Η προσπάθεια δημιουργίας κλίματος αποσταθεροποίησης δείχνει να μην έχει σταματήσει. Το σκηνικό της «μπαχαλοποίησης» που επιχειρείται να στηθεί έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν, ακόμη και στο πρόσφατο κατά τη διάρκεια των συλλαλητηρίων που πραγματοποιήθηκαν και που συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό πολιτών.
Μια βομβιστική ενέργεια, που από ορισμένους επισπεύδοντες χαρακτηρίστηκε ως «συμβολική», σημειώθηκε έξω από τα γραφεία της Hellenic Train με τη βόμβα να σκάει στις 21:30, την Παρασκευή. Την επομένη, λίγο μετά τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή, ομάδα κουκουλοφόρων από 100 άτομα έκαψε καμιά εικοσαριά αυτοκίνητα –πιθανότατα της πλουτοκρατίας– και έβαλε φωτιά σε ένα ισόγειο διαμέρισμα.
Και στις δύο περιπτώσεις, από θαύμα δεν υπήρχαν νεκροί. Διότι μπορεί να άρχισαν οι αναλύσεις αναφορικά με τη βομβιστική ενέργεια και την ισχύ της βόμβας που πυροδοτήθηκε, εντούτοις θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάποιος έκανε βόλτες με ένα σακίδιο με ενεργοποιημένο εκρηκτικό μηχανισμό που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε και πώς θα σκάσει. Το παράδειγμα των Αμπελοκήπων που έσκασε η βόμβα είναι νωπό.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρίστος Δήμας, «πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, η οποία έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή ανθρώπων, εργαζομένων και περαστικών, σε ένα κεντρικό σημείο της Αθήνας και σε ώρα υψηλής κυκλοφορίας».
Από την άλλη, όταν αρπάζει φωτιά ένα ισόγειο διαμέρισμα, όταν άνθρωποι καλούνται να φύγουν από τα σπίτια τους για να μην πάθουν τίποτα –όπως συνέβη για μία ακόμη φορά στα Εξάρχεια– δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο όταν η χώρα έχει βιώσει μια Marfin όπου χάθηκαν ζωές.
Η επιχείρηση «μπαχαλοποίηση» είναι σε εξέλιξη. Κάποιοι επιχειρούν να διατηρήσουν στο προσκήνιο ένα αφήγημα που στήθηκε με αφορμή μια εθνική τραγωδία. Και παρότι αυτό καταρρέει, η εργαλειοποίηση παραμένει ενεργή.
Αυτήν τη φορά, η (νεο)τρομοκρατία συναντάται με τα μπάχαλα. Ο στόχος είναι κοινός. Αλλωστε, και αυτή η πλευρά εμφανίζεται να ταυτίζει τα συλλαλητήρια για την τραγωδία των Τεμπών με τους δικούς της σκοπούς και να μιλά για εξέγερση.
Γιατί όχι, θα πει κανείς. Εδώ κόμματα που βρίσκονται εντός της Βουλής έσπευσαν να υποστηρίξουν πως στα συλλαλητήρια οι πολίτες βγήκαν για να πέσει η κυβέρνηση και να αναλάβουν αυτά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, οι αυτόκλητοι δικαστές και εκτελεστές που αναζητούν την παλιά αίγλη των τρομοκρατικών οργανώσεων έχουν ένα βασικό πρόβλημα. Η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών δεν ταυτίζεται μαζί τους. Σίγουρα δεν ταυτίζεται με τη λογική της αποσταθεροποίησης και του κλίματος ανασφάλειας που ορισμένοι θέλουν να επικρατήσει.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
