Το αφήγημα δεν είναι καινούργιο, αλλά τώρα διανθίζεται με τα γνωστά συριζαϊκά ψέματα, τα οποία επαναλαμβάνουν συνεχώς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον κ. Τσίπρα. Ο λόγος για τις κυβερνήσεις συνεργασίας που συχνά προκύπτουν όταν οι εκλογές διεξάγονται με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Από την στιγμή που άλλαξαν τον εκλογικό νόμο, δεν κάνουν άλλο από το να μας εκθειάζουν τις κυβερνήσεις συνεργασίας – αναζητώντας παράλληλα με μεγάλο άγχος τους μελλοντικούς συμμάχους τους.
Μόλις πρόσφατα, σε συνέντευξή του στο «Κόντρα», ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δήλωσε μεγαλοπρεπώς και με απόλυτη βεβαιότητα:
«Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, αν γίνονται σε προγραμματική βάση, μπορούν να είναι σταθερότατες».
Σοβαρά τώρα; Σε ποια ακριβώς περίπτωση;
Αν τους ρωτήσεις, η απάντηση έρχεται αβίαστη – όπως αβίαστα λέγονται τα πιο μεγάλα ψέματα: Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία και τα λοιπά.
Όλες οι παραπάνω χώρες, βέβαια, έχουν κυβερνήσεις μειοψηφίας – αν και ο κ. Τσίπρας στην ίδια συνέντευξη είπε «όχι σε κυβέρνηση μειοψηφίας».
Και έχουν κυβερνήσεις μειοψηφίας, διότι είναι πολύ δύσκολο σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό – όπως συμβαίνει πάντα μετά από εκλογές με απλή αναλογική – να εξασφαλιστεί η Δεδηλωμένη στη Βουλή.
Πορτογαλία: Οι αριστεροί «σύμμαχοι» έριξαν τον Κόστα
Στην Πορτογαλία, τον περασμένο Οκτώβριο, οι σύμμαχοι του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Αντόνιο Κόστα, οι Κομμουνιστές και το Μπλόκο της Αριστεράς, έριξαν τον κυβέρνηση συμμαχώντας με την κεντροδεξιά στην καταψήφιση του προϋπολογισμού. Οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 30 Ιανουαρίου. Κι’ αν στις 2 Απριλίου 2020 παρατάθηκε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης με 215 ψήφους υπέρ, 10 αποχές και μόνο 1 ψήφο κατά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλα τα κόμματα έθεσαν την πανδημία εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης. Γι’ αυτό και η πορτογαλική αντιπολίτευση δεν αποκάλεσε την στάση της κυβέρνησης «εγκληματική», όταν, μετά την χαλάρωση των μέτρων τα Χριστούγεννα του 2020, η χώρα έζησε ένα δραματικό δίμηνο, ακόμη και με 300 νεκρούς την ημέρα.
Όσο για την περίφημη πορτογαλική «σταθερότητα», ο Κόστα σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του τον Νοέμβριο του 2015 – αφού όλοι μαζί έριξαν στη Βουλή την κυβέρνηση Κοέλιου – μετά από τρεις χωριστές συμφωνίες με το Μπλόκο της Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα και τους Πράσινους.
Όλοι αυτοί καταψήφιζαν συχνά τα νομοσχέδια, τα οποία περνούσαν χάρη στην αποχή από τις ψηφοφορίες του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που με την ίδια υπευθυνότητα συμπεριφέρθηκε αργότερα και κατά την πανδημία. Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2019 ο Κόστα σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας, με την ιδιορρυθμία ενός μόνιμου διαλόγου με τα αριστερά κόμματα, με αποτέλεσμα τα νομοσχέδια να ψηφίζονται ένα ένα και κατά περίπτωση, κυρίως μέσω της αποχής τους από τις ψηφοφορίες. Την οποία δεν έδειξαν κατά την ψηφοφορία του προϋπολογισμού, με αποτέλεσμα… η Αριστερά να ρίξει την Αριστερά.
Δεν το λες και «σταθερότατη κυβέρνηση» αυτό!
