Η ενεργειακή κρίση είναι παγκόσμια. Αν η αντιπολίτευση μπορούσε να το αμφισβητήσει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα το έκανε. Δεν μπορεί, όμως, και γι’ αυτό καταφεύγει σε μια σειρά προπαγανδιστικά επιχειρήματα. Με την βεβαιότητα ότι πολλοί πολίτες, ταλαιπωρημένοι από τις απανωτές κρίσεις και τις συνέπειές τους, δεν έχουν την δυνατότητα να εμβαθύνουν.
Αυτόν τον καιρό διακινούνται δύο μεγάλα ψέματα.Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως Ισπανία και Πορτογαλία πέτυχαν την εξαίρεσή τους από την διασύνδεση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος από αυτήν του αερίου, επειδή… οι κυβερνήσεις τους είναι «προοδευτικές και χτύπησαν το χέρι τους στο τραπέζι»!
Αλλά προφανώς δεν χτύπησαν αρκετά δυνατά το χέρι τους οι επίσης κεντροεαριστερές κυβερνήσεις της Σουηδίας και της Φινλανδίας…
Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζει πως το πλαφόν στις τιμές περιλαμβάνεται στην εργαλειοθήκη της Κομισιόν και απλά η ελληνική κυβέρνηση δεν το κάνει, ενώ είναι ανάμεσα στις επιλογές που επιτρέπει ΕΕ.
Ισχυρίζονται δηλαδή πως όποιος πάει στην ΕΕ και χτυπά το χέρι στο τραπέζι παίρνει ό,τι θέλει.
Και πως η ΕΕ έχει βρει την λύση και την έχει προτείνει.
Και πως – επομένως – η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα επειδή εξυπηρετεί συμφέροντα.
Λένε δηλαδή πως υπάρχει επί του πλανήτου κυβέρνηση που θέλει να καταστραφούν τα πάντα για να… επιβιώσει.
Και το κυριότερο: Όλος ο κόσμος ψάχνει να βρει τι να κάνει και μόνο εδώ στην Ελλάδα βγήκαν πάλι στη γύρα οι μυαλοπώληδες με τις λύσεις ανά χείρας.
Να τους κάνουμε εξαγωγή!
Η αλήθεια για Ισπανία και Πορτογαλία
Η αλήθεια είναι πως η Ιβηρική Χερσόνησος – κυρίως η Ισπανία – χτυπήθηκε σκληρά (και εν πολλοίς άδικα) από την ενεργειακή κρίση.
Στην Ισπανία οι αυξήσεις μέσα στο 2021 ξεπέρασαν το 62%, παρουσιάζοντας υψηλό δεκαετίας. Στις 8 του περασμένου Μαρτίου για παράδειγμα η Μεγαβατώρα κατά 544,98%. Ιστορικό ρεκόρ! Η μέση τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος τον Μάρτιο ήταν αυξημένη κατά 543% σε σχέση με τον Μάρτιο του 2021. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η Ισπανία βρέθηκε δεύτερη χώρα με υψηλότερη τιμή ενέργειας.
Επιπλέον, η λεγόμενη «ιβηρική εξαίρεση» οφείλεται στον συνδυασμό μιας σειράς παραγόντων: Μεγάλο μερίδιο στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (43% η Ισπανία, 59% η Πορτογαλία), χαμηλή – σχεδόν μηδενική – διασύνδεση με την υπόλοιπη ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας και 7 μονάδες LNG μόνο στην Ισπανία.
Ειδικά η Ισπανία εισάγει αέριο από την Αλγερία, η κυβέρνηση της οποίας ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει την τροφοδοσία της, παρά το γεγονός ότι η Μαδρίτη υιοθέτησε τις απόψεις του Μαρόκου ως προς την αυτοδιάθεση της Δυτικής Σαχάρας.
Και βέβαια, το στυλ «χτυπάω το χέρι στο τραπέζι» δεν υπάρχει. Για παράδειγμα η πρόταση Ντράγκι για σταθερή ανώτερη τιμή δεν πέρασε, ενώ και οι χώρες της Ιβηρικής συνεχίζουν να στέλνουν στοιχεία στις Βρυξέλλες προκειμένου να εφαρμοστεί το μέτρο από 1ης Μαΐου.
