Κατακαλόκαιρο. Οι περισσότεροι ψάχνουν σκιά, ανεμιστήρα, λίγο καρπούζι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ψάχνει κατεύθυνση. Και το κάνει όπως του αξίζει: με ένα συνέδριο σε γήπεδο χωρίς κλιματισμό.
Μέσα, ζέστη. Έξω, περισσότερη ζέστη. Και στη μέση, ένα κόμμα που ιδρώνει για να ξαναβρεί τον εαυτό του. Κυριολεκτικά. Τα καθίσματα λιώνουν, οι καρέκλες τρίζουν, οι φωνές αχνίζουν. Δεν ξέρεις αν ακούς πολιτική πρόταση ή παραλήρημα από αφυδάτωση.
Το σχέδιο απλό: να χυθούν ιδέες όπως οι λίμνες ιδρώτα στο πάτωμα. Οι εισηγήσεις πιο βαριές κι από μεσημεριανή ντάλα. Τα χειροκροτήματα υποτονικά – κανείς δεν σηκώνει χέρια με τέτοια ζέστη. Τα φυλλάδια χρησιμοποιούνται ως βεντάλιες.
Παντού μπουκάλια με νερό. Όποιος έχει δεύτερο, θεωρείται οργανωμένος. Όποιος κουβάλησε ανεμιστηράκι χειρός, παίρνει δέκα μονάδες μπόνους στην παράταξη. Όποιος αντέχει μέχρι το τέλος, ίσως πάρει και τον λόγο. Αν δεν λιποθυμήσει πρώτα.
Η μεγάλη ανασυγκρότηση γίνεται με κόκκινα πρόσωπα και μουσκεμένα πουκάμισα. Οι πολιτικές γραμμές θολώνουν μαζί με τα γυαλιά όσων τα φορούν. Η αριστερά βράζει. Κυριολεκτικά.
Ίσως αυτό να είναι το πραγματικό τεστ. Όχι ποιος έχει την καλύτερη πρόταση, αλλά ποιος δεν έχει πάθει θερμοπληξία.
Κάποτε λέγανε πως οι ιδέες γεννιούνται στις φωτιές του αγώνα. Τώρα, μάλλον στις σάουνες των συνεδρίων.