Ισπανία: Τέσσερις εκλογές σε τέσσερα χρόνια!
Στην Ισπανία, ως γνωστόν ο Σοσιαλιστής Σάντσεθ – αφού κι’ αυτός έριξε τον Κεντροδεξιό Ραχόι μέσα στη Βουλή και αφού μεσολάβησαν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε τρία χρόνια από το 2016 ως το 2019 – κυβερνά με τους Podemos. Είναι, όμως, κυβέρνηση μειοψηφίας που στηρίζεται στις ψήφους των βασκικών και καταλανικών κομμάτων, στα οποία ο Σάντσεθ αναγκάζεται να κάνει ένα σωρό παραχωρήσεις αυτονομιστικού τύπου, μεταξύ των οποίων και η αμνηστία σε στελέχη της βασκικής τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΤΑ.
Στις 28 Απριλίου 2019, η κυβέρνηση Σάντσεθ έπεσε όταν οι Podemos δεν ψήφισαν τον προϋπολογισμό και η χώρα οδηγήθηκε πάλι σε εκλογές. Δηλαδή τέσσερις εκλογές σε τέσσερα χρόνια!
Όλα αυτά, είχαν ως αποτέλεσμα να μείνει η Ισπανία χωρίς προϋπολογισμό για δύο χρόνια!
Ούτε αυτό το λες σταθερότητα…
Ιταλία: 67 κυβερνήσεις σε 79 χρόνια!
Στην Ιταλία των 67 κυβερνήσεων σε 79 χρόνια – ελέω απλής αναλογικής, βεβαίως βεβαίως – η κυβέρνηση συνεργασίας Κόντε (Δημοκρατικό Κόμμα, 5 Αστέρια και Ζωντανή Ιταλία του Ρέντσι) γνώρισε τεράστιους κραδασμούς. Διαφώνησαν για το Σχέδιο Ανάκαμψης και τελικά ο Ρέντσι απέσυρε υπουργούς και βουλευτές στις 13 Ιανουαρίου 2021. Ο Κόντε παραιτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου.
Τελικά, στις 13 Φεβρουαρίου κυβέρνηση σχημάτισε ο Μάριο Ντράγκι, ενώνοντας όλο το πολιτικό φάσμα (εκτός από τα «Αδέλφια της Ιταλίας») στην επιλεγόμενη «κυβέρνηση Ούρσουλα», σε ανάμνηση της ψηφοφορίας για την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, υπέρ της οποίας είχαν ψηφίσει, τον Ιούλιο 2019, όλοι οι Ιταλοί ευρωβουλευτές.
Ο λόγος για το Δημοκρατικό Κόμμα, τα Πέντε Αστέρια, την Forza Italia, τη Λέγκα του Σαλβίνι, τη Ζωντανή Ιταλία και το μικρό αριστερό κόμμα LEU (Ελεύθεροι και Ίσοι). Δηλαδή έξι κόμματα. Αλλά παρ’ όλα αυτά, ο τεχνοκράτης Ντράγκι υπέκυψε προσφάτως στις πιέσεις του Σαλβίνι και ανακοίνωσε την δημιουργία Ταμείου Αποζημίωσης για παρενέργειες από τον εμβολιασμό.
Παρά το γεγονός ότι ο Ντράγκι πιστεύει ότι μια τέτοια απόφαση από μόνη της υπονομεύει την προσπάθεια για τους εμβολιασμούς, στέλνοντας το λάθος μήνυμα.
Σουηδία: Αριστερή πρωθυπουργός, δεξιός προϋπολογισμός!
Στην Σουηδία, ο Κεντροαριστερός πρωθυπουργός Στέφαν Λέβεν, επικεφαλής της κοκκινοπράσινης συμμαχίας μειοψηφίας (Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι), παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2021, όταν έχασε στην ψηφοφορία δυσπιστίας. Αρχικά, παρέμεινε ως υπηρεσιακός (λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης λόγω πανδημίας, στις 6 Ιουλίου).
