Η Ιταλία είναι μια από τις χώρες που υιοθέτησαν τα πιο αυστηρά μέτρα υποχρεωτικότητας εμβολιασμού. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που η εμβολιαστική κάλυψη στη χώρα είναι υψηλή. Ήδη, από τις 15 Οκτωβρίου το υγειονομικό πάσο είναι υποχρεωτικό για όλους τους εργαζόμενους, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Πλέον, όσοι δεν δέχονται να εμβολιαστούν είναι υποχρεωμένοι να επιδεικνύουν στους εργοδότες τους αρνητικό τεστ, το οποίο θα έχουν πληρώσει από την τσέπη τους. Διαφορετικά, δεν μπορούν να εισέλθουν στον χώρο της εργασίας τους, στερούνται τον μισθό τους και αν προσπαθήσουν να παρακάμψουν τον κανονισμό κινδυνεύουν με πρόστιμο 1.500 ευρώ.
Παρά τις διαδηλώσεις, στις οποίες λαμβάνουν μέρος τα άκρα των άκρων, και παρά τις αντιδράσεις των λιμενεργατών στο λιμάνι της Τεργέστης, το μέτρο εφαρμόζεται κανονικά.
Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο της κυβέρνησης, περίπου το 15% των ιδιωτικών υπαλλήλων και το 8% των δημοσίων δεν διαθέτουν πράσινο πάσο.
Ως γνωστόν, στην κυβέρνηση μετέχουν όλα τα κόμματα. Και από αυτά, δύο, η Λέγκα του Σαλβίνι και τα Αδέλφια της Ιταλίας της Μελόνι, έχουν διαφωνήσει και έχουν ζητήσει πιστοποιητικό 72 και όχι 48 ωρών όπως έχει αποφασιστεί, αλλά και να προσφέρονται δωρεάν τα τεστ στους ανεμβολίαστους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση Ντράγκι, όπου το πάνω χέρι έχει το Δημοκρατικό Κόμμα, αρνήθηκε να υποχωρήσει.
Με λίγα λόγια, ένα αριστερό κόμμα, στην ουσία ο διάδοχος του Κομμουνιστικού Κόμματος, είναι αυτό που έχει λάβει αυτές τις αυστηρές αποφάσεις.
Πώς τα κατάφεραν; Αρκούσε η βούληση μερικών κομμάτων και του πρωθυπουργού;
Υπάρχει απάντηση. Και είναι η απάντηση προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ρωτάνε και ξαναρωτάνε «τι κάνουν οι άλλοι καλύτερα από εμάς;».
Αυτό που κάνουν οι άλλοι, είναι ότι στην Ιταλία οι ομοϊδεάτες τους – λέμε τώρα – παίρνουν αποφάσεις με τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί, μιλώντας για «τιμωρητικά και σκληρά μέτρα».
Το υγειονομικό πάσο ψηφίστηκε από την ιταλική Γερουσία με 189 ψήφους υπέρ και 32 κατά.
Και αυτό σημαίνει ότι στην Ιταλία ο πολιτικός κόσμος βρήκε τον τρόπο να συμφωνήσει για να απελευθερώσει την χώρα από τον βραχνά των λοκντάουν.
Οι συνδικαλιστές πιο «προχωρημένοι» από τον Ντράγκι!
Και όχι μόνο αυτό: Την προηγουμένη της ψηφοφορίας στη Βουλή, στις 15 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός Ντράγκι είχε διαδοχικές συναντήσεις με συνδικάτα, κόμματα και περιφερειάρχες.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάντηση με τους συνδικαλιστές ηγέτες. Ο Ντράγκι τους είχε εκείνη την ημέρα ενημερώσει για την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει το πιστοποιητικό εμβολιασμού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Και οι συνδικαλιστές είχαν συμφωνήσει. Ζήτησαν μόνο να συνεχιστεί η διάθεση των τεστ δωρεάν στους εργαζόμενους μέχρι το τέλος του χρόνου, για να υπάρξει μια περίοδος προσαρμογής.
Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε την παραχώρηση, αλλά εκείνοι δεν έκαναν πίσω από την βασική στάση τους, που είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός.
