Δημοσιονομικού Ελέγχου, επιβάλλοντας στην εταιρεία αντίστοιχη δημοσιονομική διόρθωση και προκαλώντας την προσφυγή της ΕΡΓΟΣΕ στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ούτως ώστε να αποφανθεί αμετακλήτως για την υπόθεση. Με απλά λόγια: η ελληνική Δικαιοσύνη, στο πλέον ανώτατο επίπεδό της, κρίνει πλέον αμετακλήτως ότι η σύμβαση 717 εκτελέστηκε νόμιμα. Οτι δεν υφίσταται ζημία του Ελληνικού Δημοσίου και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως υποστηρίζει το κατηγορητήριο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Και ως εκ τούτου, οι διώξεις που είχε ασκήσει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία επί της ουσίας πλέον δεν υφίστανται, διότι δεν υπάρχει έρεισμα γι’ αυτές με βάση το νόμο.
Συνεπώς, απομένει να φανεί εάν οι διώξεις αυτές θα παύσουν, εφόσον δεν υφίσταται νομιμοποιητική βάση από τη στιγμή της ακύρωσης του προστίμου προς την ΕΡΓΟΣΕ, ή θα συνεχιστούν. Αλλά σε κάθε περίπτωση η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία θα πρέπει είτε να παύσει τις διώξεις, συμμορφούμενη με την απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης, είτε να επικαλεστεί μια διαφορετική νομιμοποιητική βάση εφόσον αποφασίσει τη συνέχισή τους – όχι όμως πλέον τη σύμβαση 717.
Πολιτική εκμετάλλευση
Πάντως το ζήτημα δεν είναι μόνο νομικό, αλλά και πολιτικό, δεδομένου ότι ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης είχαν στηρίξει το κατηγορητήριό τους κατά της κυβέρνησης για την τραγωδία των Τεμπών στην επίμαχη σύμβαση και τις ενέργειες στις οποίες είχε προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Είναι ταυτόχρονα και ηθικό, καθώς έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τον πόνο των συγγενών των θυμάτων για να ενώσουν τις φωνές διαμαρτυρίας μαζί τους και να επιχειρήσουν να μετατρέψουν σε πολιτικό ζήτημα μια ούτως ή άλλως ανείπωτη τραγωδία που συγκλόνισε τη χώρα. Την ίδια στιγμή, με την εξέλιξη αυτή που αφορά τη σύμβαση 717 για τα Τέμπη, δικαιώνεται απόλυτα η θέση που εξέφρασε η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή και μάλιστα διά στόματος του πρωθυπουργού, ότι η Δικαιοσύνη έσπευσε να επιληφθεί της υπόθεσης και μάλιστα να τρέξει τη διαδικασία διερεύνησης με πρωτοφανείς ρυθμούς. Ιδίως δε αν συγκριθεί αυτή με αντίστοιχες περιπτώσεις στο πρόσφατο κιόλας παρελθόν, όπως η τραγωδία στο Μάτι, για την οποία μόλις πριν από μερικές εβδομάδες ολοκληρώθηκε σε πρώτο βαθμό η δίκη των προσώπων που θεωρήθηκαν υπαίτιοι για το θάνατο 104 συνανθρώπων μας και η διαδικασία θα συνεχιστεί πλέον σε δεύτερο βαθμό, με τους συγγενείς των θυμάτων μάταια να εξακολουθούν να ζητούν δικαίωση.
Δεν έχει δικαιοδοσία...
Για την ιστορία, σημειώνεται ότι με βάση το κατηγορητήριο για τη σύμβαση 717 συνολικά 26 υπάλληλοι της ΕΡΓΟΣΕ κλήθηκαν ως κατηγορούμενοι να απολογηθούν για τις καθυστερήσεις στην υλοποίησή της, ενώ η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία αποδίδει τις κατηγορίες για το αδίκημα της απάτης σχετικά με τις επιχορηγήσεις συγχρηματοδοτούμενου επιχειρησιακού προγράμματος, εις βάρος των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Ελληνικού Δημοσίου. Ούτως ή άλλως, η αρμοδιότητα της Λάουρα Κοβέσι αφορά μόνο σε (πιθανή) ζημία εις βάρος των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όχι σε οτιδήποτε άλλο αφορά την ελληνική Δικαιοσύνη και μόνο...