Στην πραγματικότητα η χώρα βρίσκεται σε κυβερνητική κρίση από το 2014. Η πρώτη κυβέρνηση μειοψηφίας, με ψήφο ανοχής από την Αριστερά έπεσε τρεις μήνες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2014, καθώς δεν στάθηκε δυνατόν να ψηφιστεί προϋπολογισμός. Οι εκλογές αποφεύχθηκαν μετά από παραχωρήσεις για το μεταναστευτικό.
Στις εκλογές Σεπτεμβρίου 2018, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σχεδόν ισοψήφισαν, ενώ η ακροδεξιά εμφανίστηκε πολύ ενισχυμένη, αγγίζοντας το 18%. Σχηματίστηκε και πάλι κεντροαριστερή κυβέρνηση μειοψηφίας, μέχρι την πτώση της τον Ιούνιο του 2021. Ο Λέβεν παραιτήθηκε οριστικά στις 10 Νοεμβρίου 2021 και αρχηγός του κόμματος αναδείχθηκε η Μαγκνταλένα Άντερσον. Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και τελικά, στις 29 Νοεμβρίου σχημάτισε κυβέρνηση μειοψηφίας μόνο με το κόμμα της, με 100 βουλευτές από τους 349, καθώς μια εβδομάδα νωρίτερα την είχαν καταψηφίσει οι Πράσινοι – στη Σουηδία μια κυβέρνηση παραμένει στην εξουσία εφόσον δεν αμφισβητείται από 175 βουλευτές.
Την ίδια μέρα που η Άντερσον ορκιζόταν πρωθυπουργός, επτά ώρες αργότερα, ο προϋπολογισμός της καταψηφιζόταν και υπερψηφιζόταν ο προϋπολογισμός της κεντροδεξιάς, με τον οποίο τώρα πορεύονται οι Σοσιαλδημοκράτες. Με λίγα λόγια, στη Σουηδία έχουν αριστερή πρωθυπουργό και δεξιό προϋπολογισμό.
Προφανώς, αφού ούτε η Κεντροαριστερά, ούτε η Κεντροδεξιά μπορούν να κυβερνήσουν με το πρόγραμμά τους, βάσει των εδρών τους στη Βουλή.
Ούτε αυτό το λες σταθερότητα…
Ολλανδία: 271 μέρες για την ίδια κυβέρνηση!
Στην Ολλανδία, η τρίτη κυβέρνηση Ρούτε παραιτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2021, μετά το σκάνδαλο των οικογενειακών επιδομάτων. Η χώρα πήγε σε εκλογές στις 17 Μαρτίου, αλλά κυβέρνηση σχηματίστηκε μετά από… 271 ημέρες. Με τα ίδια κόμματα που συμμετείχαν στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Δηλαδή τέσσερα κόμματα διαπραγματεύονταν επί εννέα μήνες, ενώ είχαν κυβερνήσει άλλες τρεις φορές!
Το 2017, οι διαπραγματεύσεις για την τρίτη κυβέρνηση Ρούτε, είχαν διαρκέσει 225 ημέρες. Μεταξύ των ίδιων κομμάτων (δεξιό-φιλελεύθερο Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD), αριστερό-φιλελεύθερο D66, Χριστιανοδημοκράτες (CDA) και Χριστιανική Ένωση).
Βέλγιο: Νέο ρεκόρ 652 ημερών!
Στο Βέλγιο, ο Φλαμανδός πρωθυπουργός Αλεξάντερ Ντε Κρου ορκίστηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2020, 652 μέρες μετά την τελευταία μη υπηρεσιακή κυβέρνηση. Και 500 μέρες από τις εκλογές του Μαΐου 2019. Σ’ αυτήν συμμετέχουν επτά κόμματα, στον περίφημο «Συνασπισμό Βιβάλντι» από τα χρώματα των τεσσάρων εποχών που φέρουν στα εμβλήματά τους τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Ως γνωστόν το Βέλγιο κρατά το παγκόσμιο ρεκόρ όσον αφορά στον χρόνο σχηματισμού κυβέρνησης και κάθε φορά καταρρίπτει το… δικό του ρεκόρ. Το 2010-2011 χρειάστηκαν 541 ημέρες διαπραγματεύσεων.