Με πρώτον τον Μαουρίτσιο Λαντίνι, ηγέτη της Cgil, του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου που είχε γεννηθεί από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά και τον Άντζελο Κολομπίνι της Cisl και τον Πιερπλάολο Μπομπαρντιέρι της Uil, ενθάρρυναν την κυβέρνηση να προχωρήσει στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.
Είπε ο (αριστερός) Λαντίνι: «Είπαμε στην κυβέρνηση πως εμείς πιστεύουμε ότι ο καλύτερος τρόπος είναι η νομοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και επειδή δεν έχουμε ακόμη βγει από την πανδημία. Μας είπαν πως προς το παρόν δεν προβλέπεται τέτοια επιλογή. Δεν αποκλείεται, αλλά και δεν προβλέπεται».
Όπως ανέφερε, ο λόγος για τον οποίο ζήτησε γενική υποχρεωτικότητα είναι για να αποφευχθούν οι διχασμοί, δηλαδή να ισχύει το ίδιο για όλους και να μην χρειάζεται κάποιοι να προμηθεύονται τα τεστ με δικά τους χρήματα, αλλά και για να μην αισθάνονται αδικημένοι αυτοί που εμβολιάστηκαν.
Αγκαλιά Ντράγκι και Λαντίνι μετά την επίθεση στην Cgil
Η υπεύθυνη αυτή στάση των συνδικάτων είχε συνέπειες.
Στις 9 Οκτωβρίου, στη διάρκεια μιας διαδήλωσης αντιεμβολιαστών στην οποία έλαβαν μέρος 10.000 άτομα, όπου κυριαρχούσε η νεοφασιστική οργάνωση Forza Nuova (Νέα Δύναμη), πραγματοποιήθηκε έφοδος στα κεντρικά γραφεία της Cgil, προκαλώντας καταστροφές και φωνάζοντας συνθήματα κατά του γραμματέα Λαντίνι, επειδή συμφώνησε στην εφαρμογή του υγειονομικού πάσου.
Πραγματοποιήθηκαν δώδεκα συλλήψεις, μεταξύ των οποίων ο Λουίτζι Αρόνικα, πρώην μέλος της φασιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Nuclei Armati rivoluzionari (ΝΑR, Ένοπλοι, επαναστατικοί πυρήνες) και οι Ρομπέρτο Φιόρε και Τζουλιάνο Καστελίνο, ιδρυτής και επικεφαλής στην περιοχή της Ρώμης αντίστοιχα της Forza Nuova. Όλοι τους είχαν τεθεί επικεφαλής της επίθεσης.
«Δεχθήκαμε μια φασιστική επίθεση αντιεμβολιαστών. Αντιστεκόμαστε στην επίθεση αυτή κατά της δημοκρατίας και όλων των εργαζομένων», δήλωσε ο Λαντίνι.
Με λίγα λόγια, όχι μόνο δεν διανοήθηκε να λάβει μέρος σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, αλλά ξεκαθάρισε πως δεν θα έκανε πίσω! Είπε:
«Αυτό που συνέβη είναι μια μαχαιριά στην Δημοκρατία, μια πράξη προσβολής του Συντάγματος που γεννήθηκε από την Αντίσταση, μια πράξη που παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Θέλω να ξεκαθαρίσω πως αν κάποιοι σκέφθηκαν να μας τρομοκρατήσουν και να μας φιμώσουν, οφείλουν να γνωρίζουν ότι το εργατικό κίνημα νίκησε τον φασισμό και κέρδισε την Δημοκρατία. Σε μια χώρα που κινδυνεύει να χάσει την μνήμη της, πρέπει όλοι να γνωρίζουν τι έφερε ο φασισμός στη χώρα μας: Πόλεμο και απελπισία».
Όλα τα κόμματα εξέφρασαν την συμπαράστασή τους στο μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, ο Ντράγκι επισκέφθηκε τα κεντρικά γραφεία της Cgil στη Ρώμη, στην είσοδο τον περίμενε ο Λαντίνι και οι δυο τους αγκαλιάστηκαν με όλους γύρω να χειροκροτούν. Τη ίδια ώρα οι άλλοι αρχηγοί επισκέπτονταν τα γραφεία του συνδικάτου στις άλλες μεγάλες πόλεις.
Μπορούμε να φανταστούμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Γιατί, αν θυμάμαι καλά, ο Ντράγκι δεν είναι αριστερός!
Όποιος διαφωνεί είναι εχθρός της υγείας των Ιταλών!
