Οι φαντάροι, οι εξοδούχοι της Κυριακής που πήγαν με τον Στέφανο Κασσελάκη στο Δίστομο, όπως φαίνεται, ήταν η… συνοδεία του. Δεν πήγαν όλοι μαζί. Δεν ξέρουμε αν οι ίδιοι το γνώριζαν. Περισσότερο μοιάζει να πήγαν μαζί ως εξοδούχοι και οι ίδιοι. Αυτό όμως δεν αλλάζει τίποτα στα μάτια του Στέφανου Κασσελάκη. Του Στέφανου της Ελλάδας που βλέπει τα πράγματα μέσα από τα δικά του μάτια.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ζει τον μύθο του στην Ελλάδα. Ζει ένα κομμάτι των παιδικών ονείρων του έτσι όπως τα έφερε η τύχη και η ψήφος των Συριζαίων που τον έκαναν πρόεδρο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως αρέσκεται ο ίδιος να λέει με κάθε ευκαιρία. Πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ο Σωκράτης Φάμελλος.
Λεπτομέρειες θα πει κανείς. Ναι, ίσως πρόκειται για λεπτομέρειες. Θα ήταν έτσι και κανείς δεν θα το πρόσεχε, αν δεν επέμενε να το τονίζει. Κυρίως όμως αν γενικότερα είχε μια στάση διαφορετική. Αν για παράδειγμα δεν μιλούσε για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό πρόσωπο, καλή ώρα σαν εκείνον τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, Ιούλιο Καίσαρα μάλλον τον έλεγαν. Αν δεν πρόβαλλε τόσο πολύ το εγώ του και αν ο ίδιος δεν είχε συστηθεί, επίσημα σε τηλεοπτική εκπομπή, ως ο Στέφανος της Ελλάδας.
Ακόμη και ο δευτερότοκος γιος του Παύλου, του γιου του τέως, αποκήρυξε την προς τον ίδιο προσφώνηση και πήρε το επώνυμο του δισεκατομμυριούχου παππού του. Βέβαια το επέλεξε για να κάνει καριέρα ως ηθοποιός. Ο Στέφανος Κασσελάκης, από την άλλη ,μάλλον συνδυάζει την καριέρα αυτή με την πολιτική και τη διαδικτυακή παρουσία του. Οπότε ίσως προτίμησε να συστήνεται έτσι για αυτούς τους λόγους.
Αυτό που όμως προκάλεσε εντύπωση είναι η αναφορά του στην έξοδό του από το στρατόπεδο στο οποίο περνά τις 15νθήμερες διακοπές του. Πήγε στο Δίστομο μαζί με άλλους φαντάρους. Και τι έγραψε ο ίδιος σε ανάρτησή του; Οτι «πήγα με τους φαντάρους που με ενθουσιασμό με συνόδεψαν». Οι φαντάροι συνόδεψαν τον Στέφανο της Ελλάδας. Δεν πήγαν μαζί του. Δεν ήταν μια παρέα εξοδούχων. Ήταν συνοδεία του. Έτσι τους είδε. Αυτή η φράση αποτυπώνει την αντίληψη που έχει –και που δεν χάνει ευκαιρία να την αναδεικνύει– για τους άλλους.
Όλα τα υπόλοιπα πατριωτικά που αναφέρει είναι αυτό που λέμε «να 'χαμε να λέγαμε». Ο άνθρωπος που εξαγοράζει –νόμιμα ομολογουμένως– τη θητεία του και κάνει 15 ημέρες σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης, άντε 20, δεν μπορεί να πετά πατριωτικές κορόνες. Ούτε και να βγαίνει και να μιλήσει για τις συνθήκες που βιώνουν οι φαντάροι.
Βέβαια, κατάφερε να βάλει στολή, να πάρει όπλο και να βγάλει φωτογραφίες που θα συνοδεύουν το άλμπουμ που φτιάχνει στην Ελλάδα ως επικεφαλής ενός κόμματος. Κάτι είναι κι αυτό…