Ο σημερινός Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ως πρωθυπουργός της χώρας, είχε σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία είχε πέσει στη Βουλή τον Δεκέμβριο του 2018, καθώς οι Φλαμανδοί εθνικιστές με τους οποίους συνεργαζόταν αποχώρησαν μετά τη διαφωνία τους για το Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ.
Ούτε αυτό το λες σταθερότητα…
Γερμανία: Πολύμηνες διαπραγματεύσεις
Η Γερμανία είναι γνωστή για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, ακόμη και για τους μεγάλους συνασπισμούς μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.
Μετά τις εκλογές του 2017, χρειάστηκαν 171 ημέρες για να σχηματιστεί, στις 14 Μαρτίου 2018, η τέταρτη υπό την Μέρκελ κυβέρνηση, με την συμμετοχή Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών και Σοσιαλδημοκρατών.
Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2021, κυβέρνηση στην Γερμανία σχηματίστηκε από τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους. Με την πανδημία να καλπάζει, αυτήν την φορά χρειάστηκαν λίγο πάνω από δύο μήνες, στην διάρκεια των οποίων 22 ομάδες με 300 εκπροσώπους των κομμάτων καθόριζαν και την παραμικρή λεπτομέρεια αυτού που περισσότερο μοιάζει με… συμβόλαιο συμβίωσης.
Στο μεταξύ, σε όλη την διάρκεια της πανδημίας δινόταν καθημερινή μάχη για να συμφωνήσουν (στις περισσότερες περιπτώσεις για να… μην συμφωνήσουν) τα 16 κρατίδια, επικεφαλής των οποίων είναι πολιτικοί από όλα τα μεγάλα κόμματα.
Ιρλανδία: Πρωθυπουργοί εκ περιτροπής!
Στην Ιρλανδία, οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 8 Φεβρουαρίου 2020, αλλά κυβέρνηση σχηματίστηκε στις 27 Ιουνίου 2020. Συμμετέχουν οι δύο προαιώνιοι εχθροί του εμφυλίου του 1922, τα κεντροδεξιά κόμματα Φιάνε Φέιλ και Φίνε Γκάελ, με την συνδρομή των Πράσινων. Μάικλ Μάρτιν και Λίο Βαράντκαρ έχουν συμφωνήσει σε εκ περιτροπής πρωθυπουργία. Το Σιν Φέιν, το πολιτικό σκέλος του IRA, είχε καταλάβει την δεύτερη θέση.
Στην προηγούμενη κυβέρνηση μεταξύ των δύο κεντροδεξιών κομμάτων, είχε ισχύσει η συμφωνία του 2016, σύμφωνα με την οποία το Φιάνα Φέιλ απείχε από τις ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο σε κρίσιμα ζητήματα, επιτρέποντας στο κυβερνών κόμμα να περνάει τα νομοσχέδια!
Όλα αυτά διότι, στις εκλογές του Φεβρουαρίου 2016, ο απερχόμενος κυβερνητικός συνασπισμός που αποτελείτο από το κεντροδεξιό Φίνε Γκάελ και το Εργατικό Κόμμα, ήρθε πρώτος χωρίς ωστόσο να πετύχει την απόλυτη πλειοψηφία. Ο τότε αρχηγός του Φίνε Γκάελ, Έντα Κένι, δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης, έπεσε στη Βουλή και παραιτήθηκε. Τότε, χρειάστηκε να φθάσουν στον Ιούνιο του 2017, οπότε πρωθυπουργός εξελέγη ο διάδοχός του, Λίο Βαράντκαρ, που κατάφερε να εκλεγεί όταν το μεγαλύτερο αντιπολιτευόμενο κόμμα, το Φιάνα Φέιλ τήρησε – και πάλι – αποχή.