Δεν συνέβησαν μόνο αυτά στην Ιταλία: Στις 12 Σεπτεμβρίου, στο Φεστιβάλ της Ουνιτά στη Μπολόνια, δηλαδή στο μεγαλύτερο και ιστορικότερο αριστερό φεστιβάλ, ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος Ενρίκο Λέττα φώναξε, κλείνοντας την ομιλία του:
«Το εμβόλιο είναι ελευθερία – να ταξιδεύουμε, να διασκεδάζουμε, να συναντιόμαστε. Όποιος δεν θέλει να εμβολιαστεί τάσσεται κατά της ελευθερίας του άλλου και δεν πρέπει να επιβραβεύεται. Όποιος διαφωνεί με το πάσο και τον εμβολιασμό τάσσεται κατά της υγείας των Ιταλών, κατά των εργαζομένων και των επιχειρηματιών. Και εμείς είμαστε το κόμμα των εργαζομένων και των επιχειρηματιών. Αύριο ανοίγουν τα σχολεία, τέλος η τηλεκπαίδευση. Ποτέ πιά! Έχουμε καθήκον να εγγυηθούμε την λειτουργία των σχολείων μας, είναι μια αποστολή. Πριν από την πανδημία στον κόσμο υπήρχαν 195 βάρκες, όσες και οι χώρες του ΟΗΕ. Τώρα είμαστε όλοι σε μια βάρκα με 195 καμπίνες. Υπάρχουν εκείνες της πρώτης, της δεύτερης και της τρίτης θέσης, αλλά αν βουλιάξουμε θα βουλιάξουμε όλοι μαζί. Από την πανδημία θα βγούμε από τα αριστερά»!
Μπορείτε να σκεφθείτε να λέει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα ο Τσίπρας; Ή κανένας άλλος «αριστερός»;
Μαζί φασίστες και Ερυθρές Ταξιαρχίες
Και όταν τις προάλλες, στις 23 Οκτωβρίου, οι αντιεμβολιαστές οργάνωσαν άλλη διαδήλωση στο Μιλάνο, η ιταλική κυβέρνηση αντέδρασε αστραπιαία: Συνελήφθησαν οκτώ ακροδεξιοί του κινήματος Dodici Raggi (Δώδεκα Ακτίνες) που προχώρησαν σε φασιστικό χαιρετισμό. Και τώρα κατηγορούνται για φασιστική προπαγάνδα, που στην Ιταλία απαγορεύεται.
Όπως έγινε μάλιστα γνωστό, στην ίδια διαδήλωση συμμετείχαν και ο 76χρονος Πάολο Φεράρι, πρώην μέλος των «Ερυθρών Ταξιαρχιών», που βγήκε από την φυλακή το 2004, και ο Αλεσσάντρο Λίμιντο, εκ των ιδρυτών και αρχηγός του νεοφασιστικού κινήματος «Δώδεκα Ακτίνες».
Αμέσως, όλες οι πολιτικές δυνάμεις καταδίκασαν και τα δύο άκρα, ενώ ο Σύνδεσμος Ιταλών Ανταρτών που πολέμησαν τον φασισμό καταδίκασε την διαδήλωση και «όλες όσες αποτελούν επίθεση κατά της Δημοκρατίας και του χώρου της εργασίας». Όπως ανέφεραν, «η ιταλική αντίσταση κατά της φασιστικής δικτατορίας δεν έχει καμία σχέση με όσους διαμαρτύρονται κατά των εμβολίων και του πράσινου πάσου».
Και κάτι ακόμη: Όταν στην Τεργέστη οι λιμενεργάτες ανακοίνωσαν πως θα έκλειναν το λιμάνι, τα συνδικάτα Cgil, Cisl και Uil απηύθυναν κοινή έκκληση, όπου ανέφεραν: «Με όλον τον σεβασμό στις νόμιμες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, δεν πρέπει να εμποδίσετε ένα λιμάνι και μια πόλη να συνεχίσουν να παράγουν εισόδημα για τους εργαζόμενους και προοπτικές για το μέλλον»!
Μπορούμε να φανταστούμε ανάλογη δήλωση στην Ελλάδα;
Επειδή λοιπόν δεν μπορούμε, ας μην ρωτάνε δήθεν αθώα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «τι δεν πήγε καλά;»
Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη!
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