Όπως δεν ισχύει και το συριζαϊκό επιχείρημα περί «καθυστέρησης». Διότι η Ελλάδα ξεκίνησε να εφαρμόζει μέτρα από τον Οκτώβριο του 2021 – ήταν δηλαδή μεταξύ των έξι χωρών που έλαβαν πρώτες μέτρα – ενώ τα μέτρα σε άλλες χώρες άρχισαν να εφαρμόζονται από την 1η Απριλίου και στις περισσότερες από την 1η Μαΐου.
Η αλήθεια για την «εργαλειοθήκη» της ΕΕ
Πάμε τώρα στο «επιχείρημα» του ΚΙΝΑΛ. Στην περίφημη εργαλειοθήκη της Κομισιόν. Αυτή πράγματι υπάρχει, αλλά δεν είναι τωρινή. Είχε καταρτιστεί στις 13 Οκτωβρίου 2021, με αφορμή την πρώτη ενεργειακή κρίση λόγω της πανδημίας.
Ήταν ένας μακρύς κατάλογος με διάφορες προτάσεις (παροχή άμεσης στήριξης στους καταναλωτές, φορολογικές εκπτώσεις για ευάλωτα νοικοκυριά, προσωρινές μειώσεις στους λογαριασμούς, κρατικές ενισχύσεις σε βιομηχανίες και επιχειρήσεις, ανώτατα όρια τιμών, κανονιστικά μέτρα όπως συμβάσεις επί διαφοράς κλπ). Φυσικά, όλα αυτά μέτρα δεν προτεινόταν να ληφθούν σωρευτικά, αλλά «λαμβάνοντας υπόψη τις εθνικές περιστάσεις», όπως συγκεκριμένα αναφερόταν. Και δεν πρότειναν φορολογικές εκπτώσεις για όλους, αλλά μόνο για τους ευάλωτους.
Η Ελλάδα έλαβε μέτρα, επιλέγοντας την άμεση στήριξη των καταναλωτών και των επιχειρήσεων, που ήδη τον Ιανουάριο του 2022 είχε ξεπεράσει τα 2 δις ευρώ. Και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έλαβαν μέτρα – άλλες επιδοτήσεις λογαριασμών, άλλες μειώσεις ειδικών φόρων κατανάλωσης, αλλά προφανώς καμιά όλα μαζί τα προτεινόμενα μέτρα. Αποδείχθηκε τελικά στην πράξη ότι η μείωση φόρων δεν απέδωσε.
Μετά, ήλθε ο πόλεμος. Και η ενεργειακή κρίση επιδεινώθηκε δραματικά. Δηλαδή η μία κρίση «έκατσε» πάνω στην άλλη.
Ήλθε τότε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατά την συνεδρίασή του της 24ης και 25ης Μαρτίου και κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (δηλαδή τις χώρες-μέλη δια των Επιτρόπων τους) να υποβάλουν προτάσεις «για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των υπερβολικά υψηλών τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, διαφυλάσσοντας παράλληλα την ακεραιότητα της ενιαίας αγοράς, διατηρώντας τα κίνητρα για την πράσινη μετάβαση, διαφυλάσσοντας την ασφάλεια του εφοδιασμού και αποφεύγοντας τυχόν δυσανάλογο δημοσιονομικό κόστος».
Σ’ αυτό το πλαίσιο καλούνται να ανταποκριθούν οι ευρωπαϊκές χώρες ως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μαΐου.
Με λίγα λόγια η ΕΕ επιδιώκει να επιτύχει τον κοινό σκοπό προσπαθώντας να συνδυάσει μια σειρά παράγοντες. Για παράδειγμα, αν ένας πάροχος εισάγει ενέργεια με τιμές ανώτερες από αυτές με τις οποίες πουλάει, προφανώς θα σταματήσει να εισάγει και θα τεθεί σε διακινδύνευση η ασφάλεια του εφοδιασμού.
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις καλούνται να διαφυλάξουν και την ακεραιότητα της ενιαίας αγοράς.
Ως γνωστόν, όλες οι χώρες δεν έχουν το ίδιο ενεργειακό μίγμα.
Για παράδειγμα, η Γερμανία εξαρτάται κατά 24% από άνθρακα και η Ισπανία κατά 2%.
Η Γαλλία παράγει ενέργεια κατά 67% από πυρηνικές εγκαταστάσεις, η Ισπανία κατά 22%.
Η Ιταλία εξαρτάται κατά 46% από το φυσικό αέριο και η Ισπανία κατά 26%.