Ούτε αυτό το λες σταθερότητα…
Τσεχία: Συμμαχία με παραχωρήσεις στον εμβολιασμό
Στην Τσεχία η κεντρώα κυβέρνηση συνασπισμού στηριζόμενη και από τους κομμουνιστές του δισεκατομμυριούχου Μπάμπις, ο οποίος έχασε τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, παρέδωσε την σκυτάλη στην κεντροδεξιά κυβέρνηση Φιάλα. Πρόκειται για έναν συνασπισμό αποτελούμενο από το φιλελεύθερο συντηρητικό και ελαφρώς ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Αστικό Δημοκρατικό Κόμμα (ODS), το φιλελεύθερο Κόμμα των Πειρατών, το επίσης φιλελεύθερο κόμμα STAN, το φιλελεύθερο συντηρητικό κόμμα TOP 09 και το χριστιανοδημοκρατικό KDU-ČSL.
Η νέα πεντακομματική κυβέρνηση αναγκαστικά ακολουθεί πορεία συμβιβασμών, με αποτέλεσμα να ανακοινώσει στις 19 Ιανουαρίου ότι ο εμβολιασμός δεν θα καταστεί υποχρεωτικός, παρά την δραματική κατάσταση στη χώρα. Άλλωστε, και το σχετικό αίτημα της προηγούμενης κυβέρνησης είχε απορριφθεί μέσα στη Βουλή στις 11 Φεβρουαρίου 2021.
Σλοβενία: Παραιτήσεις λόγω διαφωνιών
Η Σλοβενία πηγαίνει από κυβέρνηση μειοψηφίας σε κυβέρνηση μειοψηφίας και από κυβερνητική κρίση σε κυβερνητική κρίση.
Το 2013 είχαμε την διάλυση της προηγούμενης κυβέρνησης μειοψηφίας και τον Αύγουστο του 2018 σχηματίστηκε πάλι κυβέρνηση μειοψηφίας υπό τον κεντροαριστερό πρώην ηθοποιό Μάριαν Σάρετς, ο οποίος για να περνά τα νομοσχέδιά του έψαχνε κάθε φορά πρόθυμους μεταξύ των ανεξαρτήτων! Αποτέλεσμα, η παραίτησή του τον Ιανουάριο του 2020, μετά την παραίτηση του υπουργού των Οικονομικών και την αναγγελθείσα παραίτηση του υπουργού Υγείας, εξαιτίας ενδοκυβερνητικών διαφωνιών επί του νομοσχεδίου για την μεταρρύθμιση της Υγείας.
Τον Μάρτιο του 2020, ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος (SDS) Γιάνες Γιάνσα σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με το Σύγχρονο Κόμμα του Κέντρου (SMC), το Κόμμα «Νέα Σλοβενία» (Χριστιανοδημοκράτες) και το «Δημοκρατικό Κόμμα Συνταξιούχων Σλοβενίας» (DeSUS). Τέσσερα κόμματα δηλαδή, ελέω αναλογικής.
Σλοβακία: Τρεις πρωθυπουργοί σε έναν χρόνο!
Στη Σλοβακία, η κυβέρνηση μειοψηφίας του Σοσιαλδημοκράτη Πέτερ Πελεγκρίνι, άντεξε μόνο δύο χρόνια. Ο Πελεγκρίνι παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2020, καθώς ηγείτο ενός εξαιρετικά ετερόκλητου συνασπισμού, στον οποίο εκτός από τους Σοσιαλιστές μετείχαν και οι Ούγγροι μειονοτικοί και οι Σλοβάκοι εθνικιστές.
Την σκυτάλη πήρε νέα τετρακομματική κυβέρνηση υπό τον Ίγκορ Μάτοβιτς, ο οποίος επίσης έναν χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2021 υποχρεώθηκε σε παραίτηση επειδή παρήγγειλε το ρωσικό εμβόλιο Σπούτνικ χωρίς να συμβουλευτεί τους κυβερνητικούς εταίρους του. Πρωθυπουργός έχει τώρα αναλάβει ο Έντουαρντ Χέγκερ, πρώην υπουργός των Οικονομικών που παραιτήθηκε για να υποχρεώσει σε παραίτηση τον Μάτοβιτς. Ο οποίος Μάτοβιτς τώρα αρκείται στον ρόλο του ενός εκ των τεσσάρων αντιπροέδρων της κυβέρνησης.
