Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η αλήθεια στην πολιτική είναι υποχρέωση ή επιλογή για τον πολιτικό. Πότε πρέπει να λέγονται όλα και πότε πρέπει να γίνεται επιλογή, καθώς πολλά εξ αυτών δεν αφορούν την καθημερινότητα του μέσου πολίτη και λίγο τον απασχολούν.
Είναι ενδιαφέρον να ανατρέξει κανείς σε γνωμικά ιστορικών πολιτικών προσώπων, αρχαίων φιλοσόφων, στρατιωτικών σχετικά με την πολιτική και τους πολιτικούς. Ολοι, ανάλογα με τις επιδιώξεις τους, τις εμπειρίες τους και το περιβάλλον που έζησαν, εκφράζουν πτυχές της πολιτικής και είτε την εξυψώνουν είτε την αποδομούν. Σίγουρα η πολιτική είναι ένα ζωντανό σώμα μέσα στην κοινωνία και παράγει γεγονότα που επηρεάζουν οριζόντια και κάθετα τη ζωή των πολιτών.
Ζητούν οι πολίτες την αλήθεια; Σε αυτό το ερώτημα ο Γκιστάβ λε Μπον δίνει μια πολύ σκληρή απάντηση: «Οι μάζες (πολίτες) δεν διψούν για αλήθεια. Οποιος μπορεί να τις προμηθεύσει με ψευδαισθήσεις γίνεται εύκολα ο κυρίαρχός τους. Οποιος προσπαθήσει να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις τους γίνεται εύκολα θύμα τους».
Η αλήθεια είναι ότι στην πατρίδα μας η ρήση του Λε Μπον επιβεβαιώθηκε στο ακέραιο, καθώς στο ξέφωτο των μνημονίων το 2014 η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας επέλεξε τις ψευδαισθήσεις και το αποτέλεσμα ήταν εκκωφαντικό. Η Ελλάδα στα βράχια και η κυβέρνηση να κάνει πολιτική-ακροβατική με την ανοχή των ιδεολογικών άκρων. Οι ψευδαισθήσεις μάς οδήγησαν σε τρίτο μνημόνιο, σε κακούς όρους για την επίλυση του μακεδονικού ζητήματος, σε καταστροφικές διαχειρίσεις κρίσεων σε φυσικά φαινόμενα, σε απαράδεκτες δηλώσεις αξιωματούχων για τους πολίτες.
Μέσα σε κείνο το ζοφερό κλίμα της περιόδου 2015-2019, η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν εξ αρχής να γίνει μεταξύ πολιτικών και πολιτών μια «Συμφωνία Αλήθειας» για να μικρύνει το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική και την κοινωνία των πολιτών και να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στο πολιτικό σύστημα. Δεν δόθηκε καμία υπόσχεση που δεν τηρήθηκε στη συνέχεια στο ακέραιο, αφού ορκίστηκε ως πρωθυπουργός των Ελλήνων, ενώ στα επόμενα τρία χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα έγιναν περισσότερα από αυτά που είχαν προγραμματιστεί μέχρι το τέλος της τετραετίας. Εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται μεταρρυθμιστικές πολιτικές παρά τη γεωστρατηγική κρίση, την παγκόσμια υγειονομική κρίση και τον τελευταίο χρόνο την ενεργειακή κρίση.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριακός Μητσοτάκης έχει επιλέξει την άμεση επικοινωνία με τους πολίτες, την ανάληψη της ευθύνης και την εντιμότητα, καθώς ακόμη σύμφωνα και με τον βασικό ιδεολογικό μας αντίπαλο, τον Βλαδίμηρο Ιλιτς Λένιν: «Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας».
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν για το επόμενο διάστημα είναι: Θα επιλέξουν οι πολίτες με γνώμονα τη «Συμφωνία Αλήθειας» και την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης ή θα προτιμήσουν τις ψευδαισθήσεις που προσφέρουν οι παρερμηνευτές του Λένιν;
Ο Αθανάσιος Βαμβίνης είναι Τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών της Νέας Δημοκρατίας