Όλα αυτά πρέπει να συνδυάσει η ΕΕ. Διότι είναι ένας οργανισμός 27 χωρών.
Αν είχε την λύση στην τσέπη της όπως διατείνονται οι εγχώριοι φωτεινοί παντογνώστες, τα πράγματα θα ήταν πολύ εύκολα.
Και βλέπουμε ότι οι ειδήσεις από όλες τις χώρες είναι ανησυχητικές. Ο πόλεμος δεν τελειώνει, η Ρωσία εκβιάζει με το αέριο, η Γερμανία κάλεσε τους πολίτες της να εφοδιαστούν με τρόφιμα και προμήθειες έκτακτης ανάγκης.
Έφτιαξαν το υπερταμείο και τώρα φωνάζουν
Και επιτέλους, ποιος μιλάει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ που έφτιαξε κατ’ έντολήν της τρόικας το υπερταμείο και μετέφερε εκεί το 34% της ΔΕΗ, ενώ γνώριζε ότι το 17% βρισκόταν στο ΤΑΙΠΕΔ; Το οποίο ΤΑΙΠΕΔ ο ΣΥΡΙΖΑ – πάντα κατ’ εντολήν της τρόικας – το ενέταξε στο υπερταμείο; Και μετά ενέγραψε στον προϋπολογισμό έσοδα 100 εκατομμυρίων από την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ; Και τώρα μας λέει ότι θα αποκαταστήσει το… Δ της ΔΕΗ;
Την οποία ΔΕΗ ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ολόκληρη έναντι 0 ευρώ με αυτόν τον τρόπο; Και ενώ γνωρίζει σε τι αποσκοπεί το υπερταμείο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε για την δημιουργία του με το δικό του μνημόνιο του 2015, μετά την «ηρωική διαπραγμάτευση»;
Τώρα λένε πως το υπερταμείο «δεν πουλάει»…
Προφανώς επειδή γνωρίζουν πολύ καλά εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ουδείς από τους πολίτες που προσπαθεί να κοροϊδέψει έχει μπροστά του το κείμενο του συμπληρωματικού μνημονίου του 2018 σχετικά με το υπερταμείο.
Εκεί αναφέρεται ότι αυτό δημιουργήθηκε με το νόμο 4389/2016 ως αποτέλεσμα των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 12ης Ιουλίου 2015. Κι’ ότι σκοπός της μεταφοράς εκεί του συνόλου της δημόσιας περιουσίας είναι «να προστατεύει, να δημιουργεί και τελικά να μεγιστοποιεί την αξία των κρατικών περιουσιακών στοιχείων προκειμένου να δημιουργηθούν έσοδα μέσω ιδιωτικοποιήσεων και άλλων μέσων».
Σαφές; Δημιουργία εσόδων μέσω ιδιωτικοποιήσεων υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και ήλθε η 25η Μαΐου 2016, όταν στο ΦΕΚ με αριθμό φύλλου 1472, δημοσιεύθηκε από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα που είχε προηγουμένως εγκρίνει το ΤΑΙΠΕΔ με την από 26.4.2016 απόφασή του.
Εκεί, αναφέρονται οι εταιρίες που θα «αξιοποιούνταν» από τον ΣΥΡΙΖΑ:
Τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, το Ελληνικό, ο Αστέρας Βουλιαγμένης, Αφάντου Ρόδος, ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΤΥ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, Ηλεκτρονική Δημοπρασία III, IV, V, VI και άλλα μικρά ακίνητα, Μαρίνες, Εγνατία Οδός, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, ΕΛΤΑ.
Εντάξει;
Και για να μην ξεχνιόμαστε: Χθες ο κ. Σκουρλέτης ζήτησε «να επιστρέψουν τώρα στο Ελληνικό Δημόσιο οι μετοχές των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ».
Όταν ο ίδιος και η κυβέρνησή του τις είχαν βάλει προς πώληση!
Μιλάμε για το άκρον άωτον της υποκρισίας!
Και για άλλη μια προσφυγή στην γνωστή προπαγανδιστική πρακτική του κατά Γκαίμπελς «Μεγάλου Ψέματος».
Ως γνωστόν, ο μέγας προπαγανδιστής του Γ΄ Ράιχ υποστήριζε ότι ένα μεγάλο ψέμα γίνεται ευκολότερα πιστευτό από ένα μικρό ψέμα…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