Κροατία: Ο Πλένκοβιτς έπεσε τρεις φορές!
Στην Κροατία τώρα, οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις συνεργασίας που από το 2015 σχηματίζει ο Αντρέι Πλένκοβιτς, αρχηγός του κεντροδεξιού κόμματος «Δημοκρατική Ένωση», έχουν πέσει τρεις φορές! Κι’ αυτό διότι – ελέω απλής αναλογικής – χρειάζεται να συμμετέχουν τόσα πολλά κόμματα, που πάντα κάποιο από αυτά αποσύρει την εμπιστοσύνη του.
Τον Ιούλιο του 2020, ο Πλένκοβιτς έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης, παρουσιάζοντας και πάλι την πιο πολυκομματική κυβέρνηση στην Ευρώπη. Σ’ αυτήν την τέταρτη προσπάθεια, συμμετέχουν η «Δημοκρατική Ένωση», δύο φιλελεύθερα κόμματα, το Λαϊκό Κόμμα, οι Μεταρρυθμιστές και… και οι βουλευτές που εκπροσωπούν και τις οκτώ εθνικές μειονότητες!
Φαντάζομαι πως ούτε αυτό το λες σταθερότητα…
Ισραήλ: Τέσσερις εκλογές σε δύο χρόνια
Στο Ισραήλ έχουν πραγματοποιηθεί τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε δύο χρόνια. Οι κυβερνητικοί συνασπισμοί διαλύονται με διάφορες αφορμές. Όπως τον Δεκέμβριο του 2020, όταν δεν ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός εξαιτίας της διαφωνίας των δύο εταίρων, του Λικούντ και του Μπλε και Λευκό.
Δανία: Κουλτούρα συνεργασιών
Η Δανία είναι η μόνη χώρα που διαθέτει ισχυρή κουλτούρα συνεργασιών και πορεύεται με κυβερνήσεις μειοψηφίας, στις οποίες η χώρα έχει παράδοση. Ο κεντροδεξιός Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, αρχηγός του κόμματος Venstre, παρέμεινε στο τιμόνι της χώρας για αρκετά χρόνια, συγκυβερνώντας με τους Φιλελεύθερους και τους Συντηρητικούς, ενώ είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και από το ακροδεξιό Κόμμα του Λαού (DF) που διέθετε 37 βουλευτές και δεν συμμετείχε στον κυβερνητικό συνασπισμό. Επρόκειτο για κυβέρνηση μειοψηφίας.
Στις εκλογές της 5ης Ιουνίου 2019 έχασε, ενώ οι ακροδεξιοί καταποντίστηκαν. Πρωθυπουργός ορκίστηκε η αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών Μέτε Φρεντέρικσεν, που επίσης ηγείται κυβέρνησης μειοψηφίας και στηρίζεται στο λεγόμενο «κόκκινο μπλοκ» και στην ψήφο ανοχής μιας ετερόκλητης συμμαχίας.
Τόσο επί Ράσμουσεν, όσο και τώρα επί Φρεντέρικσεν η υποστήριξη στα νομοσχέδια εξασφαλίζεται κατά περίπτωση και ξεχωριστά. Στην Δανία αυτό καθίσταται δυνατόν διότι κατά την διαδικασία της εξασφάλισης της Δεδηλωμένης λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των αρνητικών ψήφων και όχι των θετικών. Αποτελεί δε συνήθη πρακτική η συνεργασία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Μια συνεργασία που προϋποθέτει συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά.
Αν τώρα ο κ. Τσίπρας θέλει να μας πει ότι με τον ίδιο στην αντιπολίτευση αυτό μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Γιατί αν το πιστεύει, ας το αποδείξει, συνεργαζόμενος αντί να βρίζει από το πρωί ως το βράδυ…
*Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
