Για το κίνημα #metoo, τοποθετήθηκε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, Άκης Σκέρτσος που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες στην Ελλάδα, με αφορμή, τις καταγγελίες, κυρίως, στον χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού, επισημαίνοντας πως «ο κόσμος της εργασίας και οι κανόνες που τον διέπουν θα αλλάξουν συθέμελα χάρη και εξαιτίας αυτού του «κινήματος».
«Τα στόματα που, πλέον, ανοίγουν, οι φωνές που ακούγονται, οι ιστορίες που ειπώνονται, απαιτούν σε αυτή τη φάση από όλους μας, και κυρίως τους άντρες, ένα πράγμα: να ακούσουμε και να αλλάξουμε» πρόσθεσε ο κ. Σκέρτσος.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Ακη Σκέρτσου
To #metoo λειτουργεί σαν τομή στο χρόνο όπου έχει συμβεί, και πλέον και στην Ελλάδα. Ο κόσμος της εργασίας και οι κανόνες που τον διέπουν θα αλλάξουν συθέμελα χάρη και εξαιτίας αυτού του «κινήματος». Ειλικρινά, πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα αντιμετωπίζει τις εργασιακές σχέσεις ως προ και μετά #metoo.
Το κίνημα αυτό είναι το εφαλτήριο για να ενώσουμε την κοινωνία και να την κάνουμε πιο δίκαιη, με περισσότερες ευκαιρίες, αξιοκρατία και σεβασμό προς όλες και όλους στους χώρους εργασίας, ανεξαρτήτως του φύλου τους, του χρώματος ή των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Διότι οι κοινωνίες δεν αλλάζουν μόνο με νόμους, όσο καλοί κι αν είναι αυτοί.
Οι κοινωνίες αλλάζουν διά του παραδείγματος και αλλάζουν όταν ωριμάζουν τα κοινωνικά αιτήματα ώστε να βρουν πλατιά απήχηση. Ειδικά αλλαγές σαν αυτή που επηρεάζουν βαθιά τον τρόπο που λειτουργεί η ίδια η κοινωνία, η οικονομία αλλά και η πολιτική, απαιτούν πολύ θάρρος, μαζικότητα και, ακόμη περισσότερο, χρόνο.
Τα στόματα που, πλέον, ανοίγουν, οι φωνές που ακούγονται, οι ιστορίες που ειπώνονται, απαιτούν σε αυτή τη φάση από όλους μας, και κυρίως τους άντρες, ένα πράγμα: να ακούσουμε και να αλλάξουμε.
Και να αναγνωρίσουμε ότι, ναι, υπήρχε και υπάρχει ζήτημα ανισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών που δεν έχει επιλυθεί ακόμη, παρά το θεσμικό πλαίσιο. Οτι, ναι, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να φτάσουμε σε ένα πραγματικό επίπεδο ισονομίας για όλες και όλους. Και ότι είναι, επιτέλους, πολύ θετικό ότι οι ίδιες οι γυναίκες αλλά και οι άντρες που έχουν δεχθεί τέτοιες κακοποιητικές συμπεριφορές αισθάνονται ασφαλείς να μιλήσουν ώστε να αλλάξει και στην πράξη αυτό το περιβάλλον κατάχρησης εξουσίας σε βάρος τους. Οπου και όποτε αυτό συμβαίνει. Οποιους και αν αφορά. Η κουλτούρα της σιωπής έχει σπάσει και αυτή είναι μια μεγάλη κατάκτηση.
Είναι όμως ιστορικός αναλφαβητισμός να αναζητούμε πολιτικές ευθύνες για ζητήματα που αγγίζουν κοινωνικές δομές και συμπεριφορές βαθιά ριζωμένες σε δεκαετίες ή και αιώνες. Με την ίδια λογική θα έπρεπε να υπάρχουν πολιτικές ή κομματικές ευθύνες για την ίδια την πατριαρχία, τη δουλεία κοκ.
Παρότι αποτελεί βαθιά πολιτικό ζήτημα, το #metoo δεν είναι ευκαιρία για διχασμό και κομματικοποίηση. Όποιος το επιχειρεί, στρεβλώνει την ουσία του κινήματος και αδικεί τα θύματα της βίας στους χώρους εργασίας.
Δεν με ενδιαφέρει αν ένας βιαστής ή ένας κακοποιητικός χαρακτήρας είναι κόκκινος, μπλε ή πράσινος. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι αυτή η κουλτούρα εξουσίας πάνω στα σώματα και τις φιλοδοξίες των πιο ευάλωτων ανθρώπων πρέπει να σταματήσει τώρα. Και έχουμε την τύχη ως κοινωνία σε αυτή την ιστορική συγκυρία να έχουμε ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης, από την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας έως τον Πρωθυπουργό αλλά και την αντιπολίτευση, να στηρίζουν αυτή τη δίκαιη αλλαγή.
